ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΗΛΙΌΔΩΡΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ.
Αυτό συνέβη όταν πρωτοήρθα στην Όπτινα για να υπακούσω. Ο καθεδρικός ναός Vvedensky έκλεισε για ζωγραφική ή αναστήλωση και τα λείψανα του Αγίου Αμβροσίου της Optina μεταφέρθηκαν στον καθεδρικό ναό του Καζάν για τη διάρκεια της ζωγραφικής.Όπως πάντα, μετά τον εσπερινό διαβάσαμε ακάθιστο στη Μητέρα του Θεού. Μετά τον ακάθιστο, ο ιερέας άνοιξε τα λείψανα του Αγίου Αμβροσίου για να προσκυνήσουν οι άνθρωποι. Όπως πάντα, μοιράσαμε καραμέλα, αλείψαμε τους εαυτούς μας με λάδι από το καντήλι στα λείψανα και όλα πήγαν όπως συνήθως. Όταν σχεδόν όλοι είχαν φιληθηκαμε, ήρθε και η ομάδα προσκυνητών να φιληθούν. Μια γυναίκα από αυτή την ομάδα, δύο βήματα μακριά από τα λείψανα, λιποθύμησε. Πηδάω και τη βοηθάω να την βάλω στον πάγκο (δεν είδα τίποτα περίεργο σε αυτό το ξόρκι λιποθυμίας). Και τότε ένας από τους αρχάριους λέει: «Πατέρα, μπορώ να την αλείψω με λάδι από το λυχνάρι;» Ο πατέρας Iliodor παίρνει το πινέλο και μόλις ήθελε να τη χρίσει, εκείνη ούρλιαξε με μια απάνθρωπη φωνή γεμάτη μίσος και οργή: «Μη!»
Έμεινα άναυδος από τον φόβο και τον τρόμο. Ο ιερέας δεν κούνησε ούτε έναν μυ. Δεν δίστασε ούτε ένα δευτερόλεπτο και έχρισε ήρεμα αυτή τη φτωχή γυναίκα. Αποδείχθηκε δαιμονισμένη. Μετά από αυτό, αυτή η γυναίκα προσπάθησε πολλές φορές να προσκυνήσει τα λείψανα, και κάθε φορά πάλι τρελάθηκε και πολέμησε, ουρλιάζοντας δυνατά και έξαλλα. Στο τέλος, τα φίλησε με μισή καρδιά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι όταν όλοι τρόμαξαν και τρομοκρατήθηκαν από τη φωνή του δαίμονα που καθόταν στη γυναίκα, ο πατέρας Iliodor δεν φάνηκε να προσέχει αυτή την κραυγή. Τέτοια αφοβία στο πρόσωπο του δαίμονα μπορεί να επιδείξει μόνο ένας άνθρωπος στον οποίο στηρίζεται η χάρη του Θεού, που ζει υψηλή πνευματική ζωή, που αγαπά τον Θεό και αφήνει τα πάντα στα ελεήμονά του χέρια.
Συγγραφέας: Ιερέας Andrey Khamraev
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου