29 Μαΐου.
«Γιατί αποθαρρύνεσαι, ψυχή μου, και
γιατί ντρέπεσαι;» ( Ψαλμ. 41:6 )
Η ψυχή μου λιποθυμά μέσα μου,
εξομολογείται ο Ψαλμωδός. Και τα επόμενα λόγια: «Όλα τα νερά Σου και τα κύματα
Σου πέρασαν από πάνω μου» ( Ψαλμ. 41:8 ), εξηγούν αυτή την κατάστασή του.
Υπάρχουν στιγμές που ακόμη και μια πιστή ψυχή αποθαρρύνεται. πλημμυρίζει το ένα
κύμα μετά το άλλο, την καταπιέζει η παρεξήγηση, η έλλειψη συμπάθειας από τους
ανθρώπους, η απογοήτευση, οι αποτυχίες. Και τίθεται το ερώτημα, όπως αυτό του Ντέιβιντ:
«Γιατί τριγυρνάω παραπονούμενος;» ( Ψαλμ. 41:10 ). Γιατί υπάρχει τόσο λίγη χαρά
στη ζωή μου; Παραπονιέται στον ίδιο τον Θεό, όχι στους ανθρώπους, και κάθε
παράπονο που φέρεται απευθείας σε Αυτόν μετατρέπεται σύντομα σε έπαινο.
Θα φυσήξει σε έναν άνθρωπο εκείνο το
Πνεύμα του Παρηγορητή, που του αλλάζει τη διάθεση και ρυθμίζει τις
αναστατωμένες χορδές, και η ψυχή αρχίζει ξαφνικά να θυμάται όλη την καλοσύνη
και τη βοήθεια: «όλα τα ελέη την ημέρα, όλα τα τραγούδια τη νύχτα» ( Ψαλμ. 41:
9 ) και τελειώνει σταθερά, με πεποίθηση: «Ελπίστε ενάντια στον Θεό, γιατί θα
τον αινώ ακόμα, τον Σωτήρα μου και τον Θεό μου» ( Ψαλμ. 41:12 ). Απελπισμένη
ψυχή, σήκω πάνω από την άβυσσο των ανησυχιών και των θλίψεών σου, κοίτα χωρίς
φόβο εκείνα τα κύματα που μερικές φορές υψώνονται γύρω σου, να θυμάσαι ότι το
μονοπάτι έχει χαράξει για σένα μέσω αυτών και ότι από πάνω τους «το φως και η
αλήθεια Του» λάμπουν για εσύ , που οδηγείς και θα σε οδηγήσεις «στο άγιο βουνό
Του και στην κατοικία Του» ( Ψαλμ. 42:3 ). Μάθετε να επαινείτε και το παράπονο
θα υποχωρήσει. Η εμπιστοσύνη και η απελπισία θα εξαφανιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου