Σχετικά με τη «μέθοδο του ημερολογίου»
Καταλαβαίνω ότι η χρήση αντισυλληπτικών είναι αμαρτία. Αλλά τι συμβουλή μπορώ να δώσω σε ανθρώπους που λένε ότι δεν έχουν τη δύναμη να απέχουν και δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν παιδιά; Είναι η «μέθοδος του ημερολογίου» τόσο απατηλή ενώπιον του Κυρίου όσο η αντισύλληψη;
Δεν έχω συναντήσει κάποια άμεση απαγόρευση χρήσης της μεθόδου του «ημερολογίου». Φυσικά, υπάρχει κάποια κόλπα εδώ, αλλά είναι πολύ καλύτερη από την αντισύλληψη.
Τεχνολογία εναντίον παιδιών
Από όλες τις επιστήμες, η στρατιωτική τεχνολογία έχει επιτύχει τα πιο σημαντικά αποτελέσματα, δηλαδή η επιστήμη της θανάτωσης. Δυστυχώς, ορισμένες ιατρικές εφευρέσεις έχουν επίσης μετατραπεί σε διαγνωστικά για τον θάνατο - στην επιστήμη της θανάτωσης. Αυτή είναι η ηχοσκόπηση, με τη βοήθεια της οποίας καθορίζεται το φύλο ενός εμβρύου που βρίσκεται ακόμα σε στάδιο σχηματισμού. Γιατί οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων ποιον θα αποκτήσουν - ένα αγόρι ή ένα κορίτσι, δεν θα έπρεπε το παιδί να είναι εξίσου αγαπητό στην καρδιά του γονέα; Αλλά εδώ η ανθρώπινη αυθαιρεσία παρεμβαίνει ασύστολα στην Πρόνοια του Θεού και οι γονείς διεκδικούν στον εαυτό τους το δικαίωμα να δώσουν ή να αφαιρέσουν τη ζωή ενός παιδιού ανάλογα με το ποιον θέλουν να αποκτήσουν - έναν γιο ή μια κόρη.
Ένα παράξενο παράδοξο: οι αστικοί νόμοι απαγορεύουν τις διακρίσεις κατά των γυναικών, αλλά εδώ επιτρέπεται η θανάτωση ενός παιδιού επειδή ανήκει στο φύλο που οι γονείς δεν θέλουν, δηλαδή, δεν πρόκειται για διάκριση, αλλά για γενοκτονία με βάση το φύλο. Σε αυτή την κυνική και εγκληματική επιλογή, τα κορίτσια έχουν χειρότερα. Αν μια νοικοκυρά με ένα κοπάδι κοτόπουλα προσπαθήσει να αφήσει τις κότες να γεννήσουν αυγά, και τα πετεινάρια καταλήξουν στη σούπα, τότε συμβαίνει το αντίθετο: τα αγόρια μένουν πιο συχνά ζωντανά. Έτσι, οι μητέρες σκοτώνουν τις μέλλουσες μητέρες. Αυτή είναι επίσης μια από τις νάρκες που έχουν τοποθετηθεί κάτω από τη μελλοντική ύπαρξη του λαού. Αν η αναλογία μεταξύ ανδρών και γυναικών αλλάξει, τότε το ποσοστό γεννήσεων θα μειωθεί φυσικά. Έτσι, ένας υπέρηχος είναι μια βολή σε ένα παιδί. Είναι ένα ιατρείο πραγματικά ένας θάλαμος ανάκρισης για ένα έμβρυο: ποιος είσαι - ένας άνδρας ή μια γυναίκα; Αν είσαι γυναίκα, τότε το έγκλημα αποδεικνύεται, η ποινή είναι η εκτέλεση. Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα αγόρια καταδικάζονται σε θάνατο, αλλά αυτό, κατ 'αρχήν, δεν αλλάζει το θέμα. Το φύλο θεωρείται έγκλημα άξιο θανάτου.
Η ηχοσκόπηση, όπως ένας ερευνητής, συλλέγει στοιχεία για την «ενοχή» του εμβρύου. Οι γονείς, όπως οι δικαστές ενός δικαστηρίου, επιβάλλουν μια ποινή και οι γιατροί είναι οι εκτελεστές αυτής της ποινής και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποθαρρύνουν τους γονείς, αλλά, αντίθετα, τους ωθούν να διαπράξουν ένα έγκλημα. Ποιος είναι καλύτερος σε αυτή την περίπτωση: ένας άντρας με εργαστηριακή ρόμπα, που έλαβε δίπλωμα, του οποίου το καθήκον είναι να αγωνίζεται για τη ζωή κάθε ανθρώπου, ή ένας μεθυσμένος δήμιος με κόκκινο πουκάμισο, που πυροβολεί τα θύματά του με βρισιές;
Υπάρχουν οι λεγόμενοι «υπερ-νόμοι» που ρυθμίζουν την ισορροπία μεταξύ του αριθμού των ανδρών και των γυναικών στη γη. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, γεννιούνται περισσότερα αγόρια από κορίτσια, και - αυτό είναι χαρακτηριστικό - ειδικά στη χώρα που έχει χάσει περισσότερους στρατιώτες, και τότε η αναλογία αποκαθίσταται. Η ηχοσκόπηση ως πρόβλεψη φύλου είναι ήδη μια ηθικά αδικαιολόγητη ενέργεια. Ακόμα κι αν ένα ανεπιθύμητο έμβρυο μείνει ζωντανό, το παιδί στη μήτρα της μητέρας θα στερηθεί αγάπης, όπως μια θετή κόρη στο σπίτι της μητριάς της. Επομένως, η ηχοσκόπηση πρέπει να αναγνωριστεί ως ασυμβίβαστη με τη χριστιανική ηθική ως μέσο τρομερής επιλογής, που μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα ή ένα έθνος σε μια συντριπτική επικράτηση φορέων του ενός φύλου έναντι του άλλου και, κατά συνέπεια, σε μια δημογραφική καταστροφή. Ήδη σήμερα μπορούμε δικαίως να μιλάμε για την ηθική υποβάθμιση του σύγχρονου ανθρώπου και την τραγωδία των μελλοντικών γενεών.
Υπάρχει μια άλλη δυσοίωνη πτυχή αυτής της μεθόδου: στα χέρια άπειρων ή αδίστακτων ανθρώπων, μπορεί να χρησιμεύσει ως μέσο όχι μόνο για διάφορες λανθασμένες αποφάσεις, αλλά και για εικασίες, προκειμένου να αναγκαστεί ψυχολογικά μια γυναίκα να κάνει έκτρωση. Μπορεί να είναι πεπεισμένη ότι το παιδί της είναι καταδικασμένο να πεθάνει, ότι θα γεννηθεί παραμορφωμένο ή ανάπηρο, ή η μητέρα φοβάται από το γεγονός ότι ο τοκετός μπορεί να είναι μοιραίος γι' αυτήν. Όταν μια θρησκευόμενη ή απλώς ηθική γυναίκα αρνήθηκε μια έκτρωση, συχνά συνέβαινε αυτές οι προγνώσεις να μην επαληθευτούν καθόλου: το παιδί γεννήθηκε εντελώς υγιές και ο γιατρός δεν υπόκειτο σε καμία ευθύνη ή τιμωρία για την ψευδή διάγνωση.
Για τους Χριστιανούς, ένα άρρωστο ή υγιές παιδί θα πρέπει να είναι εξίσου αγαπητό. Ανήκει στον Θεό, ο Οποίος, ως θησαυρό, το έδωσε στα χέρια των γονέων και θα τους ζητήσει λογαριασμό. Ακόμα και η δολοφονία ενός ετοιμοθάνατου για να τον απαλλάξει από τα βάσανα απαγορεύεται, και εδώ η ασθένεια του παιδιού δεν γίνεται αντιληπτή ως μια κοινή ατυχία της οικογένειας, για την οποία είναι επίσης ένοχοι οι γονείς, όχι ως λόγος για μεγαλύτερη αγάπη για το παιδί, αλλά ως θανατική καταδίκη. Διαφέρει όντως κατ' αρχήν η δολοφονία ενός παιδιού λόγω της πιθανής ασθένειάς του από το έγκλημα των κακοποιών που καίνε ένα νοσοκομείο με τους αρρώστους; Γιατί το πρώτο είναι προληπτικό μέτρο και το δεύτερο ένα άθλιο έγκλημα;
Ο Κύριος κατέταξε τη φροντίδα των ασθενών στις εντολές του ελέους, για την εκπλήρωση των οποίων ένα άτομο μπορεί να λάβει άφεση αμαρτιών και αιώνια ζωή ως ανταμοιβή. Ακόμα κι αν ένα παιδί γεννηθεί άρρωστο, οι γονείς θα έχουν πάντα την ευκαιρία στο σπίτι τους να εκπληρώσουν την εντολή του Χριστού να υπηρετούν τους ασθενείς και έτσι να βελτιωθούν στην αγάπη. Έτσι, η ασθένεια ενός παιδιού μπορεί να γίνει μέσο σωτηρίας για ολόκληρη την οικογένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου