ΕΥΘΑΛΗΣ ΒΛΑΣΤΟΣ - ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 5

Ό επιστρέψας αμαρτωλών καλύψει πλήθος αμαρτιών.

Η θεία Αλεξάνδρα είχε μέσα της το γνήσιο ιεραποστολικό ζή­λο πού της έδωσε τη δύναμη να αφιερώσει τον εαυτό της σε αυτό το έργο κοντά στον ανεψιό της τον Γέροντα και να δια­κονεί το έργο της εσωτερικής ιεραποστολής στη νεολαία
Πολλές φορές την ακούγαμε με περίσκεψη να ωθεί προς το έργο της φιλαδελφίας πολλούς από μας, πάντοτε με διά­κριση και προσοχή.
Τρέξτε, μας έλεγε, να σώσετε καμιά ψυχή. Τρέξτε, μη σταματάτε.Τότε θα καλύψετε πλήθος αμαρτιών σας. Μη φείδεσθε κόπων και μόχ­θων τώρα πού είσθε νέοι. Θα έρθει εποχή πού θα γεράσετε και δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτε,
Βλέπετε αυτά τα κουτσοπόδαρα (ήταν χωλή από το ένα της πόδι) αυτά πού μοιάζουν με καλώδια, όταν έπρεπε δεν σταματούσαν καθό­λου. Τώρα δεν λέω ότι έχασα τα νιάτα μου χωρίς να προσφέρω κάτι.Τρέξτε οπού μπορείτε να προσφέρετε βοήθεια Χριστού σ' αυτούς πού το έχουν ανάγκη.

Αποχή από τη Θεία κοινωνία
Στην πνευματική καθοδήγηση διέκρινε το Γεράνια ή σύνεση και ή επιείκεια Όταν όμως χρειαζόταν να πάρει πιο ριζικές και καταλυτικές αποφάσεις δεν δίσταζε, για το καλό των πνευματικών του τέκνων.
Μία κοπέλα εξομολογείτο σ' εκείνον και ελάμβανε εκτός από την ά­φεση των αμαρτιών και συμβουλές για την πορεία της ζωής της. Ανά­μεσα στα προβλήματα της ζωής της ήταν και το κάπνισμα Σε μια εξο­μολόγηση όμως τα πράγματα ήλθαν για εκείνη λίγο ανάποδα.
Παιδί μου, είπε ό Γέροντας, βλέπω ότι στο θέμα του καπνίσματος δεν λαμβάνεις καμιά μέριμνα και δεν κάνεις καμιά ουσιαστική προσπά­θεια
Ναι Γέροντα, απάντησε εκείνη, είναι δύσκολο και δεν μπορώ να το απαρνηθώ.
Ξέρεις, παιδί μου, ότι είναι φθορά της υγείας μας και δεν έχεις αυτό το δικαίωμα Τον εαυτό σου δεν τον έκανες εσύ για να τον φθείρεις χωρίς αιτία Έχεις την χρήση και όχι την κτήση του εαυτού σου. Όπως στο σπίτι του πατέρα σου έχεις την δυνατότητα να μένεις αλλά δεν έχεις δικαίωμα να το καταστρέψεις και να το κάψεις έτσι και με το σώμα σου. Δεν θα κοινωνήσεις για αυτό το λόγο για ένα συγκεκριμένο διάστημα και φυσικά θα κόψεις το τσιγάρο.
Ούτε φωτιά να έπεφτε επάνω της δεν θα ένιωθε τόσο άσχημα με τον βαρύ πράγματι κανόνα Τί να κάνει όμως, έκανε σοβαρή προσπάθεια και απαλλάχθηκε από το καταστρεπτικό πάθος της.

Θα σωθώ;
Συχνά προβάλλει στα χείλη πολλών ανθρώπων το ερώτημα
- Θα μπω στον παράδεισο; Θα κερδίσω τη βασιλεία των ουρανών καιθα ζήσω αιώνια στην αγκαλιά του Θεού;
Στο ερώτημα αυτό ή θεία Αλεξάνδρα απαντούσε:
-Ναι, θα σωθούμε και μάλιστα πρώτη εγώ κι ας είμαι βρωμόσκυλο.Θα σωθούμε, διότι ό παράδεισος δεν είναι για τα πουλιά και για τα ζώααλλά για μας, τα παιδιά του Θεού.
Το ερώτημα αυτό είχε κάνει και κάποιος γέρος, πάνω από ογδόντα ετών, πού είχε πάει να εξομολογηθεί στο Γέροντα για πρώτη φορά στους Τρεις Ιεράρχες,
Πάτερ, έζησα τόσα χρόνια μακριά από το Χριστό. Τώρα εξομολο­γήθηκα και θα κοινωνήσω. Αυτά μου εξασφαλίζουν τη σωτηρία; Ρώτη­σε με κάποια αμφιβολία
- Ναι, παππού, μην αμφιβάλλεις καθόλου, απάντησε με σταθερότητακαι σαφήνεια ό Γέροντας. Τώρα έχεις στο τσεπάκι το διαβατήριο για τονπαράδεισο. Μόνο πρόσεχε μη σου πέσει βγαίνοντας έξω, συνέχισε μενόημα, για να τονίσει ότι ό διάβολος ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις προσπαθεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στα δίκτυα του και να τον γκρεμίσει στα βάθη της κολάσεως. Ποτέ δεν είμαστε εξασφαλισμένοι αν δεν προσέχουμε και δεν κρατάμε την πανοπλία της χάριτος του Θεού.

Να γίνει το δικό σας.
Σε μερικές περιπτώσεις ή επιλογή αποφάσεως γίνεται ανάμεσα σε δύο η και περισσότερα ενδεχόμενα. Στις περιπτώσεις πού το ένα ενδε­χόμενο ήταν το ηθικό και τα αλλά άνηκαν στην κατηγορία των εφαμάρτων καταστάσεων ό Γέροντας φυσικά ήταν ανυποχώρητος στην επι­λογή του αγαθού δρόμου.
Μερικές φορές όμως υπήρχαν θέματα δευτερεύοντα, πού ήταν όλες οι επιλογές καλές. 'Ωστόσο ό Γέροντας πρότεινε μία επιλογή από όλες- Παιδί μου, έλεγε, θα κάνεις αυτό, διότι έχει πολλά πλεονεκτήματα
και οφέλη για σένα
- Μα Γέροντα, απαντούσε το πνευματικό του τέκνο, θα επιθυμούσανα κάνω το άλλο πού μου φαίνεται πιο συμφέρον για μένα
Πολλές φορές ό Γέροντας πρότεινε να γίνει κλήρωση. Τονίζουμε Ι­διαιτέρως όχι σε θέματα βασικά, αλλά δευτερεύοντα, όπως π.χ. ποιο ό­νομα θα λάβει κάποιος υποψήφιος άγαμος κληρικός η μοναχός. Όταν γινόταν κλήρωση, πάντοτε συνέβαινε να βγει ή δική του επιλογή η ή δι­αφαινομένη επιθυμία Ή κλήρωση γινόταν με μικρούς κλήρους πού τοποθετούσε πάνω στο ιερό Ευαγγέλιο στο προσευχητάριο του, μπρο­στά στον Εσταυρωμένο. Ό Γέροντας ευλογούσε τους κλήρους και το πνευματικό του τέκνο επέλεγε έναν από αυτούς. Από ένα σημείο λοι­πόν και πέρα γινόταν ή έξης συζήτηση:
Παιδί μου, αυτό πρέπει να γίνει.
Γέροντα, θα προτιμούσα να αποφασίσουμε το άλλο.
Καλά, παιδί μου, τότε ας το κάνουμε θέμα θεοδικίας και να βάλου­με κλήρο.
Όχι» όχι Γέροντα, διότι τότε ξέρω ότι θα γίνει αυτό πού εσείς θέ­λετε, έλεγε ό συνομιλητής του. Καλύτερα εξ υπαρχής να γίνει το θέλη­μα σας.
Μπράβο, παιδί μου, ό Θεός να στηρίζει τον αγώνα σου και τις απο­φάσεις σου.
Να είναι ευλογημένο Γέροντα, με τις ευχές σας.

Μετά θάνατον υπενθύμιση
Ό Γέροντας, όταν βρισκόταν στις τελευταίες του στιγμές, θέλησε να αφήσει και κάποιο αντικείμενο ως ευλογία για τα στενά του πνευματικά τέκνα κάλεσε λοιπόν κάποιο από τους κληρικούς πού ήταν κοντά του και του είπε:
Παιδί μου, γράψε σε ένα χαρτί τα δώρα πού αφήνω στον καθένα σας. Άρχισε από τους κληρικούς και μοναχούς. Σε αυτούς έγραψε να δοθεί κάποιο ράσο η άμφιο η διακριτικό κτλ. Στη σαρκική του οικογέ­νεια άφησε επίσης μερικά από τα αντικείμενα του γραφείου του. Στα υ­πόλοιπα παιδιά του, επειδή ό Θεός του έδωσε πολλά, δεν είχε τη σωμα­τική αντοχή σε ένα - ένα να δίνει συγκεκριμένο αντικείμενο. Απλώς παρήγγειλε να γράψουν τα ονόματα όλων και κατόπιν υπέδειξε μια σει­ρά από εικόνες η άλλα ενθύμια από το γραφείο του, τα οποία θα δίνο­νταν σε όλους ως ευλογία Όταν πέρασαν αρκετές ήμερες από την κοίμηση του Γέροντα, έγινε ή αποστολή των ευλογιών του. Έλαβαν οι συγγενείς, οι κληρικοί, οι μοναχοί και κατόπιν με τη σειρά εστάλησαν τα μικροαντικείμενα στους λαϊκούς, τα οποία, σημειώνουμε, δεν είχαν ορισθεί συγκεκριμένα από το Γέροντα, αλλά ομαδικά
Σε ένα πνευματικό του τέκνο στάλθηκε ένα δώρο πού οι αδελφοί έ­κριναν ότι έπρεπε να σταλεί. Σε λίγες ήμερες ό αποδέκτης μας τηλεφώ­νησε:
Πατέρες, ρωτούσε ό αδελφός καταστενοχωρημένος, ό Γέρονταςόρισε να λάβω αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο;
"Όχι αδελφέ μου, έλαβε την απάντηση, αλλά ή επιλογή έγινε μεσειρά χωρίς κανένα λόγο από τους πατέρες και αδελφούς πού ανέλα­βαν αυτό το διακόνημα γιατί όμως αυτό το ερώτημα και αυτή ή μεγάλη λύπη;
Να, ξέρετε, αυτό το αντικείμενο, είπε εμπιστευτικά, είναι για μέναδυσάρεστο γιατί αυτό ακριβώς το πράγμα μου υπενθυμίζει ένα παλαιόμου λάθος, πού έκανα σε κάποια φάση της ζωής μου. Στεναχωρήθηκαπολύ διότι νόμισα ότι ό Γέροντας και από τον τάφο του ήθελε να μουφέρνει στη μνήμη μου εκείνο το συμβάν.
Ηρέμησε, αδελφέ μου. Ό Γέροντας ποτέ δεν θα σκεπτόταν κατ'αυτό τον τρόπο να ανοίγει παλαιές πληγές. Ή ευγένεια της ψυχής τουδεν θα δεχόταν ούτε να σκεφθεί κάτι τέτοιο, όχι για σένα αλλά για τονκαθένα μας με το κάθε του λάθος και την κάθε αβλεψία Για να μη νιώ­θεις έστω και έμμεσα αυτό το λογισμό, να ταχυδρομήσεις το αντικείμε­νο πού κρατάς και να λάβεις κάτι άλλο από τα υπάρχοντα δώρα
Σας ευχαριστώ πατέρες, απάντησε ευχαριστημένος ό αδελφός.Έτσι είναι καλύτερα, για να μη νιώθω ότι ό Γέροντας με ελέγχει και απότον τάφο του.