ΕΥΘΑΛΗΣ ΒΛΑΣΤΟΣ - ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 12

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Δεν με αφορά ποιους θα βάλει ό Θεός στον παράδεισο,

Συχνά έκανε συζητήσεις με παλαιοημερολογίτες. Ή προσπάθεια του εκινείτο σε επίπεδο συγγραφικό (έγραφε επιστολές) αλλά δεν απέφευγε καί τίς συζητήσεις.

- Έσείς οι νεοημερολογίτες δεν θα πάτε στον παράδεισο, του έλεγε κάποιος φανατικός ζηλωτής (παλαιοημερολογίτης). Θα πάμε καί μάλιστα με σιγουριά, του απαντούσε ήρεμα ό Γέροντας. Δεν θα πάτε καί στο λέγω εγώ με βεβαιότητα.Φυσικά καί θα πάμε στον παράδεισο, μη αμφιβάλλεις για αυτό. Εάν πάτε σεις στον παράδεισο, εγώ δεν θέλω να έλθω. Προτιμώ να πάω στην κόλαση. Πρόσεξε, παιδί μου, μη χάσεις την ψυχή σου. Εγώ θέλω να πάω στον παράδεισο καί ας είμαι τελευταίος καί μετά από τον χειρότερο άνθρωπο. Να με βάλει ό Θεός στον παράδεισο καί ας έχει βάλει καί τον Νέρωνα καί το Χίτλερ καί μάλιστα να τους γυαλίζω καί τα παπούτσια. Τί με νοιάζει εμένα ποιόν θα βάλει ό Θεός στον παράδεισο; Δικός του είναι, ο,τι θέλει κάνει. Έμενα δε μου πέφτει λόγος, εγώ θέλω υά σωθώ καί τα υπόλοιπα είναι του Κυρίου.

Δεινός συζητητής.

Στίς συζητήσεις του στην κυριολεξία αφόπλιζε καί συνέτριβε τους συνομιλητές του. Με σαφήνεια, με ατράντακτα επιχειρήματα καί με έντιμη τακτική. Στούς διάλογους συνήθως οι συζητητές καταφεύγουν σε διάφορες κινήσεις τακτικής, για να ξεφύγουν από τη δύσκολη θέση που βρίσκονται. Ό Γέροντας έκανε λαβές ακινητοποιήσεως των συνομιλητών του.Στάσου, έλεγε, μην αλλάζεις θέμα Εδώ να εξαντλήσωμε αυτό το ζήτημα, συνέχισε με σταθερότητα. Μα το άλλο θέμα είναι σοβαρό, πρέπει να το συζητήσουμε. Δεν θέλεις, γιατί δεν έχεις τι να πείς, έλεγε ό συνομιλητής του.Όχι, εδώ πρώτα καί μετά ή συνέχεια, τόνιζε ό Γέροντας. Κοίταξε, ας προχωρήσουμε παρακάτω, δέν χρειάζεται άλλη ανάλυση, προσπαθούσε να ξεφύγει από το αδιέξοδο ό συνομιλητής του. Κοιτάζω, αλλά δεν βλέπω να έχεις επιχειρήματα, γιατί έχεις λάθος.
Πρώτα θα παραδεχθείς το άδικο στο συγκεκριμένο σημείο καί κατόπιν θα αναλύσουμε το επόμενο ζήτημα, πού νομίζεις ότι έχεις ισχυρά επιχειρήματα. Εντάξει, δίκαιο έχεις, υποχρεωνόταν να παραδεχθεί ό συνομιλητής του.Προχωρούσαν για να τον περιμένει άλλη ακινητοποίηση καί παραδοχή μέχρις τελικής παραδόσεως στον νικητή. Στήν κυριολεξία ακινητοποιούσε τον δύστυχο συζητητή (ειδικά σε θέματα πίστεως, κανόνων, απολογητικά κτλ). Ουσιαστικά παρουσίαζε σπάνια, μοναδικά επιχειρήματα πού αιφνιδίαζαν καί κατετρόπωναν τον αντιπαλό του.

Χρησιμοποιούσε τίς χρυσές εφεδρείες, όπως έλεγε, τα μυστικά του όπλα, τα κρυφά επιχειρήματα πού ήταν καταπέλτης. Θα έλεγα ότι χρησιμοποιούσε τη μέθοδο του Πιττακού σε μια σωματική μονομαχία Ό Γέροντας στην κυριολεξία έβγαζε δίκτυ επιχειρημάτων καί τύλιγε για τα καλά τον αντίπαλο, Ό Πιττακός καί ό Φρύνων μονομαχούσαν για το παρά τον Έλλήσποντον «Σίγειον άκρωτήριον». Συμφώνησαν να έχουν τα ίδια όπλα. Τα όπλα ήσαν φανερά, ό Πιττακός όμως έκρυψε στο πίσω μέρος της ασπίδας ένα δίκτυ. Τύλιξε με αυτό τον Φρύνωνα καί αφού τον έσυρε, εύκολα τον φόνευσε.

Μη του θυμίζεις το Ναβουχουδονόσορα

Σέ κάθε περίπτωση ό Γέροντας είχε απαντήσεις πού έλυναν με ικανοποιητικό τρόπο το πρόβλημα Τίς περισσότερες φορές είχε να παρουσιάσει καί παραδείγματα πού ήταν κατάλληλα για την περίπτωση. 0ι ιστορίες πού ανέφερε ήταν είτε από την πλούσια προσωπική του εμπειρία είτε από τίς εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις. Γέροντα, ρωτούσε κάποιος φοιτητής πού είχε καί το διακόνημα του κατηχητού, τί πρέπει να λέμε στα μικρότερα παιδιά για τα σαρκικά θέματα; Να τους κάνουμε πλήρη ανάλυση κάποιων πλευρών;

Παιδί μου, αν τα παιδιά ξέρουν ένα πρόβλημα να το συζητούμε καί να κάνουμε την πρέπουσα ενημέρωση με προσοχή καί περίσκεψη. Όταν όμως το αγνοούν, δεν χρειάζεται να βάζουμε το Ναβουχουδονόσορα στο κεφάλι τους.

Τί εννοείτε Γέροντα;

-Κάποτε, αναφέρεται σε κάποιο ανέκδοτο, ένας βασιλιάς αρρώστησε καί κανείς δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει. Παρά τίς προσπάθειες τών γιατρών, το πρόβλημα εξακολουθούσε να υφίσταται καί να καταπονεί τον άνθρωπο εκείνο. Ένας ξύπνιος καί ατσίδας γιατρός του είπε:

-Μπορώ να σε θεραπεύσω πλήρως, αρκεί να κάνεις αυτό πού θα σου πω. Την τάδε μέρα, συνέχισε, θα ανέβεις στη στέγη του ανακτόρου σου καί στίς δώδεκα τη νύκτα θα φωνάξεις τρεις φορές, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά Τότε θα θεραπευτείς καί δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα

-Τόσο εύκολο είναι; απόρησε ό βασιλιάς. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο; Ναι, κάτι, πού όμως είναι πολύ απλό καί δεν θα δυσκολευτείς να το κάνεις. Να προσέξεις την ώρα εκείνη να μη θυμηθείς το Ναβουχοδονόσορα.Εντάξει, απάντησε ό βασιλιάς, αυτό δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία καί μπορώ να το εφαρμόσω. Αρχισαν να περνούν οί μέρες καί να πλησιάζει ή κεκανονισμένη ημέρα της διακηρυξεως στη στέγη του παλατιού.
-Να ανέβω στη στέγη καί να φωνάξω το σύνθημα, ... αλλά να προσέχω να μη θυμηθώ το Ναβουχουδονόσορα. Όσο πλησίαζε ή μέρα τόσο άρχισε να αυξάνει το άγχος, ώστε έλεγε συνεχώς να μη θυμηθώ... Την κεκανονισμένη ημέρα πάνω στη στέγη έλεγε:

Είμαι καλά αλλά να μη θυμηθώ το Ναβουχουδονόσορα Λέγοντας όμως αυτό, ό Ναβουχοδονόσορας ήταν στο κεφάλι του. Τότε σκέφθηκε: Βρε, πώς μου ήλθε να θυμηθώ τον Ναβουχουδονόσορα, αφού πριν δεν τον είχα σκεφθεί Είναι απλό ό πονηρός γιατρός του έβαλε στο μυαλό το όνομα αυτό τεχνηέντως καί δεν μπορούσε να το διώξει με τίποτε.

-Έτσι καί εμείς, συνέχισε ό Γέροντας. Να μη βάζουμε το Ναβουχουδονόσορα στο μυαλό τών παιδιών καί μετά δεν μπορούμε να τον διώξουμε με τίποτε.

Μοιάζει με το πρόβλημα της σεξουαλικής αγωγής. Να εισαχθεί ή όχι στα σχολεία; Στήν πραγματικότητα ή σεξουαλική αγωγή σημαίνει όπως έχει λεχθεί επιτυχώς:

«Βλέπεις αυτό το γλυκό; Δεν μπορείς να το φας».

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ

Ό Γέροντας ήθελε ή μόρφωση να είναι μέσα στο πρόγραμμα του κάθε άνθρωπου καί μάλιστα του Έλληνα Όρθοδόξου Χριστιανού. Δεν αποδεχόταν την άποψη ότι μας αρκεί το Ευαγγέλιο καί ή αγιότητα του βίου καί τα υπόλοιπα δεν χρειάζονται. Ήθελε να ξεριζώσει τα ζιζάνια της αγραμματοσύνης καί να δώσει στον εαυτό του τη δυνατότητα να έχει τη συσωρευμένη γνώση των σοφών ανθρώπων καί στο δικό του οπλοστάσιο. Να μπορεί να χρησιμοποιήσει τον λόγο με αποτελεσματικότητα στη διακονία του Ευαγγελίου. Ασπαζόταν την άποψη του Γρηγορίου του Θεολόγου για τη θύραθεν παιδεία:

«Όσοι σπουδάζουν την Ελληνική παιδεία καλώς πράττουν. Όσοι κατηγορούν την Ελληνική σοφία καί εμποδίζουν τους θέλοντας να σπουδάσουν ταύτην, ομοιάζουν με εκείνους πού είναι τυφλοί από τον ένα οφθαλμό καί αγαπούν να είναι καί όλοι οί άνθρωποι εις αυτήν την κατάσταση, για να μην έχουν κατηγορία». Ό ίδιος μελετούσε πολύ όχι μόνο τα θεολογικά κείμενα αλλά καί ότι μπορούσε να του είναι χρήσιμο στο έργο του κληρικού. Μέχρι καί τίς σχολές της τέχνης καί της μουσικής γνώριζε, ώστε να μπορεί στίς απολογητικές του συζητήσεις να μιλά για την γνήσια τέχνη καί τιςς μορφές της στον σύγχρονο κόσμο.