ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΒΑΛΕΡΙΟΥ ΚΑΦΕΝΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ

29 Ιανουαρίου 1946

Ή ζωή είναι διαφορετική από όπως τη φαντάζο­νται οι άνθρωποι. Και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι δια­φορετικός από ότι φαντάζεται αυτός ότι είναι. Ή α­λήθεια είναι όντως διαφορετική από το πώς την θεωρεί συνήθως ο ανθρώπινος νους.
Θέλω να είμαι ειλικρινής και ανοιχτός μέχρι τα βάθη της ψυχής μου. Με το πρώτο βήμα πού έκανα στη φυλακή αναρωτιόμουνα γιατί είχα φυλακιστεί.
Στο κοινωνικό επίπεδο πάντα με θεωρούσαν πολύ κα­λό, ένα παράδειγμα ηθικής αγωγής. Αν βρισκόμουν σε σύγκρουση με κάποιον, θα ήταν μόνο για την αλή­θεια.
Μετά από πολλή ανησυχία και πολύ πόνο, όταν το ποτήρι των βασάνων είχε γεμίσει, ήρθε μια άγια η­μέρα, τον Ιούνιο του 1943, όταν έπεσα με το πρόσωπο στο έδαφος, γονατισμένος, με συντετριμμένη καρδιά, κλαίγοντας με λυγμούς. Παρακαλούσα τον Θεό να μου δωρίσει το φως. Εκείνη την περίοδο είχα χάσει όλη την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Ένιωθα ότι βρισκόμουν στην αλήθεια. Άλλα τότε γιατί υπέ­φερα; Στην ψυχή μου, κάποτε γεμάτη από ενθουσια­σμό, παρέμεινε μόνο ή αγάπη. Κανένας δε με καταλά­βαινε.
Ταυτόχρονα με το κλάμα άρχισα να κάνω μετά­νοιες. και ξαφνικά -ω Κύριε, τι μεγάλος είσαι, Κύ­ριε! Είδα όλη την ψυχή μου γεμάτη από αμαρτίες.
Βρήκα μέσα μου τη ρίζα όλων των ανθρώπινων αμαρ­τιών. Αλίμονο, ήταν τόσες οι αμαρτίες, αλλά τα μά­τια της πωρωμένης λόγω της υπερηφάνειας ψυχής μου δεν τις έβλεπαν! Τι μεγάλος είναι ο Θεός!
Βλέποντας λοιπόν όλες τις αμαρτίες μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να φωνάξω δυνατά και να ζητήσω έ­λεος, οπότε μια βαθιά ειρήνη, ένα απέραντο φως και πολλή αγάπη πλημμύρισαν την καρδιά μου.
Μόλις α­νοίχθηκε ή πόρτα, βγήκα ταχύτατα από το κρατητή­ριο και πήγα στους ανθρώπους πού τους ήξερα ότι με αγαπούν περισσότερο και σ' εκείνους πού με μισού­σαν και είχαν αμαρτήσει εναντίον μου πιο πολύ και τους είπα στ' ανοιχτά και απερίφραστα: «Είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος. Δεν αξίζω την εμπιστοσύνη ού­τε του τελευταίου άνθρωπου. Είμαι ευτυχής!»,
Όλοι έμειναν κατάπληκτοι. Μερικοί με κοίταξαν περιφρονητικά, άλλοι αψήφιστα, ορισμένοι με κοίτα­ξαν με μια αγάπη πού ούτε οι ίδιοι δεν μπορούσαν να την εξηγήσουν. Μόνο ένας άνθρωπος μου είπε; «Α­ξίζεις να σε ασπασθούμε!»" αλλά εγώ έτρεξα γρήγορα στο κρατητήριο μου, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και συνέχισα τα κλάματα μου, ευχαριστώντας και δοξάζο­ντας τον Θεό....
Από τότε άρχισα ενσυνείδητα τη μάχη εναντίον της αμαρτίας. Άλλα, αν ξέρατε τι δύσκολη είναι ή μά­χη με την αμαρτία! Θέλω να ξέρετε ότι όχι μόνο εδώ, αλλά και όταν ήμουν έξω, πολεμούσα πάρα πολύ με την αμαρτία.
Στη φυλακή έχω εξετάσει την ψυχή μου και κατά­λαβα ότι, έστω κι αν δεν είχα αμαρτήσει στην πράξη, αλλά με το στόμα και με το νου είχα ανομήσει. Πήγα στον ιερέα και, μετά από μια βαθιά εξέταση της συ­νείδησης μου, εξομολογήθηκα. Ή εξομολόγηση με ξεφόρτωσε από τις αμαρτίες μου.
Kαι αγωνίζομαι αδιαλείπτως. Ή μάχη δε σταματά­ει, μέχρι το θάνατο. Χωρίς μετάνοια κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ένα βήμα. Τι είναι ή ζωή; Είναι ένα δώρο του Θεού για μας, τους ανθρώπους, για να καθαρίζουμε τις ψυχές μας από την αμαρτία και να ετοιμαστούμε, δια του Χριστού, να δεχτούμε την αιώνια ζωή. τι είναι ο άνθρωπος; Ένα πλάσμα πού έχει δημιουργηθεί από την απροσμέτρητη αγάπη του Θεού, στον όποιο τέθηκαν μπροστά ή ευτυχία και ο θάνατος, για να διαλέξει τι θέλει....
Να είστε πολύ προσεκτικοί! Στην κοινωνική τους ζωή οι άνθρωποι κοιτάζονται και εκδικάζονται όχι με βάση τι είναι αυτοί ουσιαστικά, αλλά με εξωτερικά κριτήρια. Μην έχετε απαιτήσεις από τους άλλους ανθρώπους, διότι οποίος κάνει έτσι θα υποφέρει πικρά. Άλλα αγαπήστε τους. Ένας μόνος είναι τέλειος, ένας μόνο είναι αγαθός και αγνός: ο Χριστός-Θεός!
και τώρα: τι είναι ή αλήθεια; Ή αλήθεια είναι ο Χριστός, ο λόγος του Θεού. Προσπαθήστε να πλησιάσετε ειλικρινά τον Χριστό και αφήστε τον κόσμο με τις αμαρτίες του!