ΕΥΧΗ
Είς την Παντοβασίλισσαν Θεοτόκον Καλλίστου Μοναχού.
Φιλάνθρωπε, φιλάγαθε, φιλεύσπλαγχνε, Παρθενομήτορ, Θεόνυμφε, Δέσποινα και Κυρία, ορατής τε και νοούμενης κτίσεως πάσης, ως τον Ποιητήν τούτων και Δεσπότην αφράστως γεννήσασα, και παρρησίαν δια τούτο ανείκαστον προς αυτόν έχουσα. Έπίβλεψον ευμενώς επ' εμέ τον ταλαίπωρον και ανάξιον δούλον σου, τον αεί εν αμελεία και ραθυμία βιούντα, και ταις ηδοναίς δελεάζαμενον, και κατασπιλούμενον και δια παντός μολυνόμενον δι' οράσεως, δι` ακοής, δια γλώττης, δι` αφής, δι` οσφρήσεως, και απλώς ειπείν, όλως όλον ομού αμαρτίαν γενόμενον, και μηδέν υγιές υπόλοιπον έχοντα. Απαξ γαρ υπό της αμαρτίας νικηθείς, άγομαι προς όπερ αν αυτή βούληται λοιπόν μεγάλης μοι βοηθείας χρεία, ή ουκ εστίν εν πάση τη κτίσει πλην σου της Παντοδυνάμου.
Δι` ο μη με παρίδης, Πανάχραντε Πάντες γαρ παρ` είδον και παρήλθόν με ορώντές μου το ανίατον. Προφήται, Απόστολοι, Διδάσκαλοι, Δίκαιοι, θείοι Πατέρες, και υπελείφθην μόνος, ως νεκρός εν τάφω, εν σκοτεινοίς και εν σκιά θανάτου και ό βοηθήσων μοι το παράπαν ουδείς έχων δε μικρόν έτι ζωής λείψανον, μικρόν βοή βοώ προς σε, Πανύμνητε Θεοτόκε, την πάντα δυναμένην, την πάντα ανυούσαν. Και γαρ, οία περ θέλεις και βούλει τα αυτά και ο σος Υιός βούλεται συ γαρ, Παντάνασσα, την αυτού πείναν και δίψαν πληροίς ητίς εστίν ή των βροτών σωτηρία, και είς τούτο κατεσκεύασέ σε Μητέρα αυτού, εις το τελείν τα καταθύμια αυτού χαίρει γαρ και αγάλλεται, ηνίκα αιτείς υπέρ των καταπονουμένων ανάκλησιν, μάλιστα δε υπέρ εμού, του ολόσωμον επιφερομένου πληγήν.
Έπίσκεψαί μου την ασθένειαν, ευλογημένη, θεράπευσόν μου τάς πληγάς, δεδοξασμένη, ίδε την κάκωσιν της ψυχής μου, ή Κεχαριτωμένη, εν απογνώσει συνέχομαι, και παραβραχύ τω Αδη ή ψυχή μου κατέρχεται, ει μη συ. Δέσποινα μου, βοηθήσεις μοι. Εχεις την ευσπλαγχνίαν, έχεις την φιλανθρωπίαν. Οθεν μη παρίδης μου την οικτράν ταύτην δέησιν, την εκ ρυπαρών χειλέων προσφερομένην σοι, αλλά πάρεσό μοι αεί επικαλουμένω σε, και γενού παρηγοριά, αμόλυντε γενού μοι παραμυθία, ακήρατε γενού μοι γαλήνη, γαληνότατη γενού μοι κάλλος, του Ουρανίου Πατρός Πάγκαλε Νύμφη γενού μοι φρουρός, φύλαξ, προστάτις, καταφυγή, βοηθός, σκέπη εν παντί καιρώ και τόπω, εν ημέρα, εν νυκτί, κοιταζομένω, ανίσταμένω, περιπατούντι εν πάση μου τη ζωή αδιστάκτως μοι σύνεσο, δύνασαι γαρ, αδύνατοι δε σοι ουδέν. Τάς των εναντίων εφόδους και ορμάς διασκέδασαν και αφάνισον εξ εμού Παναγία εν τη εξόδω της ταλαίπωρου μου ψυχής πρόστηθι και της απαραιτήτου και φοβέρας καταδυναστείας των πονηρών Δαιμόνων απάλλαξαν με. Μη εάσης Δέσποινα μου Θεοτόκε, επ' εμοι τούτους χαρήναι' άλλ' ό σος Υιός μάλλον, και οι άγιοι Αγγελοι, επί τη εμοί σωτηρίας χαρήτωσαν οι δε αυτού, και του αυτού πλάσματος εχθροί κεναίς ταις ελπισιν ευφραινέσθωσαν. Εν δε τη πανδήμώ και φοβερή της παγκοσμίου κρίσεωι ημέρα της αιωνίου ρύσαι με κολάσεως, και της απορρήτου δόξης του σου Υιού και Θεού κληρονόμον με ανάδειξαν.
Ναί, πολυεύσπλαγχνε Μαρία θεόνυμφε, ίνα υμνώ, ευλογώ και μεγαλύνω Σε την επέκεινα πάντων των Αρχαγγελικών στρατευμάτων, την Τιμιωτέραν των Χερουβιμ και Ένδοξοτέραν των Σεραφείμ, την του Θεού αγνήν Μητέρα, κάμού βεβαίαν ελπίδα νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αίώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου