Ότι ο Κύριος μας ασκούσε την τέχνη του ξυλουργού.

Στην πραγματικότητα εκείνοι πού ισχυρίζονται ότι ή τέχνη και το εργόχειρο αποτελούσε εξευ­τελισμό για τον Κύριο, αυτοί απο­καλύπτονται ολοφάνερα ότι είναι άνθρωποι χωρίς καμία πνευματικό­τητα, άνθρωποι με κοσμικό φρόνη­μα και άνθρωποι πού δεν εμφο­ρούνται από το πνεύμα του Ευαγγε­λίου και δεν σκέπτονται χριστιανι­κά, ούτε γνωρίζουν τον σκοπό και την βαθύτερη αιτία για την οποία ήλθε ο Κύριος στη γη.

Γι' αυτό και θα ήθελαν ο Κύριος να κάθεται αργός, όπως ακριβώς κάθονται αργοί και οι περισσότεροι άπ' αυτούς, και να μην εξασκεί κάποια τέ­χνη, όπως ακριβώς και αυτοί οι ίδιοι δεν εξασκούν, αλ­λά να σηκώνεται το πρωί από το κρε­βάτι, να στολίζε­ται και να πηγαίνει στην αγορά για να μαθαίνει ειδήσεις από τις εφημερίδες για τα βασίλεια του κόσμου· για να ρω­τά τι κάνει ο ένας και ο άλλος.

Αλλά πόσο πλανεμένοι και ανόητοι είναι τέτοιοι άνθρωποι! και πόσο μακριά βρίσκονται από την γνώση του Ευαγγελίου και από αυτόν τον σκοπό του Κυρίου Ιησού Χριστού! Ό σκοπός του Κυρίου, αδελφοί, για τον όποιο ήλθε στη γη, δεν ήταν τέτοιος, όχι· αλλά ήταν για να διδάξει τους ανθρώπους να ταπεινώνονται-να είναι πτωχοί και να μην παραμέ­νουν χωρίς εργασία· επειδή σύμφω­να με τον Σειράχ· «ή αργία δίδαξε πολλά (δηλαδή όλα) ελαττώματα» (Σειράχ λγ', 28).

Ό σκοπός του Κυρίου ήταν να διδάξει τους ανθρώπους με το παράδειγμα Του να κάνουν εργόχειρα ταπεινά και φτωχικά και από το εργόχειρο τους να εξοικονο­μούν τα απαραίτητα για τη συντήρη­ση τους και τα χρήσιμα προς το ζην και επιπλέον από την εργασία τους να δίνουν ελεημοσύνη και στους αδελφούς τους εκείνους πού έχουν ανάγκη· αυτός ήταν ο σκοπός του Κυρίου.

Γι' αυτό και ο μέγας Παύλος (κι όταν αναφέρουμε τον Παύλο, τον Χριστό εννοούμε, όπως λέει ο Χρυσόστο­μος), γι' αυτό λέω, και ο Παύλος, το στόμα του Χριστού, επειδή γνώρι­ζε αυτόν τον σκοπό του Κυρίου, όχι μόνο ο ίδιος εργαζόταν νύκτα και ήμερα για να εξασφαλίζει τα απα­ραίτητα και για τις δικές του ανάγκες και για τις ανάγκες των συντρόφων του· διότι λέει· «Νύκτα και ημέρα ερ­γαζόμαστε για να μην επιβαρύνουμε κανέναν από σας» (Β' Θεσσαλ. γ¹, 8)· και πάλι· «τις ανάγκες τις δικές μου και των συντρόφων μου υπηρέτησαν αυτά τα χέρια» (Πράξ. κ¹, 34)- αλλά και εντολή άφησε, ώστε όποιος χριστιανός δεν (θέ­λει να) εργάζεται, αυτός δεν πρέπει ούτε να τρώει· «όταν είμασταν κοντά σας, αυτό σας παραγ­γέλναμε· αν κά­ποιος (σε όποιο κοινωνικό επίπε­δο κι αν βρίσκεται κι όποιο αξίωμα κι αν κατέχει) δεν θέλει να εργάζε­ται, δεν πρέπει ούτε και να τρώει» (Β' Θεσσαλ. γ', 10). Τον σκοπό αυτό του Κυρίου επειδή τον γνώριζαν και όλοι από κοινού οι άγιοι Απόστολοι, ασκούσαν τέχνη, όταν ευκαιρούσαν από το κήρυγμα του Ευαγγελίου, εργάζονταν, όπως το βεβαιώνουν οι ίδιοι στις «Διαταγές» τους λέγο­ντας έτσι· «διότι και εμείς όταν δι­ακόπτουμε προσωρινά τον λόγο του Ευαγγελίου και βρίσκουμε καιρό, δεν παραμελούμε και τις δευτερεύουσες εργασίες μας (δηλαδή τα εργόχειρα)· διότι άλλοι από μας είναι ψαράδες-άλλοι πάλι (είναι) σκηνοποιοί (κατα­σκευαστές σκηνών), άλλοι εργάτες γης, ώστε να μη μένουμε ποτέ, σε καμιά περίπτωση αργοί» (Διαταγ. Βιβλ. β', κεφ. 63).

ΆΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ