Αγαπητέ αναγνώστη, ανάγνωσε το εμπνευσμένο τούτο έμμετρον ποίημα μετά μεγάλης προσοχής ίνα πολλά ωφεληθής.
Μια τέτοια μέρα η Παναγία κατέβει από τους ουρανούς
Για να γιορτάση Ανάσταση μαζί με τους πιστούς.
Κόσμος πολύς ήταν εκεί, κι ευφράνθη η ψυχή της.
Ευωδιάζει η Εκκλησία, λιβάνι και μέλι
Ψάλλουν ιερείς, ψάλουν πιστοί, ψάλουν και οι Άγγελοι.
Και φαίνονται να είναι όλοι τους πολύ συγκινημένοι
Οι περισσότεροι απ` αυτούς είναι και δακρυσμένοι.
Κι έτσι ο όρθρος προχωρεί κι ακούγεται σαφώς
Ο Ιερεύς που προσκαλεί. Δεύτε λάβετε φως!
Όλοι λαμπάδες άναψαν κι έγινε ένα πανόραμα
και χύθηκε παντού το φως ωσάν να βλέπεις όραμα.
Όλου του κλήρου άρχισε σε λίγο το ξεκίνημα
Για να βγουν έξω από το Ναό να δώσουμε το μήνυμα.
Χριστός Ανέστη ακούστηκε να ψάλει ο Δεσπότης.
Χριστός Ανέστη σώθηκε όλη η Ανθρωπότης.
Τότε η χαρά η συγκίνηση φθάνει στο κατακόρυφο.
Ηχούν καμπάνες γιορτινά, φιλία ευχές και θόρυβος.
Κι αφού οι ιερείς έξη φορές είπαν Χριστός Ανέστη.
Έγινε αυτό που η Παναγιά είδε και εξανέστη.
Και το Τροπάριο έλεγε. «Σκόρπισαν οι εχθροί του.
Κι αυτοί που δεν χαρήκανε για την Αναστασί του.
Κι όπως χάνεται ο καπνός χαθήκαν απ` εμπρός του
Γιατί χαρά μόνο γι` αυτούς ήταν ο θάνατος του.
Έτσι απολούνται οι αμαρτωλοί κι αυτοί που τον μισούνε
Οι δίκαιο άγαλλονται μένουν για να ευφρανθούνε»
Κι ενώ ο Δεσπότης έψαλλε, τα τόσα αυτά μεγάλα,
Ξεκίνησαν οι Χριστιανοί να φεύγουνε τρεχάλα.
Όλα τα φώτα σκόρπισαν και έμειναν τόσοι μόνο
Που προκαλούσανε ντροπή αγανάκτηση και πόνο.
Η Παναγία μας σάστισε, έβλεπε κι απορούσε
Να καταλάβη δεν μπορεί, τον Άγγελο ρωτούσε
Άγγελε σε παρακαλώ ρώτησε και έλα πες μου
Αυτοί που φεύγουν βιαστικοί που πάνε εξήγησε μου.
Πως στη γιορτή δεν θέλουνε μαζί μας να καθίσουν
Για να δοξάσουν τον Χριστό και να τον προσκυνήσουν;
Στην Σταύρωση όλοι έμειναν στον Τάφο Του με δάκρυ
Μύρο- λουλούδια έραναν όλοι από άκρη σε άκρη
Και τώρα που τέλειωσαν πια του Χριστού τα πάθη;
Φεύγουν και την Ανάστασι μόλις έχουν μάθει;
Μην είναι εκείνοι οι εχθροί που θέλουν το κακό του;
Αυτοί που τον προδώσανε, τον στείλαν στο σταυρό Του;
Που τον μισούν και βλασφημούν το άγιο όνομα Του;
Πήγαινε Άγγελε να δεις μην είναι του Πιλάτου;
Ο Άγγελος γονάτισε και στον ματιών την άκρη
είδε η Θεοτόκος μας να του κυλά ένα δάκρυ.
Συγχώρα με Βασίλισσα, μήτηρ ποιητού τον όλων
Γιατί αυτά που με ρωτάς θα σε γεμίσουν πόνο.
Απ` το Ναό όλοι αυτοί που φεύγουν μακριά του
Είναι γιατί ο διάβολος έκανε την δουλεία του
Και εις το σπίτι βιαστικοί τρέχουνε να φτάσουν
Την μαγειρίτσα την ζεστή να φάνε να χορτάσουν.
Η Δέσποινα μας τα` άκουσε όλα αυτά πικραμένη
Και για την ανθρωπότητα είπε πολύ λυπημένη.
Πως θα τολμήσω στον Θεό για αυτούς να μεσιτέψω
Όταν στον πόνο στο καημό ζητούν να τους συντρέξω;
Δια βρώσεως εξώσθη ο Αδάμ από του Παραδείσου
Πάλι για βρώσι Άνθρωπε βαραίνεις την ψυχή σου;
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου