Κάποτε—το γεγονός αυτό συνέβη πολλά χρόνια αργότερα— ήρθε στον Όσιο κάποιος ανυπόδητος προσκυνητής από το Κίεβο, συνοδευόμενος από έναν δόκιμο μοναχό του Σαρώφ. Εκείνη την στιγμή ό Γέροντας μάζευε χόρτα με τα χέρια του. Αμέσως έδωσε εντολή να καλέσουν τον προσκυνητή να έρθει κοντά του. Αφού τον ευλόγησε και τον έβαλε να καθίσει, ό διορατικός π. Σεραφείμ άρχισε αμέσως να συμβουλεύει τον ανυπόδητο επισκέπτη του να αφήσει τον τρόπο ζωής πού είχε επιλέξει: να αφήσει τα προσκυνήματα, να φορέσει παπούτσια και να βγάλει τις αλυσίδες του, οι όποιες όμως δεν φαίνονταν καθόλου κάτω από τα ρούχα του προσκυνητή. Ακόμη του είπε ότι θα έπρεπε να επιστρέφει στην πατρίδα του ή σύζυγος του, ή μητέρα του και τα παιδιά του τον περίμεναν ανυπόμονα εκεί.
«Νομίζω», πρόσθεσε ο π. Σεραφείμ, «ότι θα ήταν πολύ καλό για εσένα να γίνεις διανομέας δημητριακών. Γνωρίζω μάλιστα έναν έμπορο στο Γιελέτζ. Το μόνο πού χρειάζεται να κάνεις είναι να πας σε αυτόν, να τον χαιρετήσεις και να πεις ότι σε έστειλε ό πτωχός Σεραφείμ, και θα σε προσλάβει υπάλληλο του».
Αφού έδωσε περισσότερες οδηγίες στον προσκυνητή, ό Άγιος τον συνόδευσε στοργικά μέχρι την έξοδο.
Καθώς επέστρεφαν στον μοναστήρι, ό προσκυνητής αποκάλυψε στον δόκιμο ότι όλα ήταν όπως ακριβώς τα είχε πει ό διορατικός Γέροντας. Στον παρελθόν, αυτός έκανε εμπόριο δημητριακών κατόπιν, από αγάπη για τον Θεό, αλλά χωρίς ευλογία, αποφάσισε να αφήσει την οικογένειά του, κατάφερε να αποκτήσει διαβατήριο για έναν χρόνο, φόρεσε αλυσίδες, έβγαλε τα παπούτσια του και άρχισε να ταξιδεύει ανυπόδητος από το ένα μοναστήρι στον άλλο, νομίζοντας ότι έτσι ευαρεστεί τον Θεό. Τώρα είχε δει καθαρά την πλάνη του και ήταν έτοιμος να υπακούσει στις οδηγίες του Αγ. Γέροντα.
ΒΙΒΛ. ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΙΒΕΙΕΒΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου