Ας
επιστρέψω όμως τώρα στον ερχομό μου στην Πετσόρα. Με μεγάλο ενθουσιασμό βιώσαμε
τη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η Οποία πραγματικά αισθανόσουν ότι
βρισκόταν με τη χάρι Της σ' αυτό το Μοναστήρι. Είχαμε την ευκαιρία να μεταφέρουμε
τη θαυματουργή εικόνα. Μάλιστα κάποιος μας είχε χαρίσει μια φωτογραφία που
έδειχνε πως εμείς μεταφέραμε αυτή τη θαυματουργή εικόνα στο δρόμο προς τον καθεδρικό
ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που ήταν στρωμένος από λουλούδια. Το πρωί
κοινωνήσαμε και μετά την Ακολουθία αξιωθήκαμε, μαζί μ' όλη την αδελφότητα, να
φάμε το ωραίο φαγητό στην εορταστική τράπεζα, όπου παρίστατο και ο επικεφαλής
της Μητροπόλεως του Γΐσκοβ, Μητροπολίτης Ιωάννης. 0 κόσμος αγαπούσε αυτό τον
ευσεβή δεσπότη και παρατηρούσαμε πως χιλιάδες άνθρωποι παρατάσσονταν στις δύο
πλευρές του δρόμου, αναμένοντας την έξοδο του από την εκκλησία, καθώς επίσης
και την αρχιερατική ευλογία του και ελεημοσύνη.
Μετά
την τράπεζα προλάβαμε να επισκεφτούμε τα σπήλαια, όπου προσκυνήσαμε τα λείψανα
των ιδρυτών του μοναστηριού, των οσίων Μάρκου, Ιωνά και της πρώην γυναίκας του,
της μοναχής Οσίας Βάσσας. Εκεί, στην αριστερή πλευρά της εισόδου του σπηλαίου,
βρισκόταν το κελλί και ο τάφος του μεγαλόσχημου Λαζάρου, μεγάλου έγκλειστου
ασκητή ο οποίος έζησε από το τέλος του 18ου μέχρι την αρχή της πρώτης δεκαετίας
του 19ου αιώνα. Πάνω από τον τάφο του κρεμόταν βαρύς, σιδερένιος σταυρός, τον
οποίο φορούσε ο ασκητής κατάσαρκα, ταπεινώνοντας το αμαρτωλό σώμα του.
Όταν σε
αυτό το σταυρό προσκυνούσαν δαιμονισμένοι επισκέπτες, τα ακάθαρτα πνεύματα
ούρλιαζαν από μέσα τους, διότι δεν μπορούσαν να αντέξουν τη χάρη που προερχόταν από αυτό τον άγιο σταυρό.
Κάποιοι από αυτούς έπεφταν κάτω και έβγαζαν αφρό από το στόμα τους και λέγανε
αισχρά λόγια. Και από αυτά τα δαιμόνια ακούγονταν φωνές: «Καίγομαι! Καίγομαι!»
και ανάγκαζαν τους αρρώστους, στους οποίους βρίσκονταν, να φύγουν γρήγορα από
το σπήλαιο, διότι δεν μπορούσαν καθόλου να αντέξουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος
που κατοικούσε σε αυτό το κελλί. Στο μοναστήρι διατηρείτο η παράδοση ότι αυτός
ο ασκητής, ο άγιος Λάζαρος, αποκάλυψε στο στεφανοφόρο αυτοκράτορα, τον
Αλέξανδρο Α'. ο οποίος νίκησε το Ναπολέοντα, όταν τον επισκέφτηκε στο κελλί
του, την βαριά αμαρτία του, διότι αυτός άθελα του συμφώνησε να δολοφονήσουν τον
πατέρα του. τον αυτοκράτορα Παύλο Α'. Ο θεοφόρος γέροντας Λάζαρος συμβούλευσε
το βασιλιά να εγκαταλείψει το θρόνο, για να εξιλεωθεί για το αμάρτημα του
ενάντια στον επίγειο, αλλά και στον Ουράνιο Πατέρα του.
Γι' αυτό το λόγο σκηνοθέτησε
το θάνατο του στην πόλη Τάγκανρογκ και με την ευλογία του άγιου μητροπολίτου
της Μόσχας Φιλάρετου, ο πρώην βασιλιάς ήρθε στην ιερά Μονή Πετσόρα, όπου και
έζησε μυστικά κάποια χρόνια. Μετά έφυγε από τη Μονή και περιπλανιόταν με το
όνομα Θεόδωρος Κουσμίτς. Αφού δεν είχε διαβατήριο, τον συνέλαβαν και τον
εξόρισαν στη Σιβηρία, όπου και έγινε ο πολύ γνωστός άγιος Γέροντας. Ο μεγάλος
συγγραφέας Λέων Τολστόι, όταν έμαθε αυτήν τη θαυμάσια ιστορία, εξεπλάγη και
ήθελε ο ίδιος να γράψει βιβλίο για αυτό το γεγονός.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ. ΑΡΧΙΜΑΝ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΓΚΑΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου