ΜΝΗΜΗ ΠΑΤΡΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

Ακολουθώντας την προτροπή του Αγίου Ιωάννου του Δαμάσκηνου: «τιμητέον τους αγίους ως φίλους Χριστού, ως τέκνα και κληρονόμους Θεού» ας σταθούμε σε μία χαρισματική όσιακή μορφή του 20οΰ αιώνα, τον πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο. ό όποιος για 70 ολόκληρα χρόνια αναλώθηκε στη λατρεία του Θεού και στη διακονία του πλησίον λειτουργώντας, κηρύττοντας μετάνοια και εξομολογώντας πλήθη πιστών.

Στις 24 του περασμένου Σεπτεμβρίου στο Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψανών Πάρου μαζί με την πανήγυρη της Ι. Μονής -καθώς το Καθολικό τιμάται στην Παναγία Μυρτιδιώτισσα- εορτάσαμε και την Ανακομιδή των Τιμίων Λειψάνων του Όσιου Πατρός.

Για τον θεοφόρον αυτόν Πατέρα της Εκκλησίας αντλούμε από το περισπούδαστο βιβλίο του πατρός Θεοκλήτου Διονυσιάτου: «Ό Όσιος Φιλόθεος της Πάρου. "Ένας ένθεος Ασκητής- Ιεραπόστολος, 1884-1980», έκδ. Ί. Γυν. Ήσ. «Παναγία ή Μυρτιδιώτισσα» , Θαψανών Πάρου, 1999, και μεταφέρουμε μέρος από τη διήγηση  του Χρονικού της Ανακομιδής γραμμένο από το Ιερό Ησυχαστήριο Θαψανών Πάρου- για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να - γνωρίζουν οι νεώτεροι:

Ή κοινή μητέρα όλων των ανθρώπων, πού πέρασαν και θα περάσουν από την παρούσα ζωή δέχεται στα σπλάχνα της τα θνητά σώματα μας χωρίς διάκριση. Σιωπηλά μάς φιλοξενεί όλους. Δικαίους και αδίκους, αγίους και αμαρτωλούς.

Μεταξύ των δικαίων, πού πέρασαν από την ζωή αυτήν ήτο και ό πολυσέβαστος άγιος Γέροντας π Φιλόθεος Ζερβάκος ό έτι 50 έτη Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Λογγοβαρδας και πνευματικός του Γυναικείου Ησυχαστηρίου της Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης των Θαψανών Πάρου.

" Το σεπτό σκήνωμα Του κατά την επιθυμία και εντολή Του άνεπαύετο επί 13 έτη εις τον τάφον, τον όποιον ό Ίδιος έκτισε παραπλεύρως του παρεκκλησίου του Ιερού Ησυχαστηρίου, το όποιο είναι αφιερωμένο εις τον Πνευματικόν του Πατέρα Αγιον Νεκτάριον και το όποιο αποτελεί κτίσμα του αγίου Γέροντος.

Κάποτε έπρεπε να διαταράξωμεν την ησυχία του τάφου και να φέρωμεν εις το φως της ημέρας τα ιερά οστά, τα όποια έτι 96 έτη κρατούσα όρθια μίαν ψυχή, ή οποία εργάσθηκε εις τας χαλεπός ημέρας μας ίσως όσον ελάχιστοι εκλεκτοί του Θεού διά την δόξα του Παναγίου Ονόματος Του και διά την σωτηρία πολλών ανθρώπων...

Την 22αν εσπέρας και 23ην από το πρωί είχε την τιμητική της ή Ν. Πάρος. Το Ί. Ησυχαστήριο Θαψανών λόγω του αναμενόμενου πλήθους των προσκυνητών είχε κλείσει διά τούς φιλοξενουμένους τους ξενοδοχεία στην Πάρο. Όμως ή επιθυμία όλων να ευρίσκονται εις το Ησυχαστήριον έκανε ορισμένους να παραμείνουν όλη την νύκτα εις τον Ναον χωρίς να αισθάνονται την ανάγκην να ξεκουράσουν τα ταλαιπωρημένα σώματα των από την πολύωρων παραμονήν των εις τον λιμένα του Πειραιώς.

Την αγρυπνία της εορτής της Ύπεραγίας Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης και την άνακομιδήν των Λειψάνων του Μεγάλου Γέροντος τίμησαν διά της παρουσίας των ό οικείος Μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος και οι Άγιοι Αρχιερείς: ό Άγιος Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Παντελεήμων, ό Άγιος Αργολίδος κ. Ιάκωβος και εκ του κλίματος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ό κ. Αμβρόσιος με πλειάδα Ιερέων, Ιερομόναχων, Μοναχών και λαϊκών Ιεροψαλτών έκτος από τις χιλιάδες των προσκυνητών. Ό μακαριστός Άγιος Σάμου και Ικαρίας κ. Παντελεήμων μη εύρίσκων μέσον λόγω απαγορευτικού απόπλου έφθασε εις το Ί. Ησυχαστήριον την μέρα της άνακομιδής και λειτούργησε την επομένη μέρα Κυριακή.

Ή μεγαλοπρέπεια της αγρυπνίας συνείχε τας ψυχάς όλων. Τα ιερά συναισθήματα πού κατέκλυζαν τας ψυχάς μας είναι αδύνατον να καταγραφούν διά της ταπεινής γραφίδος μας. Αφήνομαι την κάθε ψυχή να χρησιμοποίηση τούς δέκτας της καρδίας της, για να ανάπλαση τις ιερές σκηνές, πού διεδέχοντο ή μία την άλλην καθ' όλην την διάρκεια της αγρυπνίας. Οι ώρες, ιερές και μοναδικές, κυλούσαν κατανυκτικώς.

Μετά την τρίωρο διακοπή της αγρυπνίας ή ακολουθία του Όρθρου συνεχίσθη και προ της Ευλογημένης ή ιερά πομπή με προεξάρχοντες τούς Αρχιερείς, Ιερείς, Ιερομόναχους, Μοναχούς, την Ηγουμένη του Ί. Ησυχαστηρίου και πρεσβυτέρας αδελφάς μοναχάς ακολουθούμενη υπό του πλήθους των πιστών ξεκίνησε από το καθολικό του Ησυχαστηρίου προς το παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου παραπλεύρως του οποίου ευρίσκεται κτισμένος ό τάφος, ό όποιος από το 1980 φύλασσε επί 13 έτη ως πολύτιμο θησαυρό το σεβάσμιο σκήνος. Ρίγη συγκινήσεως διαπέρασαν όλους τούς πιστούς μπροστά εις την μοναδική εικόνα, πού αντίκρισαν. Έφέρετο προς το καθολικό του Ησυχαστηρίου μία ταπεινή λάρναξ με τα τίμια και κροκοβαφή οστά ενός Λευΐτου, ό όποιος από τα τριάκοντα έτη του έλαβε την χάριν της ιεροσύνης, ώστε να δέχεται την εξομολόγηση κάθε ψυχής και να κατευθύνει τα διαβήματα χιλιάδων ψυχών εις όδόν σωτηρίας. Ενός λευϊτου του οποίου τα ευλογημένα χέρια αναρίθμητους φοράς κράτησαν τα τίμια δώρα και μετέδωσαν το Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού εις όλους ημάς τους βαπτισθέντας εις το Όνομα της Παναγίας Τριάδος και ζητούντας σωτηρίαν και τα οποία τώρα ακαταπαύστως υψώνονται ενώπιον του θρόνου του Θεού εις ικεσία δι' όλους ημάς.

Οι καμπάνες ηχούν μεγαλοπρεπώς. Ή όλη πομπή κατευθύνεται προς το Καθολικό του Ί. Ησυχαστηρίου με τα εξαπτέρυγα και τούς φανούς να προπορεύονται. Ό Άγιος Παροναξίας με καταφανή την συγκίνησιν και την ευλάβεια ψάλλει το Απολυτίκιο και το Μεγαλυνάριο του αγίου πατρός.

Αργά και με κατάνυξη οι Ιερείς κρατώντας την λάρνακα υψηλά φθάνουν στην κυρίαν είσοδο ψάλλοντες. Εκεί αι παρατεταγμένοι ευλαβώς άδελφαί με αναμμένος λαμπάδας υποδέχονται τον Πνευματικόν τους Πατέρα ενώ από τα χείλη του ιερού κλήρου ακούγεται ό ουράνιος ύμνος: Τις Θεός Μέγας ως ό Θεός ημών; Σύ ει ό Θεός ό ποιών θαυμάσια μόνος.

Ή μακάρια ψυχή του Αγίου Γέροντος, ό όποιος όσας φοράς έψαλλε τον ανωτέρω ύμνο μετεφέρετο εις τούς ουρανούς, ασφαλώς θα συμμετείχε εις την χαρμολύπην μας. Λύπη διότι δεν τον έχομεν ανάμεσα μας, δίπλα μας να του άσπαζώμεθα την άγίαν δεξιά Του και να ώφελούμεθα από τούς θεοπνεύστους-λόγους Του, χαράν δέ διότι τον νοιώθουμε άκοίμητον πρέσβυν εις τούς ουρανούς μετά των Αγίων Πατέρων της θριαμβευούσης Εκκλησίας.

Ή συγκίνησις όλων έκορυφώθη κατά την ομιλία του Σεβασμιότατου, ό οποίος τόνισε πώς ό Άγιος Γέροντας είναι ένας κυοφορούμενος Άγιος. Ή επίσημος αναγνώρισης της αγιότητας του κυοφορείται. Πόσο θα διαρκέσει ή κυοφορία είναι άγνωστο. Όμως στη συνείδηση όλων μας είναι Άγιος. Μπορούμε να τον επικαλούμεθα και να ζητούμε την πρεσβεία του.

Εις το άκουσμα ότι ό π Φιλόθεος είναι άγιος όλο το εκκλησίασμα ως ένας άνθρωπος με ένα στόμα εφώναξε: Άγιος. Άγιος!" Από τότε -24 Σεπτεμβρίου 1993 έως σήμερα εορτάζεται με λαμπρότητα και ιεροπρέπεια στο' Ιερό μας Ησυχαστήριο ή μνήμη του Όσίου ; Πατρός τόσο στις 9 Μαΐου (επομένη ημέρα της Κοιμήσεως του κατ' εντολή του Σεβασμιότατου Παροναξίας κ. Καλλινίκου) όσο και στις 24 Σεπτεμβρίου, ήμερα Ανακομιδής των Τιμίων του Λειψάνων, παρουσία του οικείου Μητροπολίτου, έως το 2007 του κυρού Αμβροσίου Στάμενα, πνευματικού τέκνου του Όσίου Πατρός και από το 2008 του νέου Ποιμενάρχου Παροναξίας κ. Καλλινίκου με συμμετοχή του Ηγουμένου της Ι. Μονής Λογγοβάρδας π. Χρυσοστόμου, στην όποια υπήρξε Ηγούμενος ό π. Φιλόθεος επί 50 έτη, Λογγοθαρδιτών Πατέρων, Αρχιμανδριτών, Ιερέων και Διακόνων της Ιεράς ημών Μητροπόλεως και πλήθους προσκυνητών.

Κατά καιρούς ό σεπτός Ποιμενάρχης Παροναξίας προσκαλεί Αγίους Αρχιερείς, όπως τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Προικοννήσου κ. Ιωσήφ του Οικουμενικού Θρόνου, τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Άθανάσιον της Εκκλησίας της Κύπρου, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Έλαίας κ. Θεοδώρητον του Οικουμενικού Θρόνου, για να συμπροσευχηθούν και να τιμήσουν την μνήμη του Όσίου Πατρός, οι όποιοι με την σεβάσμια παρουσία τους και την άγιαστική Αρχιερατική τους Χάρη λαμπρύνουν την ιερά πανήγυρη.

Σήμερα παρά ποτέ, ό Όσιος Πατήρ με την οσιότητα του βίου του και το ορθόδοξο φρόνημα του γίνεται σημείο αναφοράς και κανών ακριβής για όσους θέλουν να στοιχούν στις Ορθόδοξες Πατερικές Παραδόσεις. Ακόμη, με την ισχυρή μεσιτεία του προς τον Κύριον αποτελεί πηγή αναψυχής και θεοσημειών για όσους χειμάζονται από ανίατα προβλήματα ασθενειών, κρίσεως των οικογενειών και τεκνογονίας, οικονομικές και άλλες δυσχέρειες, αφού «πάσα δόσις αγαθή εκ του Πατρός των Φώτων δι αυτών (=των αγίων) τοις άδιστάκτω πίστει αιτούσι κάτεισι».

Ας εγκύψουμε και ας εντρυφήσουμε στη ζωή και στα ένθεα έργα Όσιων Μορφών, όπως ό πατήρ Φιλόθεος, για να εγκολπωθούμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πού τόσο πλούσια αποθησαύρισαν και να λάβουμε την Ελπίδα, καρπό άγλαό του αυτού Αγίου Πνεύματος, την οποία τόσο έχουμε ανάγκη στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, ώστί: «τούτων πάντων αναθεωρούντες την πολιτείαν, ζηλώσωμεν την πίστιν, την αγάπη. την ελπίδα, τον ζήλο, τον βίο, την καρτερία των παθημάτων, την υπομονή μέχρις αίματος, ίνα και των της δόξης στεφάνων αύτοίς κοινωνήσωμεν» Αμήν.

Εκ του Ι. Ησυχαστηρίου Θαψανών Πάρου

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ