ΠΑΣΧΑ ΣΤΙΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΓΚΕΡΛΑ. ΤΟ 1961. ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΙΝΧΑΡΤ

Γκέρλα, Πάσχα 1961

ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ, ό Μαρινίκα Π. μας είπε, έμενα και του Σίλε Καταλινόιου σε μια άκρη του μαντιλιού του έχει ράψει πολύ καλά μερικά ψίχουλα από Θ. Κοινωνία. Του τα είχε δώσει εδώ και τρία χρόνια περίπου ό π. Ιόν Γιοβάν  πνευματικός της Μονής Βλαντιμιρέστι.

Αποφασίσαμε και οι τρεις μαζί, αφού δεν υπήρχε ιερέας, να φροντίσουμε το ζήτημα από μόνοι μας. Θα νηστέψουμε το Σάββατο, και την Κυριακή το πρωί θα κρατήσουμε (αν τα καταφέρουμε και δεν μας δουν) το φαγητό, να το φάμε μετά τη Θεία Κοινωνία. Ό Σίλε, που εδώ και κάμποσους μήνες ήταν στην κουζίνα έχε, μαζί του ένα μικρό πλαστικό σακουλάκι και μέσα σ' αυτό λίγα ξερά μπισκότα και οκτώ κομματάκια ζάχαρη. Ό Μαρινίκα ξέρει απέξω όλες τις προσευχές από τη Θεία Μετάληψη.

Καταφέρνουμε να κρύψουμε σ' ένα μέρος τις μικρές φέτες ψωμιού τις όποιες αυτή τη βδομάδα μας έδωσαν το Σάββατο. Νηστεύουμε και προσευχόμαστε.

Την Κυριακή το μεσημέρι ανεβαίνουμε στο τετραώροφο κρεβάτι του Σίλε. Καθόμαστε οκλαδόν. Ό Μαρινίκα λέει αργά όλες τις προσευχές από τη θεία Μετάληψη. Κατόπιν ό καθένας μας με τη σειρά λέει το πιστεύω Κύριε και ομολογώ ότι εσύ ει αληθώς ό Χριστός... Με την παλάμη και με πολλή προσοχή καταπίνουμε ό καθένας από ένα ψίχουλο. Τα ψίχουλα είναι απίστευτα μικρά, σχεδόν αόρατα. Μετά τρώμε με πολλή όρεξη τις πατάτες, που τη μέρα εκείνη είναι ασυνήθιστα καθαρισμένες και σε μεγάλο βαθμό βρασμένες. Ροκανίζουμε κατόπιν τα μπισκότα και τη ζάχαρη. Στο τέλος ό Μαρινίκα λέει τις ευχαριστήριες προσευχές.

Το πρωί, μετά το εγερτήριο, ή προσπάθεια μας να σιγοψάλουμε το Χριστός 

Ανέστη μέσα στο κελί καταστέλλεται από τους φύλακες. Τώρα όμως, που για λίγο μας άφησαν ήσυχους, ξαφνικά από κάθε γωνιά του κελιού και από ψηλά οπού έχουμε σκαρφαλώσει εμείς ακούμε ένα σιγόντο του ύμνου, τον όποιο σιγοψιθυρίζουμε κι εμείς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ. ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΙΝΧΑΡΤ