Τον άγιο Παίσιο τον γνώρισα το 1982, όταν ήμουν φοιτητής Νομικής. Ήταν ο άνθρωπος που περίμενε ν’ ακούσει κάτι πονεμένο για να έχει καρδιακή προσευχή, κι ήταν πάντοτε εν αναμονή στο ακουστικό του σύγχρονου κόσμου. Ένας ασκητής για τον κόσμο. Του άνοιγες την καρδιά σου και σου άνοιγε τον νου. «Φως Χρίστου φαίνει πάσι».
Επέμενε να μην πάω στο Άγιο Όρος μοναχός «Στην Κύπρο να πας» μου είπε. «Να κάνετε βάσεις πνευματικές, κι αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις βάσεις». Όταν του είπα δεν κατάλαβα το τελευταίο, μου είπε χαριτολογώντας: «Αμερικανάκι είσαι και δεν καταλαβαίνεις. Ελληνικά μιλώ... Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικό. Τώρα εφαρμόζεται ο πνευματικός νόμος. Όταν φτιάξετε μοναστήρια, ενορίες, οικογένειες ορθόδοξες, τότε οι βάσεις της αμαρτίας και της κατοχής θα εξαφανιστούν».
Με έβγαλε έξω στην αυλή του κελιού του και σχημάτισε στο χώμα ένα μεγάλο ορθογώνιο σχήμα. Το μοίρασε σε δύο τετράγωνα και μου είπε: «Θα ‘ρθει καιρός που θα φτιάξεις μοναστήρια, δύο αυλές να κάνεις. Μία για τους λαϊκούς και μία δεύτερη μόνο για μοναχούς». Εγώ απόρησα για αυτά που μου είπε γιατί ήμουν ένας απλός φοιτητής και, συμπλήρωσε, «αργότερα θα τα κάνεις αυτά». Πράγματι αργότερα ως ιερομόναχος κι αρχιερέας κτίσαμε την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου και την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα, με τον τρόπο που μας υπέδειξε ο Άγιος Παίσιος. Εκ τότε όποτε πήγαινα στο Άγιο Όρος τον έβλεπα και μου είπε πολλά τα οποία δεν είναι του παρόντος.
Ο άγιος Παίσιος είναι ο Καππαδόκης που έγινε Αγιορείτης και τώρα πια οικουμενικός διδάσκαλος της Ορθοδοξίας, θαυμαστός προφήτης του γένους μας που δοκιμάζει την πίστη και την απιστία πολλών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου