Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΟΡΟΥΣ. ΝΩΝΤΑ ΣΚΟΠΕΤΕΑ.








Ψυχή Ορθρία ( Νώντα Σκοπετέα )
Ημερολόγιο Όρους 2015



Μέρος 3ο
Εξώστης λιόφωτος ζεστός , μιλά ο Παπά Μύρων !
Για ταπεινούς φιλότιμους , με φρόνημα μαρτύρων …
Της Αναλήψεως φρουρός, με ευχή του Ιερωνύμου ,
Ποτίζει στο πολύβουο λουλούδι της ερήμου …
Πατέρες Γαλακτίωνα και Γερμανέ ευλογείτε !
Πλέον στον κήπο του Θεού απαύστως θα αινείτε …
Το κοιμητήρι ευωδιαστό , τα μνήματα ανθισμένα
για μίσχους έχουν σώματα κάποτε αναστημένα !



Δεν είχαμε ξανανιώσει τον ήλιο τόσο φίλο μας ! Εκείνο το μεσημέρι του Οκτώβρη , στο διάσημο στα πέρατα της γης μπαλκόνι της Σιμωνόπετρας ,δεν σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή να του κρυφτούμε ! Δεν θελήσαμε να αποφύγουμε τις ακτίνες του ηλιάτορα , που πέφταν πάνω μας σαν ευλογίες του Παντουργού ! Ναι , εδώ ο ήλιος δεν τυφλώνει, μόνο φωτίζει ! Εδώ ο ήλιος μόνο θερμαίνει, δεν βασανίζει της απεραντοσύνης τους βιγλάτορες, τα αγιασμένα παιδιά του Αγίου Σίμωνος και της Αγιά- Μαγδαληνής, όποτε στέκονται αντίκρυ του ! Έτσι ήρθε και κάθισε απέναντί μας ο Παπά Μύρων , ο σύγχρονος Γέρων της Αναλήψεως ! Μέσα σε ένα υπέροχο φως ζεστό, στον εξώστη που με τα σήμαντρα - ακροδάκτυλά του , αγγίζει όλο του Θεού το γαλάζιο ! Την τελευταία φορά που τον συναντήσαμε ήταν πάλι σε αυτό το… ψηλό κατάρτι , να μας θέτει νου και να μας γαληνεύει, με αυτήν την τόσο δυσεύρετη στον έξω κόσμο πνευματική του απαλοσύνη …Και τον πάντα χαμογελαστό του τρόπο , τον διακριτικό και αταλάντευτο ταυτόχρονα !



Εδώ και πολύ καιρό ο Γέροντας αποχωρίστηκε την μετάνοιά του έπειτα από σαράντα περίπου έτη , και κατέβηκε να διακονήσει στο πολύβουο της Αθήνας , σε έναν τόπο όμως που κουβαλά απερίγραπτη αγιοσύνη και πνεύμα ασκητικό ! Στην Ανάληψη , στο μοναδικό Αγιορείτικο Μετόχι στην άχαρη τσιμεντούπολη , εκεί που πλέον ελάχιστοι μένουν επειδή συνειδητά το επιλέγουν , υπάρχει μια δροσερή και ιαματική πηγή σχεδόν έναν αιώνα ! Ένα ευσκιόφυλλο και αγλαόκαρπο δέντρο ,που χαρίζει το ξαπόσταμα και τον αναπαμό , σε αμέτρητες ταλαίπωρες ψυχές που καταφεύγουν στον απόσκιο του …Και με έναν μυστικό τρόπο όλες μεταφέρονται στο Άγιο Όρος ! Κυρίως οι γυναίκες που κατά Θεία οικονομία αξιώνονται να πατήσουν στο Περιβόλι της Ενδοξότερής τους .



Αγιορείτικο το τυπικό και οι αγρυπνίες …Ευωδία και κερόφως , όλα σε μια καταπληκτική μεταβολή και αλλοίωση ! Το Άγιο Όρος και η σοφία του , το πνεύμα του και η παντοτινή του μνήμη , γίνονται κτήμα ακόμα και όσων δεν ταξίδεψαν ποτέ στη σκιά του Άθωνα ! Και ο Παπά Μύρων, συνεχίζει τον δρόμο που χάραξαν οι Άγιοι προκάτοχοί του ! Κυρίως ενός όμως , που συνέδεσε τόσο αρμονικά και ανεξίτηλα για την Πατερική μνήμη τον βράχο του Αγιορείτικου θαύματος με το Θαβώρ των Αθηνών … Ο Γέροντας της Αναλήψεως , ο πατήρ Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης ,εν σώματι άγγελος θα βρίσκεται όσο χτυπά η καρδιά αυτού του κόσμου , στον ουρανό των δυο καθολικών , απεσταλμένος της θριαμβεύουσας Εκκλησίας, άγρυπνος φρουρός και προστάτης .



Σαράντα χρόνια και εκείνος στην Σιμωνόπετρα , ηγούμενός της άριστος , αγιόφιλος και προσευχόμενος αδιαλείπτως , καλλικέλαδος και ποιητής - υμνογράφος μέγας , απειρόκακος και συγχωρών , συκοφαντηθείς και σιωπών ως αμνός άμωμος ,κατέβηκε το 1930 στο κλινόν άστυ για να μεταφέρει την υπερχιλιόχρονη παράδοση , να παρηγορήσει αναρίθμητες ψυχές που κατέφυγαν στην Θεόσταλτη παρρησία του , στον μειλίχιο τρόπο του ,στην πάντα ανοιχτή αγκαλιά του Πατρός και Ποιμένος . Εξήντα χρόνια μετά την τελευτή του το 1957 , η παρουσία του είναι κάτι παραπάνω από αισθητή και στις δυο επίγειες εστίες του ! Καθημερινά όταν στις παρακλήσεις προς τους προστάτες Αγίους , ακούγονται οι ποιητικοί του λόγοι , ντυμένοι με το Σιμωνοπετρίτικο όλως ιδιαίτερο χρώμα του βυζαντινού μέλους , όλοι οι Μοναχοί και οι ευλαβείς γνωρίζοντες Λαϊκοί , βάζουν μετάνοια νοερώς κάτω από την Αγία Τράπεζα στον ναΐσκο της Αγίας Μαγδαληνής , όπου θησαυρίζονται τα λείψανά του!
Εκεί στο εκκλησάκι του ηγουμενείου τα τοποθέτησε μόλις πρωτόρθε απ τα Μετέωρα ο νηπτικός Πατήρ των ημερών μας ο προηγούμενος της Μονής Γέρων Αιμιλιανός … Την ίδια ώρα στον Βύρωνα κάποιος μετανίζει και βρίσκει ίαση ψυχής τε και σώματος , στο άδειο μνήμα του με το αγιασμένο χώμα , πίσω απ το θόλο του ιερού βήματος …



Ο τωρινός Πνευματικός και Οικονόμος του Μετοχιού …εξωνάρθηκα του Παραδείσου , βρίσκεται εδώ απέναντί μας και μας μιλά : -Παιδιά μου , μην ασχολείστε με το μέλλον ! Έλεγε σοφά ένας : μην δανείζεστε στενοχώρια ! Πόσο δίκιο είχε ! Μην σας απασχολεί το τι θα έρθει και κυρίως το πότε ! Να σας ενδιαφέρει μόνο το παρελθόν σας και το παρόν ! Το παρελθόν που βαραίνει τις ψυχές σας , να το σβήνετε και να το τακτοποιείτε μέσα από την Ιερά εξομολόγηση ! 



Το παρόν να το γεμίζετε με αγώνα , με φιλότιμο και συνέπεια ! Το φιλότιμο και η συνέπεια είναι που γεννούν την Αγιότητα ! Υπάρχουν Άγιοι και σήμερα , παντού σε κάθε χώρα , στο τελευταίο κομμάτι γης ! Σε κάθε εποχή υπήρξαν και ουδέποτε θα εκλείψουν ! Ξέρετε γιατί ; Γιατί ο Χριστός μας ουδέποτε , από καταβολής τούτου του κόσμου, δεν υπήρξε αμάρτυρος !
Δεν άφησε ποτέ τον άνθρωπο χωρίς μαρτυρίες , σημάδια και απτές αποδείξεις ύπαρξής Του ! Πόσο δίκιο έχει ο Γέροντας …Από τον σπερματικό λόγο ως το σήμερα , πλήθος αχώρετο της Μαρτυρίας του Κυρίου μας ! Και εμείς αναζητούμε συνεχώς ένα θαύμα προσωπικό , αυστηρά ατομικό για να πειστούμε …Φτάνει μια ματιά από εδώ που βρισκόμαστε στο ένωμα του κρημνού με την θάλασσα για να το κατανοήσουμε …



Ύστερα μας μίλησε για την τόσο σπουδαία αρετή της ταπείνωσης. – Ο αληθινά ταπεινός είναι εκείνος που δέχεται όλους τους υπόλοιπους όπως κι αν είναι και όποιοι κι αν είναι ! Δεν λογαριάζει τίποτα , δεν μετράει , δεν υπολογίζει …Όλοι είναι αγαπημένοι του ! Ο κάθε διπλανός του ! Να ξέρετε ότι ο ταπεινός είναι αυτός που περνά πάντα απαρατήρητος ! Κάνουμε πολλά πράγματα σε αυτήν τη ζωή ακόμα και έργα αγαθά , λέμε και όμορφα λόγια , μιλάμε ακόμα και για την αξία της ταπεινώσεως , μόνο και μόνο για να φανούμε ! Ενώ ο ταπεινός μιλά και πράττει μόνο για την Δόξα του Κυρίου και το θέλημά του και αυτός κρύβεται μακριά από τον κόσμο και την ανθρωπαρέσκεια !



Θυμηθείτε τον Άγιο μας τον Γέροντα Ιερώνυμο που τόσο υπέφερε και πόσα δέχτηκε αδιαμαρτύρητα! Από ηγούμενος εξορίστηκε και έκανε υπακοή και πήγε στην Ανάληψη ! Αληθινά Ταπεινός άνθρωπος ! Γι αυτό και αγίασε !
-Γέροντα εσάς δεν σας λείπει τώρα το Μοναστήρι; -Να σας πω ..Ανθρωπίνως νοσταλγώ την αδελφότητα εδώ ! Μα όλα τα κουβαλάμε μέσα μας ! Έτσι και εγώ το έχω μαζί μου το Όρος και την Σιμωνόπετρα ! Δόξα τω Θεώ ! Για θυμίστε μου τώρα στα πόσα παιδιά έχετε φτάσει ο καθένας …Γιατί ξέρετε τι συνηθίζω να λέω στα νιόπαντρα ζευγάρια που έρχονται για να εξομολογηθούν ;



Το πρώτο παιδί είναι λίγο βάσανο , το δεύτερο αντίπαλος , το τρίτο ομάδα , το τέταρτο ευτυχία !- Ακριβώς όπως τα λέτε είναι Γέροντα ! είπε με ενθουσιασμό ο Παναγιώτης …Εγώ στο τέταρτο το ένιωσα αυτό ! Γέλασε απ την καρδιά του ο παππούλης και συνέχισε : Να μην είστε αυστηροί ιδίως με τους εφήβους σας ! Η ψυχή του εφήβου είναι ένα χωράφι …Κατεβαίνουν λοιπόν όσο ο καιρός περνά, 4 ποτάμια ορμητικά σαν χείμαρροι πάνω της ! Το βιολογικό ποτάμι , το γνωστικό , το συναισθηματικό και το κοινωνικό . Το τι κατεβάζουν αυτά τα ποτάμια στο χωράφι της ψυχής ! Πόσα μπάζα , πόσα άχρηστα αντικείμενα ! Και ο γονιός τι πρέπει να κάνει; 




Να κάνει τα αποστραγγιστικό έργο ! Με καρτερία και υπομονή το οργώνει όπως είναι ! Και να είστε σίγουροι πως αν έχει σπείρει κάποτε , το χωράφι θα γίνει καρπερό και γόνιμο ! Στα νέα τα παιδιά που έρχονται να εξομολογηθούν τους λέω να κάνουν σωστή , όσο μπορούν , διαχείριση σε τρία πράγματα : Στο χρήμα , στο χρόνο και στο συναίσθημά τους ! Αν μπορέσουν να διαχειριστούν αυτά τα τρία κατά Θεόν , τότε θα πορευτούν καλά και Θεαρέστως ! Αν όχι …
Άντε να πάτε τώρα στην ευχή του Χριστού μας και της Παναγίας μας , να προλάβετε και τον Εσπερινό της Γρηγορίου ! –Γέροντα έχει ευλογία να βγάλουμε μια φωτογραφία ; - Ευλογημένο να ναι ! Καταδεκτικοί και πράοι , Θεάρεστοι Σιμωνοπετρίτες , τεκνία της Παναγίας ευγενικά , αρχοντικά , φιλέρημα ! Ποτέ δεν θα σου αρνηθούν κάτι πληγώνοντάς σε. Και συ θα νιώθεις πάντα αληθινά ξεχωριστός , που έστω και για ελάχιστα στάθηκες στο πλάι τους!
Κύλησαν με ωφέλεια ανεκτίμητη σχεδόν δυο ώρες στο ξακουστό Μοναστήρι . Η εικόνα του Παπά Μύρωνα να μας μιλά πατρικά , χαράκτηκε για πάντα μέσα μας . Η φωνή του ψυχο…γραφήθηκε ! Χρέος μας αληθινό η έμπρακτη κυρίως αναπαραγωγή της , σε πολυάριθμες κόπιες …. Μας ξεπροβόδισε ως τη σκάλα και έδωσε τις τελευταίες συμβουλές : -Στον γάμο πάντα το κοινό θέλημα είναι αυτό που αναπαύει τον Θεό !Αγάπη υπομονή και θυσία ! Την ευχή σου Γέροντα !



 Θα ρθούμε να σε δούμε στην νέα καταφυγή σου στων αναζητητών της αλήθειας και της ζωής τη φωλιά ,εκεί στην πολύβουη έρημό σου !
Πήραμε το κατηφορικό λιθόστρωτο, συντροφιά με τον Μοναχό Α. που τόση ώρα με θαυμαστή διάκριση και υπομονή περίμενε να τελειώσει η συνομιλία μας με τον Παπά . Εκείνος κατέβαινε στον αρσανά , αέρινος και ολόχαρος για κάποιες εργασίες που ήδη γίνονταν εκεί …
-Πάω να τους βοηθήσω καμιά ωρίτσα ως τον εσπερινό και θα γυρίσω ! μας είπε και εμείς σαστίσαμε! Για εμάς ήταν πραγματικός άθλος το να ανεβοακατέβουμε στην Σιμωνόπετρα και αυτός ο ευλογημένος το παρουσίαζε τόσο εύκολο και φυσιολογικό ! Να ναι η δύναμη της ευχής τέτοια , να ναι η πίστη με την οποία ο Άγιος Σίμων μπολιάζει όλους τους αφιερωμένους του ιερού του βράχου , να ναι όλα τα περιττά που δεν έχουν θέση στη ζωή τους …Με αυτές τις σκέψεις ήδη διαβαίναμε την πόρτα του πιο ολάνθιστου και χρωματιστού κήπου της Σίμωνος . Την πόρτα του κοιμητηρίου των Πατέρων της …




Πριν από σαράντα χρόνια, μόλις ο Γέροντας Αιμιλιανός, αυτός ο σύγχρονος αξιάγαστος μάρτυρας , της σιωπής πλέον εκκωφαντικός κήρυκας στης Ορμύλιας τα μέρη , ήρθε με την συνοδεία του από το δάσος των βράχων των Μετεώρων , για να δώσει πνοή και νέα ζωή στον ηγιασμένο τούτο τόπο, πρώτα μερίμνησε να επισκεφτούν το κοιμητήρι και να πάρουν την ευχή απ τους Γεροντάδες , που για εφτακόσια χρόνια κράτησαν την πίστη στερρή ,το ασκητικό φρόνημα γενναίο και το όνομα Κυρίου ευλογημένο εις τους αιώνες . Τα λαμπερά απομεινάρια της αρετής τόσων αιώνων , ήταν μαζεμένα σε χαριτόβρυτο σωρό στο οστεοφυλάκιο , στο παρεκκλήσιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που βρίσκεται εντός του κοιμητηρίου . Ξεχώριζαν μόνο ένα πανέρι και ένα κιβώτιο . Στο πανέρι τα σεπτά λείψανα και η τίμια κάρα ενός δεσπότη, του Παντελεήμονος Ανδριανουπόλεως, ο οποίος κάποτε άφησε τα επίγεια μάταια και το υψηλό του αξίωμα , για να γίνει ταπεινός Σιμωνοπετρίτης μοναχός και αφανής προσευχόμενος υπέρ του σύμπαντος κόσμου. Στο κιβώτιο το ιερό λείψανο του Γέροντος Ιερωνύμου που είχε κοιμηθεί σχεδόν είκοσι χρόνια πριν . Μέτρησαν οι πατέρες τις κάρες των ασκητών προγόνων τους και τις αρίθμησαν στις 700 !




Μια για κάθε έτος αυτής της άληστης διαδρομής στην οδό την μακαρία! Από τότε έχουν προστεθεί και άλλες στην χορεία των Σιμωνοπετριτών αναπαυθέντων αδελφών . Γύρω στις 50 … Παρατηρώ τους σταυρούς στο προσκεφάλι των πατέρων :
Ιλαρίων Μοναχός …Ανήμερα του Σωτήρος πέρασε στο Φως της Μεταμορφώσεως ο γνωστός… οδηγός της Σιμωνόπετρας με θάνατο μαρτυρικό αφού πνίγηκε στην Αγιορείτικη θάλασσα μετά από ατύχημα . Τα μοναχικά ονόματα των ισαγγέλων σχηματίζουν νέο σταυρό με την λέξη μοναχός ή ιερομόναχος !




Άρρηκτα δεμένα με το όπλο κατά του διαβόλου , σε μια ακροστιχίδα αιωνιότητας !
Στην κορυφή των μνημάτων οι πιο πρόσφατα κοιμηθέντες Πατέρες . Βάζουμε μετάνοια στον Γέροντα Γαλακτίωνα και τον Πατέρα Γερμανό . Μετά των Αγίων ! Ο δεύτερος κοιμήθηκε φέτος ξαφνικά από δηλητηρίαση μανιταριών . Εξεμέτρησε το ζην και ηρπάγη «ίνα μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού» (Σοφ. Σολομ. 4, 11). Στα δεξιά του ο πατήρ Γαλακτίων , ο βιβλικός και γαληναίος ένθεος Γέρων της Πέτρας ! Ο αγαπημένος όλων ως άλλος Θεολόγος μαθητής του Χριστού μας …
Δεν θα λησμονήσουμε ποτέ την πρώτη μας φορά εδώ πάνω πριν χρόνια, όταν πήραμε την ευχούλα του …Τον ανταμώσαμε στον συνηθισμένο του πρωινό περίπατο στα ονειρώδη αγνάντια της μετανοίας του. Με την γκλίτσα του και το ουράνιο χαμόγελό του, που γλύκανε και φώτισε τόσο απλά χιλιάδες ψυχές επισκεπτών χωρίς λόγια . Ή μάλλον έλεγε και λόγια …Τα λόγια του προοιμιακού και του εξάψαλμου που τόσο αγαπούσε να απαγγέλει . Και εκείνος -ποτέ του δεν είχε αρνηθεί σε κανέναν - στάθηκε σαν παιδί να φωτογραφηθεί μαζί μας . Σε άλλους χάριζε και μαγκούρες που έφτιαχνε ο ίδιος για το δρόμο , για τα φίδια -λογισμούς που παραφυλάνε πάντα , σε άλλους τα περίφημα πλεκτά από τον ίδιο καλάθια . Ηγούμενος για αρκετά χρόνια στην υπέροχη Κωνσταμονίτου , με τα κατά σάρκα παιδιά του τον πατέρα Αθανάσιο τον μέγα υμνογράφο και πνευματικό και την ηγουμένη Νικοδήμη μπροστάρηδες σε μια θαυμαστή παγκοινιά αποταγής και μοναστικής πολιτείας … Ο παππούς Γαλακτίωνας με την πάντα νιούτσικη ψυχούλα , πλέον συνόμιλος αγγέλων , προσδοκά την Ανάσταση και δέεται στον ελεήμονα Θεό ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών των περιλειπομένων ….Λουλούδια ξεπροβάλλουν απ τους ευωδιαστούς τάφους των μοναχών …



Τα νέα τους κελλιά … Μίσχοι τα ασκητικά τους σώματα …Πότισμα τα αποταμιευμένα στου ουρανού την δεξαμενή δάκρυά τους …Πατέρες ευλογείτε ! Χριστός Ανέστη ! ( συνεχίζεται )
Ψυχή Ορθρία ( Νώντα Σκοπετέα )




Ημερολόγιο Όρους 2015





Μέρος 4ο
Τα μεγαλεία του Θεού σκόρπια μπροστά στα μάτια
Κι ένα κελί ευωδιαστό από ουρανού παλάτια !
Οικονομεί και οδηγεί , στέλνει παρηγορία
Με το μαφόριο θαυμαστά σκεπάζει η Υπεραγία !
Τα σήμαντρα δοξολογούν , τα τάλαντα χτυπάνε,
Κωδωνοκρούστες άγγελοι, ύμνους παντού σκορπάνε !
Ιάτραινα και κτήτορας μαζί με Επισκόπους
Των Μύρων και τον Παλαμά περιπολούν τους τόπους !
Το πρόσχωμεν αντιλαλεί , μάχης αχός στ αυτιά σου !




Στώμεν καλώς και ευλαβώς ψελίζει η καρδιά σου …
Τα Αγιορείτικα στερεώματα μπροστά μας ! Επιστροφή με βήμα ταχύ από το Σιμωνοπετρίτικο σύννεφο , στην τόσο φιλόξενη εστία της Γρηγορίου . Ουρανοβατούμε πανευτυχείς ! Κάθε κοίταγμα και ένα διαφορετικό αριστούργημα ! Χάνονται οι λέξεις και εσύ εύχεσαι να πυκνογραφτούν μέσα σου με άσβηστο χρώμα τα μεγαλεία του Θεού . Ντύνεται Εκείνος μπροστά μας , με τη λαμπρότητα και τη μεγαλοπρέπειά Του . Άρμα Του τα Αθωνίτικα σύννεφα .Του ανέμου τα φτερά ταξιδεύουν τους αιώνες Του . Η παλάμη Του ανοιγμένη μπροστά μας , γεμάτη από αγαθά και την Χρηστότητά Του . Ακόμα η πνοή Του μας κρατά ζωντανούς !




Το φετινό μας όνειρο έχει αρχίσει …Βρισκόμαστε μόλις στο απομεσήμερο της πρώτης μας μέρας και ως συνήθως οι θεωρίες για το χρόνο καταρρίπτονται με τόσο εμφατικό τρόπο μπροστά μας . Διαστέλλεται τόσο μοναδικά ο χρόνος στον Άθωνα , μεγαλώνουν οι καρδιές μας , που έστω και για λίγες στιγμές φαίνονται να τους χωρούν όλους ! Συζητάμε για τις εντυπώσεις μας και ευχόμαστε σύντομα να ξαναβρεθούμε στον θαυμαστό βράχο της Μυροφόρου και να προσκυνήσουμε το ζεστό της χέρι . Δύσκολο το να τα καταφέρεις στις μέρες μας να φιλοξενηθείς , μιας και τα αιτήματα απ όλον τον κόσμο , οι εργασίες και το μικρό καθολικό της Μονής , δεν επιτρέπουν την διαμονή όσων θα ήθελαν , μα περιορισμένο αρκετά αριθμό προσκυνητών. Κατεβαίνοντας θυμόμαστε ξανά τον παππού Γαλακτίωνα και ένα σχετικό περιστατικό που ο πολυσέβαστος Πατήρ. Γ. , πνευματικός από τα μέρη μας, κάποτε μας είχε διηγηθεί . Χρόνια αρκετά πριν, βρέθηκε προσκυνητής μαζί με Λαϊκό αδελφό μας , μεσημέρι στο Αρχονταρίκι του Μοναστηριού , περιμένοντας να οδηγηθούν σε δωμάτιο , μιας και από καιρό είχαν φροντίσει να αιτηθούν φιλοξενίας , κάτι που προς μεγάλη τους χαρά έγινε δεκτό . Όμως μια έξαφνη έλευση σημαινόντων προσώπων και η αναγκαστική δική τους διανυκτέρευση , δημιούργησε πρόβλημα για κάποιους προσκυνητές εκείνης της ημέρας . Προσπαθούσαν τότε οι πατέρες να βρουν μια λύση για αυτούς . Κάποια στιγμή και αφού είχαν περάσει αρκετές ώρες χωρίς να έχουν τακτοποιηθεί , ο πατήρ Αθανάσιος πλησίασε τον παππούλη απ τα μέρη μας και του είπε : -



Έρχεσαι μαζί μου να σε πάω σε ένα κελί για να μείνεις ; Τον φίλο σου τον τακτοποιήσαμε ! Θα στριμωχτεί βέβαια λίγο αλλά για σένα έχω εντολή από τον Παπά …Εννοούσε τον πατέρα Γαλακτίωνα που όπως όλοι οι παπάδες στο Όρος τυγχάνουν ξεχωριστής εκτίμησης και αναφοράς . –Να ναι ευλογημένο ! είπε εκείνος και τον ακολούθησε σε έναν διάδρομο , που σαν μυστικός του είχε φανεί τότε . Έφτασαν μετά από λίγο σε ένα πολύ όμορφο και απομονωμένο κελάκι . -Εδώ θα μείνεις πάτερ ! –Εγώ εδώ ; απόρησε εκείνος …Μα αυτό είναι για επισήμους ! –Ναι , το κατάλαβες …Όχι για επισήμους βέβαια , μα για ταπεινούς Επισκόπους …



 Εντολή του παπά , εσύ να μείνεις εδώ ! Λόγω του εκτάκτου …-Άντε θα τα πούμε στις ακολουθίες ! Το επόμενο πρωινό στην τράπεζα της Σιμωνόπετρας έτρωγε δίπλα στον παπά Γαλακτίωνα . Κάποια στιγμή εκείνος ψιθυριστά τον ρώτησε : -Κοιμήθηκες καλά πάτερ μου ; - Αν κοιμήθηκα ; Δόξα τω Θεώ ! Καλά εμένα τον άθλιο βρήκατε να βάλετε στο επισκοπικό κελί ; Γέροντα όλη τη νύχτα μια μεθυστική ευωδία το είχε κατακλείσει …Νόμιζα συνεχώς ότι κάποιος λιβάνιζε , μα αυτό ήταν …ήταν απερίγραπτο …λεπτό , δροσερό , σαν…σαν …-Παπά μου του λέει χαμογελαστά ο σεβάσμιος Γέρων , σε αυτό το κελί κάποτε είχε μείνει ο Άγιος Νεκτάριος! Άφωνος ο παππούλης μας! Η μεγάλη του ευλάβεια για τον Άγιο Πενταπόλεως έκανε εκείνη τη στιγμή μια από τις πιο συγκλονιστικές της ζωής του . Μια, γιατί υπήρξε και άμεσα ακόμα μια πιο συνταρακτική … Όταν έπειτα από μόλις λίγες μέρες θα βρισκόταν με θαυμαστό τρόπο να ευλογείται από τον πατέρα –Γαλακτίωνα και με λείψανο του αγαπημένου του Αγίου το οποίο φυλάσσει πλέον ως θησαυρό ανεκτίμητο , μαζί με τις τόσο ζωντανές μνήμες του απ τον γλυκύτατο Αθάνατο παππού των Σιμωνοπετριτών …
Ανηφορίζαμε πλέον για την πύλη της Γρηγορίου .Με δροσερό νερό απ την βρύση του επιβραβεύει τον ελάχιστο κάματό μας ο Άη Νικόλας ! Η Γλυκοφιλούσα , όπως πάντα μας υποδέχεται στοργικά ! Όλα γνώριμα και όλα σαν σήμερα να φτιαχτήκαν…Η κληματαριά σιμά στη φιάλη …Το μεγάλο βαρύ τάλαντο στα δεξιά… Η Παναγία ζωγραφισμένη ως έμψυχος τράπεζα …



Ο κτήτωρ Άγιος Γρηγόριος στην ψηφιδωτή του απεικόνιση και η πατρική του προτροπή : Δεύτε τέκνα ακούσατέ μου ! Φόβο Κυρίου διδάξω υμάς ! Ο Χριστός μας , περιστοιχιζόμενος απ τους 4 κήρυκες των αιωνίων ρημάτων Του . Το εκκλησάκι της Ρωμαίας Αγίας . Τα 2 ρολόγια με την κοσμική και την Βυζαντινή ώρα , που εδώ χαράζει την ημέρα και κατευθύνει τους χτύπους των ταλάντων και των δεομένων καρδιών ! Η αυλή της Γρηγορίου η αγιοβάδιστη , με τους τρούλους και τις θολωτές στέγες ! Έρημη λίγο πριν τον εσπερινό , καρτερά τον εκκλησιαστικό που θα σημάνει για την προσευχητική συνάθροιση. Παραμονή Εορτής Ευχαριστηρίου Θεομητορικής ! Της Αγίας Σκέπης ! Δεν είχαμε προλάβει ακόμα να μπούμε στο δωμάτιο όταν… Ω Κύριε τι γλυκολαλιά απλώθηκε παντού ! Πόσο αρμονικά χτυπούν οι καμπάνες ! Άμοιαστος ο ρυθμός και η μελωδία ! Να ναι αυτοσχεδιασμός της στιγμής ; Να υπαγορεύεται από κάποιον άνωθεν απεσταλμένο ; Να ναι χέρια επουράνια αυτά που την εορτή προμηνύουν;
Προοίμιο πανηγυρικό , όπως μόνο εδώ μπορεί να ακουστεί !
Στεκόμαστε στον πρόναο . Περνά ο εφημέριος μπροστά απ τον καθένα μας . Το Κύριε Εκέκραξα μοσχοθυμιατισμένο ! Το Νυν απολύεις, Παραδείσου αδημονία και η πανυπέραγνος Μητέρα του ενυπόστατου Λόγου , αχείμαστο λιμάνι και Σκέπη των προστρεχόντων ! Φωτοφόρος νεφέλη εφαπλοί υπέρ έννοιαν !





Στην τράπεζα προσπαθούμε να μιμηθούμε τους μοναχούς. Το σώμα τρέφεται , η ψυχή προσεύχεται και ο νους στραμμένος στον αναγνώστη, που διηγείται θαύματα και θαυμάσια . Τόσο όμοια η χροιά και ο παλμός κάθε φωνής αναγνώστη στις Αγιορείτικες τράπεζες . Αργόσυρτη και επιβλητική , κάποτε να πνίγει το λυγμό που ανεβαίνει , κάθε φορά που ένας άθλος μαρτυρικός εξιστορείται , όποτε η φύση νικιέται , η σάρκα χαλινώνεται και το καμίνι της αθεΐας με αστέγνωτο αίμα σβήνεται . Καθόμαστε μπρος στα παράθυρα πάνω απ τη θάλασσα. Στρατιωτικοί μεγαλομάρτυρες , φρουρούν ανύστακτοι από αλλότριες επιβουλές. Ένα ατρόμητο σμήνος αθλοφόρων προστατών : Οι Άγιοι Λούπος, Προκόπιος , Τρύφων, Αρτέμιος , Δημήτριος , Γεώργιος ,Νικήτας , περιφρουρούν και κατανικούν με την ισχύ του Κυρίου τους , τα ανίσχυρα θράση των δαιμόνων που πάντα καιροφυλακτούν . Παρατηρώ τον άμβωνα της Τράπεζας . Σαν στύλοι του ακλόνητοι , οι Σοφοί Άγιοι : Γρηγόριος Παλαμάς και Άγιος Φώτιος , στέκονται ολόσωμοι δίπλα στα σκαλοπάτια του . Σκέφτομαι πως ο Θεολόγος του ακτίστου φωτός δεσπόζει στο Μοναστήρι της Γρηγορίου . Παντού υπάρχει η αύρα της Παλαμικής διδασκαλίας ! Η διαρκής πηγή γνώσης και φωτισμού του μακαριστού πατρός Γεωργίου! Την έφερε και την εγκατέστησε ισόβια στα Γρηγοριάτικα χώματα , όταν πριν από σαράντα χρόνια ήρθε με την συνοδεία του για να τα ξαναζωντανέψουν ! Με την συνεχή αναφορά του στον Θεόπτη Θεολόγο και τις μεσιτείες του Αγίου , κατέστη ο ίδιος ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ομολογητές και διδασκάλους . Σοφό τον είπανε και όχι άδικα ! Δρυ της Ορθοδοξίας , πολύεδρο αδάμαντα ! Συνειρμικά ο Γέροντας έρχεται στο νου μας κάθε φορά που ένας λόγος του Παλαμά φωτίζει το σκότος , κάθε φορά που η λαμπρή σάλπιγγα της Θεολογίας ακούγεται στις παρυφές της Αγίας Σαρακοστής . Θρασύνομαι στ αλήθεια , μα έχω αιτία τις χιλιάδες φωτεινές λέξεις και τις αναρίθμητες σελίδες που ξεπήδησαν απ την ψυχή του Γεωργίου, σοφίζοντας και αποκαλύπτοντας πλάνες και λανθάνουσες αιρέσεις , να ψάλω έστω και κρυφίως το απολυτίκιο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά , τοποθετώντας στο πλάι του και τον Μακαριστό πλέον Γέροντα :



Ορθοδοξίας φωστήρες, Εκκλησίας στηρίγματα και διδάσκαλοι, των Μοναστῶν οι κορυφές, των θεολόγων υπέρμαχοι απροσμάχητοι, Γρηγόριε θαυματουργέ και Γεώργιε μαθητά , Θεσσαλονίκης καυχήματα, κήρυκες της χάριτος, ικετεύετε διὰ παντός, σωθήναι τὰς ψυχὰς ημών.



Η ημέρα της τελευτής του , η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μαρτύρησε πανηγυρικά της Αγιοσύνης του το μέγεθος . Τελεύει η τράπεζα και παίρνουμε την ευχή του Γέροντα Χριστοφόρου .



Μοιραζόμαστε τη χαρά της ψυχωφέλειάς μας , λίγο πριν το απόδειπνο με τον Δημοσθένη και τον Δημήτρη απ τα Χανιά . Ιεροψάλτες και θερμοί μελετητές της μοναστικής πολιτείας και της μυστηριακής ζωής . Στα μάτια τους η ελπίδα της σωτηρίας και το πάθος για αγώνα μέχρι αγαθού τέλους . Θα μας μείνουν αλησμόνητα τα συναισθήματα της ελάχιστης αυτής συνοδοιπορίας . Είπαμε όμως, εδώ ο χρόνος μετράει αλλιώς …


Να κι ο Άννα ! Τον παρατηρώ και νιώθω την απερίγραπτη αίσθηση της επιστροφής σε ό,τι η ψυχή λαχταρά ! Εξοικειωμένος πλήρως , σαν να μην έλειψε ποτέ , ρουφά την παραμικρή στιγμή!



Στη λιτή το Απόδειπνο ξεκινά . Το λαδοκέρι της Παναγιάς ανάβει και τα Χαίρε της ξεκινούν . Την ίδια ώρα εμείς συναντάμε μια νέα χορεία Αγίων . Κάθε μέρα και μια νέα ιερή παραλλαγή στη χαριτόβρυτη συντροφιά τους . Εκείνο το απόγεμα ασπαστήκαμε την Αγία Παρασκευή , την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά , την Αγία Ολυμπία εκ Μυτιλήνης , τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα , την Αγία Ολυμπιάδα και τον Άγιο Νεκτάριο . Ναι , τους ίδιους ασπαστήκαμε ! Δεν έχει σημασία αν ήταν η κάτω σιαγόνα ή το αριστερό χέρι τους . Κάποιοι με καθαρή καρδιά , τους βλέπουν την ώρα της προσκύνησης να ευλογούν και να ικετεύουν , την αγιαστική χάρη που εκείνοι έλαβαν ως Θεϊκή μισθαποδοσία , να
την δωρίσει ο Κύριος σε όσους γνήσια μετανοημένοι γονατίζουν μπροστά τους κάθε λιόγερμα .

Περπατώ για λίγο μόνος στις αυλές που σιγά-σιγά αδειάζουν από προσκυνητές . Στέκομαι ξανά μπροστά στον Άγιο Γρηγόριο τον δομήτορα της Μονής . Κάτω απ την εικόνα του στην μεσαία πύλη τα ονόματα των αφιερωτών της . Υπέρ Σωτηρίας Σταύρου και Ευθυμίας . Υπέρ Σωτηρίας …Υπέρ Σωτηρίας … μονολογώ και λαμβάνω ξανά …στίγμα . Δεν εξασφαλίζει βέβαια ο προσανατολισμός από μόνος του την Σωτηρία . Μα αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας , θα πας εκεί που θα κοιτάς …Το Άγιο Όρος είναι πυξίδα ασφαλής και αλάνθαστη για την ψυχή, σαν κάθε Σταυρός σε μνήμα Χριστιανού Ορθοδόξου , που πάντα κοιτά προς την Ανατολή , σαν κάθε παιδί , που πριν κοιμηθεί προσεύχεται στραμμένο προς την ποθεινή αρχαία Πατρίδα μας , τον εν Εδέμ Παράδεισο …



 Πριν ανέβουμε στο δωμάτιο παρατηρούμε την ερημωμένη αυλή . Μόλις νυχτώσει για τα καλά θα αρχίσουν οι … περίπολοι των Προστατών της Γρηγορίου . Σαν σε όραμα μπροστά μας η Θεόστεπτη Τριάδα , μαζί με τον Θεσσαλονικέα φωστήρα σεργιανούν με βήμα απαλό και ειρηνεμένο στις αυλές και στους ορόφους του ιερού θαλασσόβραχου . Ξεκινούν μπροστά απ το ιερό της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας , της Γιατρίνας του Μοναστηριού . Περνούν απ όλα τα κελιά των Γρηγοριατών αδελφών . Εκείνοι σκοποί , καθεύδοντες με αγρυπνούσα καρδίαν …Σύνθημα η μονολόγιστη ευχή . Παρασύνθημα : Ταις του Αγίου της ημέρας ευχαίς …Θα αναρωτηθεί κανείς : μέσα σε τούτο το γαληνεμένο μέρος , τι γυρεύουν έστω και συνειρμικά του στρατού και του πολέμου οι συνήθειες ; Κι όμως πολεμιστές είναι κι αυτοί και μάλιστα επίλεκτοι! Κάποιοι αδαείς επαΐοντες , τους λένε λιποτάκτες της ζωής . Μα αυτοί είναι εθελοντές της ! Δεν την απαρνήθηκαν , μα πόθησαν το αληθινό της με την ισόβια αφιέρωσή τους . 


Την αγκάλιασαν σφιχτά , την δέχτηκαν ολόψυχα με κάθε ικμάδα του είναι τους . Δεν είναι αρνητές της λοιπόν , είναι οι χαρμολυπημένοι θιασώτες της ! Δεν είναι απόμαχοι , δεν τελούν εν αποστρατεία . Είναι στην ομάδα κρούσης , στην πρώτη γραμμή του αοράτου πολέμου . Αντίμαχοι : η ζωή του θανάτου και η ζωή του αιωνίου . Το σκοτάδι και το Φως …Το ψεύτικο και το αληθινό …Προτάσσουν τα φθαρτά τους σώματα και πολεμούν τον εχθρό , που νυχθημερόν επιτίθεται να καταλάβει τα φρούρια ψυχές . Δεν κραδαίνουν σύγχρονο οπλισμό , ούτε καν τα σπαθιά και τις λόγχες του ένδοξου παρελθόντος . Μόνο το Σταυρό υψώνουν και τα κομποσκοίνια τους , τα δικά τους κανόνια , όπως έλεγε ο παππούς τους Παϊσιος. Δεν αλαλάζουν πολεμικές ιαχές μα μόνο τα Αγγελικά παραγγέλματα και Αγίων μαρτύρων ρήσεις : Στώμεν καλώς ! Γλυκύς ο Παράδεισος ! Και υποχωρεί ο εχθρός και λάμπει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης ! Ως την επόμενη μάχη που μόλις ξεκίνησε ! Και η Αγία Ολόφωτος Σκέπη προστατεύει υπέρ έννοιαν ! Λίγες ώρες ξεκούρασης μέχρι να ξαναακουστεί στον όρθρο , το τόσο ελπιδοφόρο απολυτίκιό Αυτής, δι ης τους εχθρούς εκνικώμεν … Η πρώτη μας μέρα κλείνει γλυκά αποκαμωμένη τα μάτια της σιμά στον Άγιο Σπυρίδωνα…Ανάστα ψυχή μου ! ( συνεχίζεται …)

Δεν υπάρχουν σχόλια: