Τό έτος 1904 αναπαύτηκε ό αρχιμανδρίτης Παύλος ηγούμενος της φημισμένης Λαύρας της Αγίας Τριάδος κοντά στη Μόσχα. Ό πατέρας Παύλος ήταν ασυνήθιστα πράος καί ταπεινόφρων. Όμως δε διακρινόταν σε κάτι ιδιαίτερα. Ένας μοναχός άρχισε να βασανίζει τόν εαυτό του μέ τό ερώτημα: Γιατί είναι αυτός τοποθετημένος γιά ηγούμενος; Κι έτσι, δημόσια καί κρυφά, αναρωτιόταν ώς τό θάνατο του πατέρα Παύλου. Όταν πέθανε, ό μοναχός ηρέμησε.
Αλλά ξαφνικά συνέβη κάτι πού άρχισε συνεχώς να βασανίζει τή συνείδησή του καί να τόν παροτρύνει γιά μετάνοια. Είδε τόν εαυτό του στ’ όνειρό του, πώς στέκει πάνω από τόν τάφο τού συγχωρεμένου ηγούμενου.
Ξαφνικά πάνω άπ’ τόν τάφο εμφανίστηκε ό ηγούμενος Παύλος σα ζωντανός. Τό πρόσωπο του έλαμπε μέ κάποιο απαλό φώς. Καί γύρω απ’ τό πρόσωπό του ένας κύκλος μέ μια επιγραφή: «Λόγω πραότητας καί ταπεινοφροσύνης». Αυτή ήταν ή απάντηση άπ’ τόν άλλο κόσμο στήν ερώτηση του μοναχού. Όταν ξύπνησε, ό μοναχός πικρά μετάνιωνε πού ασχολιόταν μ’ εκείνη την ερώτηση καί εξομολογήθηκε αμέσως περιγράφοντας στούς αδελφούς τί τού είχε συμβεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου