Μία γερόντισσα στο Βελιγράδι μάς διηγήθηκε σχετικά μέ τό θάνατο τού άντρα της τό έξης: ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΟΡΟΒΙΤΣ.

Περί οράματος τών κεκοιμημένων καί της επίδρασης τους.

Από τό ημερολόγιό μου

Μία γερόντισσα στο Βελιγράδι μάς διηγήθηκε σχετικά μέ τό θάνατο τού άντρα της τό έξης: Ό δικός μου μακαρίτης Λιοΰμπο γιά πολύ καιρό ήταν παράλυτος στο κρεβάτι. Δέν μπορούσε μόνος του να κινηθεί ούτε να γυρίσει στο κρεβάτι. Μερικές μέρες πριν άπ’ τό θάνατό του μου έλεγε: «Να ή Ρουζα μας»! (ήταν ή κόρη μας, που πέθανε νέα κοπέλα). Καί τότε πάλι: «Να κι ή μητέρα μου, ήρθε να μέ πάρει»! Ξαφνικά άρχισε να παραπονιέται φοβερά, πώς θέλουν να τόν πνίξουν δυο μαύροι άνθρωποι. Έπρεπε να κάθομαι δίπλα του καί να κινώ τό χέρι γιά να τόν ηρεμήσω. Μία φορά βγήκα από τό δωμάτιό του. Όταν επέστρεψα ήταν γονατιστός πλάι στο κρεβάτι. Εγώ μέ φόβο φώναξα: «Πώς μπόρεσες να κατέβεις μόνος σου άπ’ τό κρεβάτι;». Κι αυτός μου είπε. «Μα δεν είμαι μόνος ήρθε ή Ροϋζα μας, μέ πήρε καί μέ κατέβασε!» «Μα που είναι ή Ρουζα;» ρώτησα εγώ. «Μα δεν τή βλέπεις είναι συνέχεια εδώ στο δωμάτιο μαζί μου».

 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ