ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΑΡΠΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ.

Γιά τις άκαρπες πατάτες

Μάς αφηγήθηκε ό πατήρ Αντώνιος, ό όποιος έζησε μερικά χρόνια στήν Αμερική, γιά κάποιον Μάρκο Πάζιτς. Αυτός ό Μάρκος, λέει, μέ τίποτα δεν ήθελε να εργάζεται την Κυριακή. Αλλά επειδή καί τίς Κυριακές πρέπει να καίνε κάρβουνα στις αμερικανικές βιομηχανίες, γι’ αυτή τή δουλειά πληρώνονται ειδικοί εργάτες, παραμένοντας τίς Κυριακές στα εργοστάσια δουλεύοντας. Όποτε πρότειναν στο Μάρκο να κάνει αυτή τή δουλειά, αρνιόταν. Όταν τόν ρώτησαν γιατί κάνει έτσι, αυτός τους μίλησε γιά ένα ασυνήθιστο γεγονός απ’ τή ζωή του στήν Ερζεγοβίνη, εκεί γύρο άπ’ τό Στότς, άπ’ όπου κατάγεται. Του έδωσε ό πατέρας του πενήντα κορώνες γιά να βρει εργάτη να φυτέψει πατάτες. Πήρε ό Μάρκος τά χρήματα καί σκέφτηκε, γιατί να τά δώσω σε κάποιον άλλον, αφού μπορώ αυτή τή δουλειά να την κάνω εγώ καί να μου μείνουν εμένα τά χρήματα; 

Έτσι όταν μια Κυριακή δεν είχε άλλη δουλειά, πήγε στο χωράφι καί πέρασε όλη τή μέρα φυτεύοντας πατάτες. Κι έτσι τά χρήματα έμειναν σ’ αυτόν, λέγοντας ψέματα στον πατέρα του ότι βρήκε εργάτες καί τελείωσαν τή δουλειά. Όταν ήρθε ή εποχή να βγάλουν τίς πατάτες, έρχεται ό πατέρας μέ την οικογένεια του στο χωράφι. Οι βλαστοί ήταν πολύ μεγάλοι καί τό φύλλωμα πλούσιο, άλλα πουθενά δε βρήκαν ούτε μια πατάτα. Παραξενεύτηκε μ’ αυτό ό πατέρας του- παραξενευθήκαν όμως καί όλοι οι γείτονες. Όταν τό είδε αυτό ό Μάρκος, σάστισε καί παραδέχθηκε στον πατέρα του τά πάντα. Τότε έφυγε γιά την Αμερική, όπου ποτέ πια δεν ήθελε να εργαστεί την Κυριακή. Καί μάλιστα συχνά μιλούσε γι’ αυτό τό παράξενο περιστατικό που του συνέβη.

 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ