Η ΚΑΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΔΟΥΜΑ

ΜΟΝΗ ΚΟΥΔΟΥΜΑ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΑ ΝΟΤΙΑ ΚΡΗΤΗ. Η ανδρώα έως και σήμερα μονή των Αστερουσιων της οποίας ιδρυταί είναι οι αυτάδελφοι ΑΓΙΟΙ Παρθένιος κ Ευμένιος συναθλητές κ συνασκησαντες στην αγιοτόκο Κρήτη  τιμώνται την 10η Ιούλιου.

(Προδημοσίευση από το νέο βιβλίο του Δ. Σωτηρόπουλου "ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ" που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο)

Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας του παρόντος βιβλίου, υπήρχε έντονος ο προβληματισμός κατά πόσο θα μπορέσουμε να επισκεφθούμε το ιστορικό Μοναστήρι του Κουδουμά, στα νότια του Νομού Ηρακλείου: Βλέπετε, η τραχύτητα του τοπίου των Αστερουσίων, καθώς και η έλλειψη του...κατάλληλου μεταφορικού μέσου (έχουμε απλό Ι.Χ), μας δημιουργούσε ανησυχίες τις οποίες μοιραστήκαμε αρκετές φορές και με τους μοναχούς της Ιεράς Μονής, οι οποίοι μας καθησύχαζαν.

Έτσι, όταν πήραμε τον χωματόδρομο μήκους 24 χιλιομέτρων που ξεκινά από το χωριό Στέρνες, αισθανόμασταν δέος και φόβο για την (αρχική) ανάβαση που έφτανε σχεδόν μέχρι την κορυφή των Αστερουσίων, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 1000 μέτρων!

Περίπου στα 8 χιλιόμετρα χωματόδρομου, λοιπόν, ξεκινά η κατάβαση μέσα από αλεπάλληλες και απότομες στροφές στο Μοναστήρι. Η θέα, εκπληκτική και ανεπανάληπτη: Αριστερά, διακρίνεται το γυμνό, σχεδόν σεληνιακό τοπίο των Αστερουσίων, που σχηματίζει απότομες βουνοπλαγιές με κατάληξη σε άγριες, αλλά πανέμορφες, δαντελωτές ακρογιαλιές. Μπροστά μας, η κορυφή του Κόφινα, υψώνεται επιβλητική. Σε αρκετά σημεία βλέπουμε αγριοκάτσικα (κρι - κρι) να τρώνε (τι, άραγε;!) εδώ, στους σκληρούς και αφιλόξενους βράχους της νοτιότερης οροσειράς της Ευρώπης!

Ευτυχώς, το άγριο τοπίο...ηρεμεί κάπως από το πευκοδάσος που υπάρχει γύρω από το Μοναστήρι. Έχοντας διανύσει παραπάνω από τα μισά του χωματόδρομου, βλέπουμε την Ιερά Μονή κάτω στην παραλία, να φαίνεται ως ένα απάνεμο λιμάνι - καταφύγιο στην αγριάδα του βουνού και την απομόνωση της απεραντοσύνης του Λιβυκού Πελάγους.

Τώρα, είμαστε πολύ κοντά στην Πύλη της Μονής. Κι όταν φτάνουμε, η αδελφότητά της, με προεξάρχοντα τον Ηγούμενο Γέροντα Μακάριο, μας υποδέχεται με καλοσύνη και αγνή, ανεπιτήδευτη φιλοξενία. Μετά την Παράκληση στο μικρό, μα κανυκτικό Καθολικό, μας προτείνουν να διανυκτερεύσουμε, αλλά το πρόγραμμά μας είναι διαφορετικό: Πρέπει να ανέβουμε πάνω πριν νυχτώσει. Όμως, βλέπουμε αρκετό κόσμο που απολαμβάνει την φιλοξενία στη Μονή, συμμετέχοντας παράλληλα στις Ιερές Ακολουθίες που τελούνται εντός της.

Συζητάμε με τους μοναχούς της Κουδουμά, αλλά η ώρα τρέχει...αδυσώπητα. Αφού μας προσφέρουν ευλογίες της Μονής, μας αποχαιρετούν εγκάρδια. Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής (περίπου μία ώρα ανάβαση, όσο και η κατάβαση), απολαμβάνοντας το ηλιοβασιλεμα στα Αστερούσια Όρη.

Η κατάβαση στην Ιερά Μονή Κουδουμά, μας πλημμύρισε με συναισθήματα χαράς, δέους και κατάνυξης. Παρά τις - τελικά μικρότερες των...αναμενομένων - δυσκολίες, είναι μια συγκλονιστική, αξέχαστη εμπειρία, που ο καθένας μας πρέπει να ζήσει...!