Θυμάμαι τη γερόντισσα Π. απ' την Κέρκυρα, που 'χε έρθει στον εσπερινό για τον Προφήτη Ηλία στον Άγιο Σπυρίδωνα. Αφού σώσαμε τον εσπερινό, ήρθε να πάρει ευχή απ' τον παπά και το διάκο. Η γερόντισσα αυτή δεν αφήνει παπά ή διάκο ή ακόμα και εικόνα που να μη χαιρετήσει, που να μην πάρει ευχή. “Χρόνια Πολλά γερόντισσα, ο Προφήτης Ηλίας” της λέω. “Ε, διάκο, αφού ο Προφήτης δε πέθανε, τι μου εύχεσαι; Κάθε μέρα γιορτάζει ο Προφήτης Ηλίας! Ασκώνεται μπονόρα (=νωρίς πρωί) και κάνει βόλτα στα στενά και τις ρούγες, μαζεύει όλα τα δάκρυα, τις προσευχές και τα παρακάλια των ανθρώπων. Μετά, τη νύχτα με ανεβαίνει στο Θεό κι όλα τα παίρνει μαζί του, τα βάζει πίσω στο καροτσίνο (άρμα;). Ο Ηλίας τα πάει κι ο Θεός τα ακούει. Έτσ' είναι: οι ταχυδρόμοι του Θεού δε πεθαίνουνε ποτέ”.
ΠΑΤΉΡ ΙΑΣΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου