ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΝΑΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ. Η ΜΕΡΙΜΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ....

Κατά μία έννοια, ναι. Αυτό λέει ο Χριστός. Υπάρχει ο επιούσιος άρτος• «δός ήμίν σήμερον»• τους κόβεται η μέριμνα. Σήμερα κιόλας. Το αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά του. Το λέει ο Χριστός: «... ή γάρ αύριον μεριμνήσει τά έαυτής». «Ού γάρ οϊδασι τί ποιοϋσι». Δεν ξέρεις τι θα σου δώσει η αυριανή ημέρα. «Αστό σε μένα». «Τρώγεται» ο Χριστός να τον εμπιστευόμαστε. Καταλαβαίνετε τι θα πει: κυριολεκτικά «τρώγεται». Να τον εμπιστευόμαστε και να είμαστε ήσυχοι και αμέριμνοι, όχι άεργοι. Η μέριμνα είναι το άγχος. Η εργασία είναι χαρά. Άλλο η δουλειά. Δημιουργεί στον άνθρωπο πολλά μεγαλεία• και ψυχικά και σωματικά. Μας ωφελεί ψυχικά και σωματικά και ωφελούμε και τους άλλους με την εργασία. Και προσφέρουμε και στους άλλους από την εργασία μας και με την εργασία μας. Άλλωστε ο Χριστός τι είπε στους ανθρώπους της εποχής; 

«Ό πατήρ μου έως άρτι έργάζεται, κάγώ έργάζομαι». «Μέχρι τώρα που μιλάμε, ο Πατέρας μου δουλεύει για την διακυβέρνηση του κόσμου κ.λπ. και εγώ εργάζομαι...». Όλη η θεότητα βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο Ιησού. Οπότε εργάζεται ο Κύριος και ακόμη εργάζεται. Και θα εργάζεται εις τους αιώνας των αιώνων προσφέροντας στους ανθρώπους την αγάπη Του. Όταν πάμε στην άλλη την ζωή, εκεί λέει ότι θα έχει αφήσει ο Κύριος τους «τύπους» και τις πληγές του σταυρού ανοιχτές για να μας πείθει εις τους αιώνας των αιώνων το πόσο μας αγάπησε και μας αγαπά.

 Ο άνθρωπος αφού έχασε τον παράδεισο, δεν εμπιστεύεται τίποτα. Ούτε τον εαυτό του ούτε τον Θεό του. Γι’ αυτό και ο Θεός ζητάει την πίστη εκείνων που Του ζητούσανε βοήθεια. «Πιστεύεις ότι μπορώ να το κάνω αυτό; Αμα το πιστεύεις κατά την πίστη σου, ας γίνει». Έτσι γιατί έχασε την εμπιστοσύνη του στον Θεό. Αμα κλονιστεί η εμπιστοσύνη, χάνονται και όλα τα άλλα μετά. Και η αγάπη χάνεται και η ελπίδα χάνεται και τα πάντα χάνονται. Η πίστη είναι το σπουδαιότερο, να ξέρετε. Έχω σχέση εμπιστοσύνης και άμα λειτουργεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης, ο άνθρωπος θεραπεύεται. Θεραπεύεται κατά πάντα.

Στον φούρνο να πάμε να πάρουμε κάτι, τι ενεργούμε και πράττουμε; Σχέση εμπιστοσύνης, γιατί αν ξέραμε ότι ο φούρναρης μέσα στο ψωμί είχε βάλει δηλητήριο, δεν θα το παίρναμε. Το παίρνουμε και εμπιστευόμαστε τον φούρναρη ή οποιονδήποτε. Ασκούμε πίστη, ασκούμε σε πολλά μεγέθη πίστη. Και η πίστη είναι τα φώτα της παρούσης ζωής. Έκρυψε τα μάτια ο Κύριος γιατί είχαμε και τα μάτια μας πριν την  πτώση. Που ήταν το δέντρο εις όρασιν και καλόν εις βρώσιν, και μας τα πήρε τα μάτια και μας είπε: «Δεν θα περπατάς πια με τα μάτια» αλλά «έστι δε πίστις έλπιζομένων ύπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων (Έβρ. 11,1)». Ελέγχουμε πράγματα με την πίστη τα οποία δε βλέπουμε και τα παίρνουμε ως αληθινά. Ελέγχω την κατάσταση» σημαίνει ότι φωτίζω την κατάσταση. Τα δεχόμαστε ως αληθινά. Όπως θα έκανε και Αβραάμ, και όταν πήγε εκεί Τον βρήκε. Τότε θα πάμε στον Κύριο και θα 

Τον βλέπατε -καθώς εστί», που λέει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Δεν θα χρειάζεται πια πίστη. Θα  λείπει  μόνο η αγάπη. Ούτε ελπίδα χρειάζεται, γιατί η ελπίδα μας είναι ο Χριστός. Η  ελπίδα ταυτίστηκε με εμάς. Δηλαδή έληξε η θητεία της, κατά κάποιον τρόπο, και της ,πίστεως και της ελπίδος. Η αγάπη όμως μένει. Τα τρία ταύτα. Η αγάπη μένει. Είναι μεγάλη υπόθεση η αγάπη. Η αγάπη είναι ο Θεός. Είναι το μυστήριο. Το ρήμα «αγαπώ» αρχίζει από το [α] και τελειώνει στο [ω]. Είναι το Α και το Ω της ζωής του ανθρώπου. Και ο Θεός αυτήν ακριβώς την αγάπη προσφέρει στα όντα. Και όλοι και όλα την αγάπη ζητάνε. Και ο Βίκτωρ Ουγκώ στους Αθλίους τι γράφει; «Αν είσαι άνθρωπος, γίνε αγάπη, και θα έσβηνε ο ήλιος αν δεν υπήρχε κάποιος να αγαπά». Ο Θεός τον ήλιο οδηγεί πού να ανατείλει και πού να δύσει. Τα ποιηματάκια που βλέπαμε στο Δημοτικό. Και ο ήλιος ξέρει την δύση αυτού. Ξέρει ο ήλιος πού να πάει. Και δεν λέει στον Θεό: «Δεν πάω». Όχι, πάει, ακολουθεί. Είναι νομοτέλεια. Είναι νόμοι. Ο άνθρωπος όμως επειδή έχει το αυτεξούσιο, μπορεί να πει και όχι στον Θεό. Ο μόνος που μπορεί να πει «όχι» στον Θεό. Όπως το λέει στον Ιώβ. «Αποστάτω μου» λέει ο άνθρωπος στον Θεό. «Φύγε από κοντά, δεν σε θέλω, δεν θέλω να σε ξέρω. Δεν θέλω να γνωρίζω το θέλημά Σου». 

Καμία σχέση. Είναι η ελευθερία που έχει και που μόνο ο άνθρωπος έχει αυτή την ελευθερία. Τα άλλα όλα όντα λειτουργούν κάτω από μία νομοτέλεια. Είναι πολύ σπουδαία και συγκινητικά όλα αυτά. Γι’ αυτό και η διαφορά μεταξύ των ανθρώπων και των άλλων  είναι τρισμέγιστη, άπαιχτη, ανίκητη.

Απόλυτη ελευθερία;

Όχι, απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει. Απόλυτη ελευθερία έχει μόνον ο Θεός. Εμείς έχουμε την ελευθερία, αυτή την αναφορά προς τον Θεό. Απόλυτος σημαίνει αυτός ο οποίος είναι λυμένος από όλα τα κέντρα αναφοράς. Και απόλυτο κέντρο αναφοράς είναι μόνον ο Θεός. Εμείς έχουμε κέντρο αναφοράς τον Θεό. Είτε τον αρνούμεθα είτε τον πιστεύουμε, το ίδιο είναι. Όπως είχα πει και σε μία εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου, που είχα πάει καλεσμένος: «Πίστη και απιστία τα χωρίζει μονάχα ένα [α]». Και μου είπε: «Δεν το είχα σκεφτεί». «Ενα άλφα να βάλεις μπροστά, γίνεται απιστία. Άμα πάρεις το άλφα από μπροστά, γίνεται πίστη». Τους άρεσε πάρα πολύ αυτό. Η πίστη είναι μεγάλη υπόθεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ . Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΟΥ