Θεέ μου, Μακάρι να μην τέλειωνε.

Θεέ μου,  Μακάρι να μην τέλειωνε

     Πριν από λίγο (07:20 το πρωί) ολοκληρώθηκε η Ολονύκτια Αγρυπνία προς τιμήν του Οσίου Πορφυρίου, εις τον Ιερό Ναό του Πολιούχου Θεσσαλονίκης, Αγίου Δημητρίου. Η Αγρυπνία είχε ξεκινήσει από τις 21:00 το βράδυ.

     Το τι βιώσαμε δεν περιγράφεται, ο χρόνος κύλαγε σαν νεράκι, η παρουσία του Οσίου Ολοζώντανη, παντού χάρη και ευωδία Αγίου Πνεύματος. Αισθανόμασταν ότι ο Άγιος μάς έπαιρνε την κούραση, μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε. Κατάλαβα πολύ καλά ότι θέλει πολύ να τον τιμάμε με Αγρυπνίες, διότι έχουν άλλη πνευματική χάρη.

  Πολλοί Πατέρες από την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης συμμετείχαν στην Ολονύκτια. Επίσης, προσήλθαν και άλλοι άγιοι Πατέρες από κοντινές Μητροπόλεις, καθώς και από το Άγιον Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας, για να τιμήσουν αυτόν τον Θαυματουργό Άγιο. Το κήρυγμα το έκανε ο Γέροντας Ιωαννίκιος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού. Ένα κήρυγμα το οποίο ξεχείλιζε από ιερή αγάπη προς τον Άγιο, τον οποίο γνώρισε καλά και έτσι μπόρεσε να μας κάνει να αισθανθούμε, ότι μας μιλάει ο Ίδιος ο Άγιος, μέσα από αυτόν.

     Ο Όσιος Πορφύριος είναι ο Άγιος της χαράς, της ελπίδας, της αγάπης. Αυτά μας μετέδωσε στην Αγρυπνία. Όλος ο κόσμος, ο οποίος από την αρχή μέχρι το τέλος παρέμεινε και κυρίως τα νέα παιδιά, έφυγαν αλλοιωμένοι, γεμάτοι Χαρά Χριστού.

     Η Αγιοτόκος Μητρόπολη Θεσσαλονίκη, πρέπει να είναι πολύ περήφανη εν Χριστώ, που τόσο πολύ την έχει αγαπήσει ο Όσιος Πορφύριος και την προστατεύει, μαζί βεβαίως (και κυρίως) με τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, αλλά και τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Κυριολεκτικά ο Όσιος Πορφύριος περπατάει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

     Θα ηταν παράλειψή μου, αν δεν ευχαριστούσα τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Άνθιμο, ο οποίος ουσιαστικά έχει εγκαταστήσει τον Άγιο, ως συμπολιούχο της Πόλεως, με την τόση αγάπη και ευλάβεια που του δείχνει.

     Δόξα τω Θεώ Πάντων ένεκεν. Σε λίγες μέρες πάλι θα έχουμε εκδηλώσεις για τον Όσιο Πορφύριο, με ομιλήτρια την κ. Αθηνά Σιδέρη. Θα σας ενημερώσουμε εγκαίρως.

     Ένα μόνο θέλω να τονίσω παρακλητικά προς τον Όσιο, και με αυτό κλείνω. Όσιε Πορφύριε σε αγαπώ, σε πιστεύω, σε ευχαριστώ για όλα και σε ικετεύω: συνέχιζε να γεμίζεις τις πονεμένες καρδιές μας, με χαρά και ελπίδα. Αμήν!

     Ένα ανάξιο τέκνο σου,

Άγις Μπεκιάρης, πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ