Κάποιοι ἀπό ἀγριότητα καί μανία γεμάτης πάθος διαθέσεως διατηροῦν ὂχι μόνο μέχρι τή δύση τήν ὀργή τους, ἀλλά καί ἐπί πολλές μέρες δέν μιλοῦν μεταξύ τους. Καί δέν ἐκδηλώνουν μέν μέ λόγια τήν ὀργή τους, ἀλλά μέ τήν ἀμοιβαία σιωπή μεγαλώνουν τήν ποσότητα τοῦ δηλητηρίου τῆς μνησικακίας πού τούς καταστρέφει. Ἀγνοοῦν, ὃτι πρέπει νά ἀπέχουμε ὂχι μόνο ἀπό τήν ἐκδηλωνόμενη σέ ἐνεργό πράξη ὀργή, ἀλλά καί ἀπό τήν ὀργή μέσα μας. Καί αὐτό γιά νά μή σκοτισθῆ ὁ νοῦς ἀπό τό σκοτάδι τῆς μνησικακίας καί ξεπέση ἀπό τό φῶς τῆς γνώσεως καί τῆς διακρίσεως καί στερηθῆ τήν κατοίκησή του ἀπό τό Ἃγιο Πνεῦμα. Γι' αὐτό καί ὁ Κύριος δίνει ἐντολή στά ἃγια Εὐαγγέλια νά ἀφήνουμε τό δῶρο πάνω στό θυσιαστήριο καί νά συμφιλιωνώμαστε μέ τόν ἀδελφό μας(Ματθ.ε΄24), ἐπειδή δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη εὐπρόσδεκτο, ὃταν ὁ θυμός καί ἡ μνησικακία ὑπάρχουν μέσα μας. Ἱερομ.Εὐσεβίου, "Μικρή Φιλοκαλία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου