Αργά το βράδυ ένας αρχάριος μοναχός προσευχήθηκε σε ένα έρημο κελί. Ήταν πολύ κουρασμένος, έχοντας δουλέψει σκληρά όλη την μέρα, και τώρα έλεγε βιαστικά τα λόγια, της προσευχής για να τελειώσει ένα μακρύ κανόνα.
Πολλές φορές έχασα τον εαυτό μου, σταμάτησε και κατόπιν συνέχιζε πιο γρήγορα. Και δεν είδε πώς κάτω από το παράθυρο υπήρχε μια φιγούρα κάποιου που μεγάλωνε.
Ο ανεπιθύμητος φιλοξενούμενος ήταν τεράστιος και στάθηκε ακουμπώντας στο παράθυρο ακούγοντας κάθε λέξη με ένα ικανοποιημένο χαμόγελο περιπλανιόταν στο πρόσωπό του. Όταν άκουσε ότι ο αρχάριος μοναχός μπερδεύει τα λόγια της προσευχής, έσπρωξε την πόρτα με τον ώμο του και ήταν μέσα.
Ο ιδιοκτήτης ήταν έκπληκτος. Πριν από αυτόν, ένας άσχημος, στάθηκε ... ο διάβολος.
Ο επισκέπτης χαμογελούσε με αηδιασμό.
Ο άνθρωπος σήκωσε τα χέρια του, τα στήριξε σε μια γωνία και κατευθύνθηκε προς τον τοίχο.
- Πήγαινε, φύγε ! Μακριά, μακριά! Ψιθύρισε. Το χέρι του σηκώθηκε, στο κομποσκοίνι που κρεμόταν.
Ο διάβολος χαμογέλασε, κορόιδευε το κομποσκοίνι και κινήθηκε πιο κοντά:
"Όχι, τώρα δεν φεύγω χωρίς εσένα."
Ο μοναχός κούνησε το κεφάλι του.
- Όχι! Όχι! Δεν είμαι δικό σου! Τα χείλη του επαναλάμβαναν με τρόμο.
"Γιατί όχι δικό μου;" Είσαι ασεβής. Όλα είναι σε εσένα ταχύτερα και ταχύτερα, του είπε.
Εμπρός ! Να σηκωθείς, να πάμε!
Το πρόσωπο του αρχάριου μοναχού ήταν καλυμμένο με ιδρώτα.
Προσπάθησε να ελέγξει τον εαυτό του, αλλά πνίγηκε από την τρομερή μυρωδιά που εξαπλώθηκε γύρω του από τον διάβολο, και ήθελε να φύγει μακριά.
- Τι κρατάς τη μύτη σου; Ο διάβολος άρχιζε ξαφνικά να γαβγίζει. - Άκουσα πώς εσύ προσεύχεσαι! - και άρχισε να λέει βιαστικά τις λέξεις, κοροϊδεύοντας τον μοναχό
- Αναγνώρισες τον εαυτό σου; - Ο δαίμονας του είπε κοροϊδεύτηκα.
Ναι, ο αρχάριος μοναχός αναγνώρισα τον εαυτό του, τη βιασύνη μου, και τον τρόπο που συγχέω τα λόγια.
Αλλά όλα αυτά ήταν αυτός που αγαπούσε και σεβόταν τον Θεό, κι έτσι σήκωσε τα μάτια του και, αισθανόμενος ξαφνικό θάρρος, είπε σθεναρά:
"Δεν είμαι δικός σου!" Είμαι Χριστιανός!
- Χα-χα-χα! Ο διάβολος αμαυρώθηκε. "Χριστιανός!" Πολλοί από εσάς, για παράδειγμα στη γη περιπλανιέστε και λετε ότι ειστε χριστιανοι..
Κάνοντας μια κίνηση, σε μια στιγμή ο τοίχος του κελιού άνοιξε και μπροστά του άνοιξε ολόκληρος ο κόσμος .
Πολλοί άνθρωποι, ξεπερνώντας ο ένας τον άλλο, σε μια βιασύνη, σε μια ατελείωτη βιασύνη και σύγχυση. Τεντωμένοι, με κουρασμένα πρόσωπα, έμοιαζαν με παιχνίδια ρολογιού.
«Εδώ είμαστε », είπε ο διάβολος με κοροϊδία, «κούκλες ανδρών». Όλα γίνονται βιαστικά, ναι, ούτως ή άλλως ... Πιστεύεις ότι έχουν χρόνο να σκεφτούν;
Κάνετε κάτι βαθιά και σοβαρά;
Ο αρχάριος μοναχός εσκηψε με θλίψη το κεφάλι του:! Και ο διάβολος συνέχισε:
"Όλος ο κόσμος ζει έτσι: τρέξιμο, τρέξιμο. Ελαφρώς τρώνε, βιαστικά επικοινωνούν με φίλους. Ξέρετε τι γίνεται; Βιασύνη. Α! διάβολος είπε - σημαίνει ότι είναι ολοι δικοι μου!
Και με αυτά τα λόγια έβαλε το πόδι του μπροστά με εξουσία και ζήτησε:
- Να σηκωθείς! Ο μοναχός έτρεξε. Συνειδητοποίησε ότι αν τώρα, αυτό το λεπτό, δεν κανει κατι , θα πέσει για πάντα στην τρομερη δύναμη αυτών των, ανελέητων ποδιών.
Αλλά πώς μπορεί κανείς να βοηθήσει τον εαυτό του, αν και η προσευχή, γίνεται μόνο, στο στόμα του και όχι στην καρδιά σίγουρα δεν θα είχε καμία εξοικονόμηση. Και ξαφνικά ... Ήσυχα, σταθερά και καθαρά, είπε:
"ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ !" Οι λέξεις ακουγόταν ξεκάθαρα και ο δαίμονας κοίταζε.
"ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ! " ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ Σου! – ψέλλισε κάθε λέξη: βαριά, αργά, βαθιά, και αυτή η προσευχή, η οποία είχε ήδη αναφερθεί χωρίς λόγο σε αυτόν χιλιάδες φορές, κέρδισε ξαφνικά νέα δύναμη. –
Γεννηθητω το θέλημα Σου ... Ο επισκέπτης δεν αισθανόταν καλά, άρχισε να υποχωρεί και δεν βρήκε θέση για να παραμείνει στο κελί.. Και όταν ο αρχάριος μοναχός τελείωσε την προσευχή εξακολουθούσε να βγαίνει σαφώς και σταθερά η προσευχή ου στο "Αμήν!" - ο διάβολος έφυγε - και εξαφανίστηκε.
Το κελί ήταν ήσυχο. Γεμάτος με δάκρυα, ο μοναχός σύρθηκε στο εικονοστάσι και άρπαξε την εικόνα της Μητέρας του Θεού. "Συγχώρεσε με, συγχώρεσε με!"
Τα χείλη του ψιθύρισαν.
Φώναξε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ζητώντας συγχώρεση, και στη συνέχεια άνοιξε το προσευχητάριο και αργά, ήρεμα και ξεκάθαρα άρχισε να το διαβάσει.
... Ο διάβολος περιπλανιόταν στο δάσος για πολύ καιρό, κοιτώντας πίσω στην καλύβα του μονάχου . Πριν είχε σκοτάδι, τώρα λάμπει με φωτιά. Αυτή ήταν η θερμότητα της προσευχής, και ακόμη και από κοντά και από μακριά, έκαψε τον δαίμονα με μια ανυπόφορη φλόγα. Ήταν θυμωμένος, τα δόντια του έλαμψαν, αλλά δεν μπορούσε να έρθει πιο κοντά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου