Υπάρχει μια ιστορία για κάποιον μοναχό, ό όποιος ζούσε σε μοναστήρι με πέντε αδελφούς πού τον αγαπούσαν κι έναν αδελφό, ό όποιος τον προσέβαλε.

Είπε ό πάνσοφος άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος: ~ «Ένας τόπος δεν μάς σώζει, άν δεν εκπληρώσουμε το θέλημα του Θεού».

Υπάρχει μια ιστορία για κάποιον μοναχό, ό όποιος ζούσε σε μοναστήρι με πέντε αδελφούς πού τον αγαπούσαν κι έναν αδελφό, ό όποιος τον προσέβαλε. Γι’ αυτόν, τον ένα αδελφό, ό μοναχός αναχώρησε και πήγε σ' άλλο μοναστήρι. 

Όμως εκεί τον αγαπούσαν οκτώ αδελφοί από την αδελφότητα και δύο άλλοι τον προσέβαλαν. Έφυγε πάλι και πήγε σε τρίτο μοναστήρι. Άλλα έδώ επτά αδελφοί από την αδελφότητα τον αγαπούσαν, πέντε άλλοι όμως τον προσέβαλαν. Ξεκίνησε λοιπόν για ένα τέταρτο μοναστήρι και συλλογίστηκε καθ' οδόν: «Πόσο ακόμα θά φεύγω από έναν τόπο σε άλλον; Ποτέ δεν θά βρω ησυχία ούτε σε ολόκληρο τον κόσμο! Θά ήταν καλύτερα γιά μένα να γίνω υπομονετικός». Πήρε τότε ένα κομμάτι χαρτί κι έγραψε με μεγάλα, κεφαλαία γράμματα: «Θά υπομείνω τα πάντα προς χάριν του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού».

Όταν ήλθε στο τέταρτο μοναστήρι, εκεί μόνον ένας τον αγαπούσε κι όλοι οι άλλοι τον προσέβαλαν. Όμως αύτός άρχισε υπομονετικά να εγκαρτερεί! και να αντέχει τις προσβολές. Μόλις κάποιος τον προσέβαλε, αυτός έβγαζε από την τσέπη του το χαρτάκι και διάβαζε: «Θά υπομείνω τα πάντα προς χάριν του Ιησού Χρίστου, του Υιού του Θεού». ’Έτσι, με την υπομονή, πέτυχε• και όλοι μετά τον αγαπούσαν κι αυτός παρέμεινε σ’ εκείνο το μοναστήρι μέχρι τον θάνατό του.