Μια μέρα οι μαθητές ήρθαν στο γέροντα και τον ρώτησαν: γιατί οι κακές κλίσεις εύκολα κατακτιουνται από τον άνθρωπο και οι καλές κλισεις είναι δύσκολες και παραμένουν σ 'αυτόν.
Τι θα συμβεί αν απομείνει ένας υγιής σπόρος στον ήλιο και ο ασθενής θαφτεί στο έδαφος; Ο γέροντας ρώτησε.
"Ένας καλός σπόρος που έχει μείνει χωρίς χώμα θα χαθεί και ένας κακός σπόρος θα βλαστήσει, θα δώσει ένα άρρωστο βλαστό και ένα άπαχο φρούτο", απάντησαν οι μαθητές.
"Αυτό κάνουν οι άνθρωποι: αντί να κάνουν κρυφά καλές πράξεις και να μεγαλώνουν οι καλές πράξεις στις ψυχές τους, τις εκθέτουν και τις καταστρέφουν. Και οι αδυναμίες και οι αμαρτίες τους, γίνονται έτσι ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να τις δουν, οι άνθρωποι τις κρύβουν βαθιά στην ψυχή. Εκεί αναπτύσσονται και καταστρέφουν τον άνθρωπο στην καρδιά του.
Είστε σοφός. Οι μαθητές τον ευχαρίστησαν για τη διδασκαλία και αποσύρθηκαν στη προσευχή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου