Για παράδειγμα, ο Θεός δεν καταράται και όταν αναφέρετε στο Ευαγγέλιο το γνωστό: ''πορεύεστε οι κατηραμένοι εις το πυρ το εξώτερο'' (Ματθ. 25,41), δεν έχει την έννοια της ανθρώπινης κατάρας.
Όταν ο Θεός αποσύρει την Χάρη Του από κάποιον άνθρωπο, αυτό μεταφράζεται με γήινη διατύπωση, ως κατάρα. Όταν ο Χριστός προειδοποιεί με τα ''ουαί'' και τα ''μη'' και οι άνθρωποι δεν εφαρμόζουν αυτά που λέει ο Χριστός, τότε αυτοί ουδέποτε πρόκειται να γευτούν ρανίδα Χάριτος Αγίου Πνεύματος (θα καταραστούν εν γνώση τους, ουσιαστικά αυτοκαταράζονται)...
Ο Θεός δεν καταράται, ουδέποτε, ποτέ! Μόνο ευλογεί! Ο Θεός μόνο αγαπά και δεν μισεί. Όταν όμως ο άνθρωπος αυτήν την ευλογία - Χάρη του Θεού, δεν την δέχεται εν γνώση του, η Χάρη αίρεται και επιστρέφει πίσω και ο άνθρωπος αυτοκολάζεται.
Η λέξη λοιπόν ''κατάρα'' του Ευαγγελίου, σημαίνει την άρση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Κάτι παρόμοιο συνέβη, όταν ο Χριστός επιτίμησε και καταράστηκε την άκαρπη συκιά και εκείνη ξεράθηκε. Οι Πατέρες αναφέρουν, ότι άκαρπη συκιά είναι η συναγωγή των Εβραίων, οι οποίοι παρά τα τόσα κηρύγματα και θαύματα του Χριστού, δεν τον πίστεψαν, παρέμεναν ισόβια αμετανόητοι, μη δεχόμενοι τη Χάρη του Θεού, με αποτέλεσμα να κολαστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου