-Ένα μικρό αρνάκι, Κύριε. Από τό κοπάδι μου. Τό διάλεξα. Θυσία σέ Σένα!…
Αυτό έκαμε ὁ Άβελ. Καί ἀπό τότε δέν σταμάτησαν ποτέ οι ανθρωποι νά προσφέρουν στόν Κύριο κάποια μικρή «θυσία αινέσεως».
* * *
Τί κρατάς στό χέρι σύ, Μωϋσή;
-Τό ραβδί μου, Κύριε. Τό χρησιμοποιώ νά οδηγώ τά πρόβατά μου.
-Από εδώ καί πέρα νά τό χρησιμοποιείς γιά μένα.
Υπάκουσε ο Μωϋσής. Καί μέ ἐκείνο τό απλό ραβδί, έκαμε τά πιό μεγάλα θαύματα στόν κόσμο, πού άφησαν κατάπληκτους τούς μάγους τῆς Αιγύπτου καί τόν αλόγιστο βασιλιά τους, τόν Φαραώ.
* * *
-Καί σύ, Μαρία, τί κρατάς;
-Ένα μπουκάλι μέ πολύτιμο μύρο, Κύριε. Καί θέλω νά αλείψω μέ αυτό τό ζωηφόρο σώμα Σου.
Καί τό έκαμε. Καί ἀπό τότε μέχρι σήμερα, γεμίζει μέ τήν ευωδία του, όχι μόνο τό σπίτι, μέσα στό ὁποίο άλειψε μέ αὐτό τά πόδια του Κυρίου, ἀλλά καί ὁ κόσμος όλος! Καί, πιό πολύ, οι ψυχές εκείνων, πού αγαπούν τόν Κύριο! Καί, από τότε, όλος ὁ κόσμος μιλάει γιά αυτό πού έκαμε εκείνη ἡ αμαρτωλή γυναίκα. Μέ θαυμασμό.
Ο καθένας έκανε, μέ εκείνα πού είχε, από εκείνα πού είχε, ότι μπορούσε.
- Κάμε καί σύ, μέ εκείνα πού έχεις, από εκείνα πού έχεις,Κάτι. Ό,τι μπορείς. Καί φθάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου