Θυμάμαι τον πρώτο μου περίπατο με τον π. Γεράσιμο ...
Μετά από λίγες μέρες ο π. Γεράσιμος ήρθε στη Μαθητική Εστία και έκανε αγιασμό για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Αφού μίλησε στα παιδιά και έκατσε λίγο μαζί μας, είπε ότι θα γυρίσει στο Αργοστόλι με τα πόδια από το γύρο της Λάσσης Τον ρώτησα αν μπορούσα να τον συνοδεύσω. Το δέχθηκε. Αυτή είναι μια διαδρομή περίπου έξι χιλιομέτρων, τόπος απείρου φυσικού κάλλους.
Κρατούσε το κομποσχοίνι του και τα λόγια του ήταν ύμνος προς τη φυσική ομορφιά, ως έργο του Θεού. Εκεί στα σπίτια με τους ωραίους κήπους, στάθηκε για λίγο και θαύμασε τις δάλιες και τις μπουκαμβίλιες και σαν καλλιτέχνης που διακρίνει λεπτομέρειες, υποκλινόταν μπροστά σε αριστουργήματα που συνέλαβε ο Νους του Μέγιστου Καλλιτέχνη - Δημιουργού. Έπειτα στο Φανάρι, κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα με τα υπέροχα χρώματα, με πόνο ψυχής είπε:
"Αδελφέ μου, εμείς κάνουμε τη βόλτα μας και χαιρόμαστε αυτό το μεγαλείο του Δημιουργού. Μπορείς να σκεφτείς όμως τους ανθρώπους που δεν βλέπουν, που δεν ακούνε, που δεν μπορούν να περπατήσουν. Τι μεγάλο μαρτύριο είναι να μην μπορεί κάποιος να αυτοεξυπηρετείται στις βασικές του ανάγκες ....”
Η. Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου