Η θεραπεία του χωλού ζητιάνου
Πραξ. 3,1 Ο
Πετρος δε και ο Ιωάννης ανέβαιναν μαζή στον ναόν μίαν από τας ημέρας εκείνας,
κατά την τρίτην απογευματινήν, που ήτο ώρα προσευχής. Και έφεραν, κατά την ώραν
εκείνη, εις τα χέρια, ένα άνθρωπον εκ γενετής χωλόν, τον οποίον κάθε ημέραν
έβαζαν εις την θύραν της αυλής του ναού, η οποία ελέγετο ωραία, δια να ζητή
ελεημοσύνην από εκείνους, που εισήρχοντο στον ναόν. Αυτός, όταν είδε τον Πετρον
και τον Ιωάννην να προχωρούν, δια να εισέλθουν στον ναόν, τους παρεκάλεσε να
τον ελεήσουν. Τον εκύτταξε κατάματα ο Πετρος μαζή με τον Ιωάννην και είπε
“κύτταξέ μας”. Εκείνος δε τους εκύτταξε με πολύ ενδιαφέρον και προσοχήν,
περιμένων κάτι να λάβη από αυτούς. Είπε δε ο Πετρος “αργυρά και χρυσά νομίσματα
δεν έχω. Εκείνο δε που έχω, αυτό και σου δίδω, εν τω ονόματι Ιησού Χριστού του
Ναζωραίου, σήκω όρθιος και περιπάτει ελεύθερα”. Και αφού τον επιασε από το δέξι
χέρι τον εσήκωσε.
Αμέσως δε εστερεώθησαν τα πέλματα αυτού και οι αστράγαλοι και
γεμάτος χαράν εσηκώθηκε με πήδημα, εστάθηκε όρθιος και περιπατούσε χωρίς
καμμίαν δυσκολίαν. Εμπήκε δε μαζή με αυτούς εις την αυλήν του ναού, ελεύθερα
περιπατών και πηδών και δοξάζων τον Θεόν δια την θεραπείαν του.Ολος δε ο λαός
τον είδε να περιπατή εντελώς υγιής και να δοξάζη τον Θεόν. Εγνώριζαν δε πολύ
καλά αυτόν και ήσαν απολύτως βέβαιοι ότι αυτός ήτο εκείνος, που εκάθητο εις την
ωραίαν πύλην της αυλής του ναού, δια να ζητή ελεημοσύνην. Και εγέμισαν από θάμβος
και κατάπληξιν εμπρός στο μεγάλο αυτό γεγονός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου