Ο
ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
Μια
μέρα στα Χριστούγεννα, η μητέρα μου πρότεινε να πάμε στο ναό κοντά στο σπίτι.
Απλά μπήκα, και στάθηκα.
Στέκομαι εκεί. Και ξαφνικά βλέπω έναν ηλικιωμένο ιερέα που με δείχνει με το χέρι του: λέει,
έλα. Αποφάσισα ότι, όταν σε καλούν,
είναι απαραίτητο να έρθεις, ποτέ δεν ξέρεις τι χρειάζονται οι άνθρωποι. Εγώ
ανεβαίνω και τότε καταλαβαίνω: ο ιερέας, προφανώς, προτείνει ότι ήρθα για να εξομολογηθώ. Και δεν μπορώ να πω τίποτα.
Τι
συμβαίνει; Ναι γιατί; Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αλλά ο ιερέας είχε εμπειρία και
άρχισε να μιλάει για τον εαυτό του. Και ... δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα
δάκρυα. Ότι είπε ο πατέρας, το πήρε
εντελώς από μέσα μου. Κυριολεκτικά σε
κάθε σκέψη που με ενοχλεί. Ο ιερέας εξέφρασε με σαφήνεια αυτό που εγώ ο ίδιος
δεν μπορούσα να διατυπώσω για τον εαυτό μου και κάλεσε τα πράγματα με τα
ονόματα τους. Μάλιστα μου είπε ότι δεν
μπορούσα να πω σε κανέναν. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξομολόγησης, εγώ ο ίδιος δεν είπα ούτε μια λέξη.
Και αυτό
το βράδυ για πρώτη φορά στη ζωή του πήρα την θεια κοινωνία. Και έπειτα από την λειτουργία βρισκόμασταν για πολύ και μιλούσα με αυτόν τον
ιερέα ... Το φορτίο που έφερνα μέσα μου - πέθανε ξαφνικά.
Αντρέι
Merzlikin, ηθοποιός και παπαδάκι στην εκκλησία του Αγίου Μεγάλου Μάρτυρα Γεωργίου
του Τροπαιοφόρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου