~Η ΚΑΛΛΟΝΗ
(Στην ''δική μου'' Αγία Παρασκευή!)
Σε σκεφτόμουν έντονα αυτές τις μέρες
κοιτούσα την εικόνα σου
και θαύμαζα την ομορφιά σου
που είναι πέραν του κόσμου τούτου.
Μια καλλονή...''
-αναφώνησα-
και σταυροκοπήθηκα ο ανάξιος.
Και που δεν σ ' έχω απαντήσει...
Στα ταξίδια μου
στις εκκλησιές σου
στα ξωκκλήσια σου
στα άρρωστα και πονεμένα μάτια των ανθρώπων
στην μητρική σου φροντίδα για μένα και την φαμίλια μου
στη μνήμη μου
στο χωριό της μητέρας
στα θαύματά σου
παντού μπροστά μου
έρωτα της ψυχής μου
μεσίτρια των πόθων μου
και των αμαρτιών μου.
Θαρρώ, πως ετούτες τις μέρες
με σκεφτόσουν κι εσύ.
Ασπάζομαι τον ξύλινο Σταυρό που κρατάς
αποθέτοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ
μια ισχνή ταπεινή δέηση επάνω στο νεανικό σου χέρι
-μαζί μ ' ένα δειλό μου δάκρυ-
και απλά κάμω λίγη υπομονή
μέχρι το επόμενό μας αντάμωμα.
~Κυριάκος Δοσαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου