Ὁ
πανικός ἀναγκάζει τούς ἀνθρώπους νά ἀναγνωρίσουν τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό
ὃμως ὂχι μέ ἐσωτερική πεποίθηση, ἀλλά ἐντελῶς ἐξωτερικά. Ὃσο φοβᾶται ὁ ἂνθρωπος,
καταφεύγει στό Θεό. Μόλις ὃμως ἐκλείψει ἡ ἀφορμή τοῦ φόβου καί τοῦ τρόμου,
κάποιος κίνδυνος μεγάλος π.χ. κάποια μεγάλη καταστροφή, κάποια ἐπιδημία, κάποιο
πολύ τρομακτικό γεγονός κλπ, ξεχνιέται ὁ Θεός, φεύγει ὁ φόβος καί ὁ ἂνθρωποος
ξαναγυρίζει στόν προηγούμενο ρυθμό του καί στήν χωρίς Θεό ζωή του. Ὁ τρόμος δέν
δημιουργεῖ ποτέ καί πουθενά καμμιά προσωπική σχέση οὒτε μέ τόν Θεό οὒτε μέ τούς
ἀνθρώπους.
Ὃμως ὁ Θεός δέν θέλει τέτοια μεταστροφή, γιατί δέν ἒχει μεσα της τό
στοιχεῖο τῆς ἀληθινῆς εὐλάβειας καί τῆς προσωπικῆς ἀγάπης πρός αὐτόν. Τῆς
λείπει ἡ δυνατή σχέση, πού ὑπογραμμίζει ἡ πρώτη ἐντολή, ἡ ὁποία ζητάει νά
προσδώση ὁ ἂνθρωπος ὁλόκληρο τό εἶναι του στή σχέση αὐτή γιά νά εἶναι
πραγματική. "Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ' ὃλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ
ὃλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὃλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ'ὃλης τῆς διανοίας σου
(Λουκ. ι΄27).
*
Πρό ἐτῶν στό Σανατόριο "Σωτηρία" στήν Ἀθἠνα μετά ἀπό μία θεία
λειτουργία, πού κοινώνησαν οἱ περισσότεροι ἀσθενεῖς, ὁ ἱερεύς ἒπρεπε νά
καταλύση τήν ὑπόλοιπη θεία Κοινωνία, ὃπως γίνεται πάντοτε. Προτοῦ κάνει τήν
κατάλυση, εἶδε κάποιον πού στεκόταν στό βόρειο βημόθυρο τοῦ Ἱεροῦ. Τόν ρώτησε
τί ἢθελε, ἐκεῖνος ἀπάντησε πώς δέν ἢθελε τίποτε.Ὁ ἱερεύς κατέλυσε κανονικά καί ἀφοῦ
ἒβγαλε τά ἂμφια ἑτοιμάστηκε νά βγῆ ἀπό τό ἱερό.Βγαίνοντας ξανασυναντάει τό ἲδιο
πρόσωπο. Τόν ρώτησε τί ἢθελε περιμένοντας. Ὁ ἂλλος ἀπάντησε πώς αὐτό πού ἢθελε ἒγινε.
Ἢθελε, λέει, νά ἰδῆ ἂν πράγματι ὁ ἱερεύς θά κατέλυε τή θεία Κοινωνία μετά τή
μετάληψη τόσων φυματικῶν. Τότε μόνο "εἶδε καί ἐπίστευσε". Μέχρι τότε
δέν πίστευε πώς οἱ ἱερεῖς πιστεύουν στή θεία Κοινωνία οὒτε βέβαια πώς ἡ θεία
Κοινωνία εἶναι πηγή ζωῆς καί ὂχι θανάτου...Ἱερομ. Εὐσεβίου, ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜ. ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ
ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΤΌΜΟς Β΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου