Μια γριούλα αναστενάζει. Και λέει.
— Κύριε!
Ένας άνδρας πού βρίσκεται δίπλα της, την ρωτάει:
— Τον είδες ποτέ τον Κύριο;
— Και βέβαια τον είδα!
— Και τι «άνθρωπος» είναι;
— Καλός. Καλόψυχος. Λεπτοκαμωμένος. Πονάει για μας.
Κατάλαβε, ότι είχε να κάμει με έξυπνη γριά. Άλλα δεν το έβαλε κάτω. Ξαναρώτησε:
— Τον σατανά τον ειδές καμιά φορά;
— Και βέβαια τον είδα!
— Και πώς είναι αυτός;
— Να, ολόιδιος με σένα: Καλοθρεμμένος. Χοντρός. Στο σώμα και στους τρόπους. Και είρωνας!
Επήγε για μαλλί. Και βγήκε κουρεμένος.
Ή γριούλα ήταν σπίρτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου