Διάλογοι στην Αφρική. (Μέρος 4ο)
Σε ομιλία για το έργο της Ιεραποστολής όταν προβάλαμε την παρακάτω εικόνα.
Ακροατής: Μα τι κάνετε εκεί;
Ιεραπόστολος: Προσεύχομαι!
Ακροατής: Όχι, δεν καταλάβατε! Εκεί που χορεύετε, τι κάνετε;
Ιεραπόστολος: Κατάλαβα πολύ καλά! Προσεύχομαι! Όχι όπως ξέρουμε εμείς στην Ελλάδα, στα μοναστήρια, στις ενορίες. Καλά και άγια όλα αυτά και σίγουρη η θέωση μέσω αυτών. Στην Αφρική η γλώσσα είναι η μουσική. Τα τύμπανα, οι αλαλαγμοί. Έχω θυμιατήσει τη στιγμή του "χερουβικού", λίγο πριν τη Μεγάλη Είσοδο, και ο ψάλτης δεν "έπιασε" κανένα γνωστό ήχο της βυζαντινής μουσικής, πάρα παρέδωσε το αναλόγιο στα τύμπανα. Εκεί να δεις χορό, φωνές, τραγούδι. Χερουβικό από τα λίγα! Κι όμως η κατάνυξη ίδια και μεγαλύτερη. Έχω προσευχηθεί ώρες στο κελί μου και η καρδιά μου ήταν πάγος. Πάγος σας λέω! Κι όταν βρέθηκα σε κοινή προσευχή, όπως συνηθίζεται στα χωριά της Αφρικής, με μουσικές και χορό, δίχως εικόνες και κομποσχοίνια (είδος πολυτελείας γαρ) τότε πήρα φωτιά. Τότε κατάλαβα ότι όντως το Άγιο Πνεύμα, ως πνεύμα, όπου θέλει πάει και πολύ αναπαύεται στον απροσποίητο τρόπο της απλής πίστης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου