"Κυριακάτικη φλυαρία"... του π. Χρηστου

 "Κυριακάτικη φλυαρία"... 

του π. Χρηστου

Σήμερα απ το πρωί ένοιωθες μια ψυχρα...

το πρωινό βαρύ...

Ο ιερέας βγήκε απ την πόρτα του σπιτιού του, σταυροκοπηθηκε, τυλίχθηκε πιο καλά στην μαλινη ζακέτα του,

 έπρεπε το συντομότερο να φτάσει στην εκκλησία του, στον τόπο λατρείας...

Έφτασε...

η σιδερενια πόρτα του ναού πάλι... κλειστη...

 Μα είναι Κυριακή σκέφτηκε, κατόπιν θυμήθηκε...

τέτοια ώρα οι πιστοί θα είχαν φτάσει, η θα έρχονταν σιγά σιγά...

Σταυροκοπηθηκε, φορεσε το πετραχηλι του, έβαλε το "ευλογητός", η ψυχρα συνεχιζόταν.

Ο Ναός τώρα που είναι άδειος είναι πραγματικά πιο ψυχρός...

 Ας είναι,για ότι επιτρέπει ο Θεός, έχει τον λόγο του.

Ομως τι περίεργο, το θερμόμετρο δεν δικαιολογεί αυτή την ψυχρα, τότε κατάλαβε ο φτωχός ιερέας, πως η ψυχρα δεν είναι στο σώμα, μα στην καρδιά....

Διαβηκαν όλα τα βήματα του ορθρου, είπε "την Θεοτόκο και μητέρα του Φωτός", θύμιασε, πέρασαν οι "αινοι" , έφτασε στην μεγάλη Δοξολογία.

Ο νεωκορος χτύπησε πανηγυρικά την καμπάνα,

 άραγε για ποιον; αφού κάνεις δεν θα ρθει σήμερα;

 Ας είναι, οι χριστιανοί μας από κει που είναι θα σταυρώσουν το κεφάλι και τα μέλη τους, σε πολλούς στέκει παρηγοριά οτι γίνεται η αναίμακτος θυσία στην καρδιά της ενορίας τους, στον ναό μας.

Έφτασε και το "Ευλογημένη η Βασιλεια", ο άδειος ναός αντιλαλουσε πιο πολύ λες και ήθελε να τονίσει το... λεία, λεία, λειααααα, άρχισαν οι αιτήσεις για τον λαό, τον επίσκοπο, υπέρ υγείας, ειρήνης, για τα χριστιανα μας τέλη... κλπ.κλπ.

Περνούσε η ώρα, η ψυχρα έμοιαζε να έχει λίγο μειωθεί.

Ο Απόστολος σήμερα είπε τα δικά του, ομοίως και ο Λουκάς για κείνη την ταλαιπωρη γυναίκα που δεν έβρισκε 12 χρόνια γιατρια σε κανέναν "ειδικό" της εποχής εκείνης, άραγε μήπως βρίσκει σήμερα;

Και ο μεγάλος Γιατρός, ο Χριστός, της είπε

 "θαρσει θυγατερ"!

 Και ο Λουκάς παίρνει τον λόγο και συνεχίζει  για μια κορούλα που πέθανε, τον έλεγαν λέει Ιαειρο τον πατέρα της, και πάλι ο διδάσκαλος του είπε του πονεμενου πατερα 

"μη φόβου, αλλά μόνο πιστευε" 

και η κορούλα αναστήθηκε!!!

Πάει και πιο πέρα η Θεια Λειτουργία....έφτασε στη  μεγάλη ωρα, στο "Μεταβαλων τω πνεύματι Σου τω Αγιω, το ψωμί σε Σώμα, το κρασί σε Αίμα"!!!! 

Κύριε των Δυναμεων!!! 

Τώρα η ψυχρα  έγινε θερμη, ο άδειος ναός σαν να γεμισε αόρατες, πολλές μα πολλες παρουσίες! Κοίτα που βγήκε και  ήλιος φθινοπωρινός, 

μα τώρα σαν να είναι πολλοί, εδώ, εκεί, παντού....

Μα βέβαια σκέφθηκε ο ιερέας μας, μα ειναι σήμερα των Αρχαγγελων, ο χρόνος έτρεξε βιαστικά έφτασε  το Κοινωνικό και ο ψάλτης με την μελωδική, βραχνή, κατανυκτικη φωνή του εψαλλε:

 "Ὅπου ἐπισκιάση ἡ χάρις σου Ἀρχάγγελε,

 ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις·

 οὐ φέρει γὰρ τῷ φωτί σου προσμένειν, 

ὁ πεσῶν Ἑωσφόρος· 

Διό αἰτοῦμέν σε τὰ πυρφόρα αὐτοῦ βέλη,

 τὰ καθ' ἠμῶν κινούμενα ἀπόσβεσον, 

τὴ μεσιτεία σου λυτρούμενος ἠμᾶς,

 ἐκ τῶν σκανδάλων αὐτοῦ, 

ἀξιΰμνητε Μιχαὴλ Ἀρχάγγελε"!!! 

Μα βέβαια, γονάτισε ο ιερέας σεμνά και ταπεινά, έτσι εξηγούνται (είπε κρυφά μέσα του) τα ανεξήγητα, έτσι ερμηνεύονται τα ανερμηνευτα!!! 

Εκλινε την λευκασμενη κεφαλή του ο παππουλης μας, γονατιστός έλεγε, ξαναλεγε, μονολογουσε 

Δόξα σοι Κύριε, Δόξα σόι, 

 "τα πυρφορα βελη αποσβεσον Αρχαγγελε", οποια και αν είναι, όπου κι αν προέρχονται, 

Δόξα σοι, Κύριε Δόξα σοι!!!!

Καλή Κυριακή!!!