Σε μία αγρυπνία προς τιμή του Αγίου Μήνα, βρίσκονταν ένας χωλός από το ένα πόδι και μία βουβή. Σε κάποια στιγμή της αγρυπνίας, πάει ο Άγιος Μηνάς με τη μορφή ανθρώπου στον χωλό και του λέει:
- Πήγαινε σιγά - σιγά και πιάσε εκείνης (της βουβής) το φουστάνι.
Και πάει ο χωλός με αφέλεια, χωρίς να σκεφτεί τι πάει να κάνει και την πιάνει από το φουστάνι. Και γίνεται μία φασαρία μέσα στην Εκκλησία... η βουβή να διαμαρτύρεται με τα χέρια της, σαν να του έλεγε:
- Ποιός είσαι εσύ παλαιάνθρωπε, που ήρθες μέσα στην Εκκλησία, να μου πιάσεις από το φουστάνι;
Ο χωλός τρόμαξε τόσο πολύ από την αντίδρασή της, που βγήκε τρέχοντας από την Εκκλησία... Εκεί έξω αναρωτήθηκε έκπληκτος:
- Καλά εγώ είμαι κουτσός... πώς έτρεξα;
Είχε θεραπευτεί το πόδι του! Ενώ η βουβή στην προσπάθειά της να μιλήσει με τα χέρια της, λύνεται η γλώσσα της και ομιλεί!
Κατ' αυτόν τον θαυματουργικό τρόπο, ο Άγιος Μηνάς έκανε τον μεν κουτσό να περπατήσει, τη δε βουβή να μιλήσει...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου