Έγραφε η καλή μου φίλη Αγγελική Καρυώτογλου, πρεσβυτέρα, μετά τη Θ. Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά στην Πλάκα. Το μοιράζομαι μαζί σας στα δικά μου σημερινά δεδομένα.
Η δική μου Κυριακή
Περιδιαβάζω τα άδεια στασίδια, τις άδειες καρέκλες, τον άδειο ναό.. Η μοναξιά με παγώνει! Περπατάω δίπλα στα άδεια καθίσματα και μνημονεύω αδιαλείπτως. Εδώ κάθεται η Σοφία , η Ελένη, η Μαρία,η Αναστασία, ο Χρίστος, η Θεοδώρα, η Μυριάνθη, η Χρίστα, ο Νικόλας Και δεν τελειώνει ο κατάλογος.. Νιώθω τις φιγούρες σας να παρίστανται νοερώς κι εκεί που με παγώνει το κενό, ξαφνικά πνέει λεπτή αύρα , η αύρα του Αγίου Πνεύματος κι όσο προχωράει η λειτουργία, νιώθω το εκκλησιαστικό σώμα να συνοδεύει τη μικρή είσοδο, να μεταφέρει μαζί με τον παπά-Αντώνη και τον π. Παναγιώτη τα Τίμια Δώρα στην Αγία Τράπεζα, να ψάλλει βροντερά , να γεμίζει τα κενά! «Τα Σα εκ των Σων»! Κι όπως γυρίζω το βλέμμα μου, σας αντικρύζω όλους. Γιατί το Σώμα της Εκκλησίας δεν γνωρίζει τοπικούς προσδιορισμούς, η Εκκλησία υπάρχει κι όταν φεύγουμε από το ναό.. μας λείπει η φυσική παρουσία, το αγκάλιασμα, ο τρυφερός λόγος, προίκα για τη βδομάδα που μας περιμένει.. Όμως τίποτε δεν χάνεται, τίποτε δεν πεθαίνει, αν εμείς δεν το σκοτώσουμε μέσα μας!
Αγαπημένοι μου, κουράγιο! Φροντίζετε τον εαυτό σας για να βρεθούμε ξανά ως ένα Σώμα στη λειτουργία των μυστηρίων του Θεού!
«Άνω σχώμεν τας καρδίας»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου