Με θλίψη θωρώ κάποιες λαμπάδες του Πάσχα….

Με θλίψη θωρώ

κάποιες λαμπάδες του Πάσχα….

Σε κείνο το κεράκι

που θα κουβαλήσει το Φως το Άγιο

κρέμεται όλη η ματαιοδοξία του κόσμου…..

Ότι μπορεί να βάλει ο νου σου

μπορεί και να το δεις πάνω της….

Αχ ανάδοχε…..

Μακάρι φέτος

να πας κόντρα 

σε όλο τούτο το κοσμικό πνεύμα….

Να γίνεις αυτό 

που έχεις κληθεί να γίνεις

και όχι ένας Πασχαλινός ‘’Άγιο Βασίλης’’

ξοδεύοντας την σχέση σου 

με την ψυχούλα 

που άλειψες με το θείο έλαιον

σε δώρα και λιχουδιές

παραλείποντας το Θείο Δώρο….

Να πάτε μαζί λίγο στην Εκκλησιά….

Να πάτε έναν περίπατο αναζωογονητικό

(από κείνους που περπατούν μαζί

 σώματα και ψυχές)….

Να του μιλήσεις λίγο για Χριστό

(ή έστω να του πάρεις 

 δύο βιβλία πνευματικά)…..

Πόσο χαίρομαι σαν αντικρίζω

μπρος το Ποτήριο

να προσέρχονται με δέος

η Ανάδοχος και το βαπτιστήρι…..

Να κοινωνά το παιδί,

να το σκουπίζει με το μάκτρο

με ευλάβεια η νονά

και με κατάνυξη 

ύστερα να Κοινωνά και η ίδια….

Υπέροχες εικόνες…..

Μεστές Χάριτος Θεού….

Τούτο ας είναι αγαπητέ μου Ανάδοχε

φέτος το δικό σου Πάσχα(=έξοδος, πέρασμα)….

Η δική σου Έξοδος 

από των ‘’Αιγυπτίων’’ κοσμικών φρονημάτων…..

Να είσαι, 

με την Χάρη του Θεού,

μια αναμμένη λαμπάδα,

να σκορπάς με την ζωή σου

το Φως Του

να διώχνεις ότι σκοτίζει

την ζωούλα του αναδεξιμιού σου…..

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.