ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ.

 Ο πατέρας Ιππόλυτος ρώτησε γιατί έφυγε από τον Άθω και απάντησε με αστεία: ′′ Βαρέθηκα τα πορτοκάλια του Άθω, αν και είναι γλυκά - θέλω να πλησιάσω πιο κοντά στις μητρικές πατάτες μου. Είναι πραγματικά οδυνηρό στην Kurshchyna μας έχει καλή γεύση!". Αύγουστος 1983 ο γέροντας βρέθηκε ξανά στη Ρωσία, επιστρέφοντας σπίτι με παλιό μανδύα και με μια βαλίτσα στα χέρια του, στην οποία ταιριάζουν όλες οι επιπλοκές της ζωές του.

Τα πρώτα χρόνια μετά την επιστροφή στη Ρωσία, ο Πατέρας Ιππολύτης μετακόμισε στο μοναστήρι του ΠΣΚΟ-Πετσέρσκ, από το 1986 διορίστηκε στην Επισκοπή Κουρσκ και Βελγώρου, όπου αποκαταστάθηκε αρκετές εκκλησίες, και τον Οκτώβριο του 1991 έγινε ηγούμενος της στην Ιερά Μονή Μυκολαΐβ. Αν και δεν θεωρούσε τον εαυτό του ηγούμενο: ′′ Ποιος είμαι; Ναι κανείς! Αγ. Νικόλας ο εργολάβος των Θαυμάτων επιμένει εδώ!".

Ο Πατέρας Ιππόλυτος πάντα προσπαθούσε να κρύψει την διόραση του , όλη την ώρα μειώνοντας τον εαυτό του. Κάποτε είπε: ′′ Σαράντα χρόνια υποκλίνομαι χαμηλά σε κάθε άνθρωπο. Και παρόλο που είμαι σε κουρά όλα αυτά τα σαράντα χρόνια, δεν έζησα ούτε μια μέρα σαν μοναχός ". Μια φορά, από τον πατέρα Ιππόλυτο με τη χάρη του Θεού ,ήρθε  ευωδία - μια ανεπαίσθητη ευωδία, που έχει ήδη ξεκινήσει να την παρατηρώ και εγώ  για να μην αναφέρω τους προσκυνητές. Για να διακόψει αυτό το άρωμα, ζήτησε να του αγοράσει μια κολόνια ′′ Shipr ", Έτσι προσπάθησε να κρύψει το άρωμα που έβγαζε  Το άρωμα εξαφανίστηκε, αλλά μια μέρα αργότερα εμφανίστηκε ξανά. Αυτός ο πειρασμός πέρασε για τον Πατέρα Ιππόλυτο για ένα μήνα, και μόνο όταν προσευχόταν ένθερμα να μην συμβεί, το άρωμα εξαφανίστηκε.