Εξιτήριο μετά από 30 ημέρας νοσηλείας σε Νοσοκομεία.
Βλέπω το κρεββάτι που πάνω του πέρασα πολλά...
Μα είμαι πλέον στο πόδι, έτοιμος να το αφήσω πίσω μου...δεν το έχω ανάγκη.
Και όλα τα δύσκολα και σκοτεινά μοιάζουν πλέον τόσο μακρινά.
Και η ζωή άλλο τόσο πιο γλυκιά και όμορφη.
Με βήματα σταθερά, με ανάσα δυνατή και με φρόνημα ελπίδας και πίστης κοιτούμε μπροστά με αισιοδοξία.
Σαν ψέμμα μου φαίνεται όλο αυτό που έζησα. Σα να το έζησε κάποιος άλλος.
Σαν ψέμμα μου φαίνεται ότι αφήνω το νοσοκομείο.
Ευχαριστώ το Θεό και τους προστάτες Αγίους μου.
Ευχαριστώ τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Ευχαριστώ τους ανθρώπους που προσευχήθηκαν για μένα, που ξενύχτησαν στα γόνατα, που δάκρυσαν με πίστη, που στάθηκαν δίπλα μου κι ας ήταν μακρυά μου...
Είμαι ακόμα εδώ.
Για ποσό; Ο Θεός γνωρίζει.
Όσο όμως είμαι δεν θα ξεχάσω τις ευεργεσίες που δέχτηκα από ανθρώπους με διάφορους τρόπους, από συγκεκριμένους Αγίους, από τον Φιλάνθρωπο Θεό.
Θα έρθει η ώρα που θα έχω πλέον τις δυνάμεις ώστε να ξαναλειτουργήσω.
Και τότε όλους σας θα σας πάρω αγκαλιά και θα σας ενώσω με τον Κύριο.
Εκεί στο Άγιο Ποτήριο.
Εκεί που όλοι χωράνε και κανείς δεν περισσεύει.
Εκεί που ουρανός και γη γίνονται ένα.
Εκεί που ο θάνατος παύει και η ζωή βασιλεύει.
Εκεί που όλα γίνονται οικεία και όλοι γίνονται αδέλφια.
Εκεί που αναπνεύουμε αιωνιότητα.
Θα έρθει η ώρα...γι’ αυτήν την ιερή και θεία αγκαλιά.
Και από εκεί κανείς να μην πάρει εξιτήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου