ΤΕΡΠΝΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΩΦΡΟΝΙΟ ΣΑΧΑΡΩΦ (†11/7/1993)

     Αφηγείται ο Γ. Δημητρίου τα εξής για τον μακαριστό Γέροντα και από φέτος Άγιο Σωφρόνιο Σαχάρωφ (22/9/1896–11/7/1993):

     «Τον Γέροντα Σωφρόνιο τον γνώρισα, γιατί ο πνευματικός μου πατέρας, ο πατήρ Χερουβείμ (Καράμπελας· 1920–1979), ηγούμενος και ιδρυτής της Μονής του Παρακλήτου στον Ωρωπό Αττικής, ήτανε παλιός του φίλος. Ζούσανε μαζί, όταν ο πατήρ Σωφρόνιος απεσύρθη από τη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα και ζούσε στην έρημο, όπου διακονούσε ως πνευματικός των ασκητών της ερήμου.

     »Επειδή ταξίδευα τακτικά στο Λονδίνο, ο μακαριστός Γέρων Χερουβείμ μού είπε: “Δεν πας να πάρεις την ευχή του πατρός Σωφρονίου και να τον γνωρίσεις;”. Τότε είχα διαβάσει το βιβλίο του “Ο Γέρων Σιλουανός”, που είχε μεταφραστεί (και) στα Ελληνικά.

     »Πήγα στο Essex, αφού πρώτα είχα τηλεφωνηθεί μαζί του, και με δέχθηκε σ’ ένα πολύ σεμνό και απλό γραφείο. Ο τοίχος του γραφείου αυτού ήταν ζωγραφισμένος από τον πατέρα Σωφρόνιο, ο οποίος ήταν και άριστος καλλιτέχνης ζωγράφος. Κάθισα κοντά του για μια ώρα. Κι επειδή πήγαινα από πνευματικό του αδελφό, ξανοίχτηκα μαζί του.

     »Τότε ήταν που θυμήθηκα μια ιστορία που μου έλεγε ο πατήρ Χερουβείμ γι’ αυτόν τον άγιο, ο οποίος φωτίστηκε κυριολεκτικά από το Άγιο Πνεύμα. Τα έργα του, όποιος τα διαβάσει, καταλαβαίνει ότι είναι γεμάτα αποκάλυψη.

     »Αυτό, λοιπόν, που μου είχε αποκαλύψει ο π. Χερουβείμ ήταν ότι ο πατήρ Σωφρόνιος προσευχόταν συνεχώς με το “Πάτερ ημών”. Στεκόταν κι έβλεπε την ανατολή, ξεκινώντας από το βράδυ και σηκώνοντας τα χέρια του στον ουρανό. Έλεγε τόσο αργά την κάθε λέξη, ώστε να συνειδητοποιεί την κάθε υπαρξιακή πτυχή της σχέσης του με τον Πατέρα. Συνέχιζε την προσευχή μέχρι να τελειώσει το “Πάτερ ημών” την ώρα που ανέτελλε ο ήλιος το πρωί. Από το βράδυ μέχρι το πρωί. Έμενε σε μία στάση προσευχής ακίνητος μέχρι πρωίας. Ήταν πολύ συγκινητικό!...

     »Επίσης, μου είπε ο Γέροντας Χερουβείμ και μια ιστορία του, την οποία ιστορία την είπα στον Γέροντα Σωφρόνιο, κατά τη δεύτερή μου επίσκεψη στο Μοναστήρι του στο Essex.

     »Του είπα:

     –Γέροντα, άκουσα μια ιστορία για σας· ότι χαρίσατε όλα τα υπάρχοντά σας και το μόνο που σας έμεινε να χαρίσετε ήταν μια τρύπια φανέλα. Όταν τη χαρίσατε κι αυτή την φανέλα, τη χαρίσατε σ’ έναν οδοιπόρο, σ’ έναν ζητιάνο οδοιπόρο του Αγίου Όρους…

     »Ο Γέροντας μού απάντησε:

     –Ναι, βρε αδελφέ, σωστά σου τα είπε ο μακαριστός Γέροντας π. Χερουβείμ! Κάτι, όμως, δεν σου είπε.

     »Και πρόσθεσε ευθέως το εξής:

     –Ότι αυτός ο ζητιάνος την πέταξε, γιατί ντρεπόταν να φορέσει τη φανέλα αυτή, κι εγώ μετά την ξαναβρήκα!...».