«Δεν πρέπει να
ξεγελιόμαστε ότι μετά το θάνατο από μας θα μείνει μόνο το χώμα. Όλοι οι μεγάλοι
επιστήμονες είναι πιστοί. Όλοι οι γνωστοί μου γιατροί που έχουν να κάνουν με τη
ζωή και το θάνατο πιστεύουν. Έχουν υπάρξει χιλιάδες μαρτυρίες με κλινικά
νεκρούς που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει τέλος. Ο Αϊνστάιν δεν είχε αμφιβολίες
σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, το ίδιο και ο Πούσκιν και ο Λομονόσοβ και ο
Μεντελέγιεβ. Αλλά κάποια Ελενίτσα δεκαεφτά ετών δηλώνει: ‟Αμφιβάλλω αν υπάρχει
ο Θεός σας…” Διάβαζε πρώτα, μελέτα το ζήτημα, και τότε να μιλάς. Αλλιώς, είναι
όπως στο μετρό, όπου μπαίνεις και βλέπεις το διάγραμμα της διαδρομής: έναν
κύκλο με κάποιες πολύχρωμες τελείες. Κουνάς απορριπτικά το χέρι και λες:
‟Τίποτα, βλακείες! Θα πάω μόνος μου”. Έτσι, όμως, θα κυκλοφορείς όλη σου τη ζωή
πάνω σε μια γραμμή. Για τον Θεό δεν είναι οι πράξεις μας το σημαντικό, αλλά το
κίνητρο: γιατί το κάνουμε, γιατί ζούμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου