Την πρώτη φορά που είδα τον πατέρα Ιλαρίωνα ήταν στην Εκκλησία των Τριών Αγίων στο Χάρκοβο.

 Την πρώτη φορά που είδα τον πατέρα Ιλαρίωνα ήταν στην Εκκλησία των Τριών Αγίων στο Χάρκοβο.

Κάθισε σε μια καρέκλα στα δεξιά του βωμού, και όποιος ήθελε – πήγαινε. Έχω ήδη ακούσει πολλά γι 'αυτόν, όχι για έναν συνηθισμένο γέροντα. Ήρθα και είπα: «Δεν ξέρω πώς να ζήσω, προσεύχομαι, αλλά τίποτα στην οικογένεια δεν πάει καλά, ούτε με τον σύζυγό μου, ούτε με τα παιδιά». Και είπε, «νηστεία και προσευχή». Μόνο δύο λέξεις, αλλά αυτή είναι σωτηρία! Και έφυγα, ακόμη και πολύ λυπημένη. Σκέφτηκα, τώρα ο πάτερ  θα βάλει τα πάντα στην άκρη  για μένα.

Αλλά με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποίησα αυτά τα δύο πράγματα –ότι είναι  η σωτηρία. Και η λύση σε όλα τα ζητήματα.

 

 Μια άλλη συνάντηση με τον πατέρα Ιλαρίωνα ήταν στην Εκκλησία της Αναλήψεως το 2002 ή το 2003. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η εκδήλωση, ήταν και ο πατέρας Μιχαήλ μαζί σε ένα γεύμα. Κάθισε μετριοπαθώς για περίπου 15 λεπτά, σηκώθηκε για να φύγει, ευχαρίστησε τον πατέρα Μιχαήλ για το θερμό καλωσόρισμα και, ανεβαίνοντας στην πόρτα, γύρισε σε όλους και είπε: «Προσευχηθείτε για τον αμαρτωλό, το ταξίδι του Ιλαρίων.» "Είναι αμαρτωλός;" - Σκέφτηκα. Σχεδίασε να επιστρέψει ξανά στον Άθω, αλλά στο Κίεβο δεν ήταν ευλογημένος και παρέμεινε στη Λαύρα.

Όταν ήμασταν στην υπηρεσία στο Κίεβο-Pechersk Lavra, είδα τον πατέρα Ιλαρίωνα να μπαίνει με μια μικρή αναδιπλούμενη καρέκλα. Και καθ 'όλη τη διάρκεια της λειτουργιάς στάθηκε δίπλα στην καρέκλα, έσκυψε, στα γόνατά του, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του από το πάτωμα, προσευχόμενος. Σκέφτηκα επίσης: «Κοίτα, αμαρτωλή Νίνα, πώς προσεύχονται οι πρεσβύτεροι. Ένας τόσο γέρος είναι φωτεινός, αλλά πώς  προσεύχεται " Μου δόθηκε να το δω για την αμέλεια μου.

 

Υπηρέτης του Θεού Νίνα.