Του Αρχιμανδρίτη Νείλου
Συνομιλίες (Καστάλσκι), που γράφτηκε από την μοναχή ΑΝΤΩΝΙΝΑ (Γιακόβλεβα):
Ιδιωτική συνομιλία με τον αγαπητό ιερέα 8 Ιουλίου 1905
Συζήτηση με τον γέροντα στο κελί του, ημερομηνία 1913
Μπαίνω στο κελί για τρίτη φορά από την επίσκεψή μου. Είναι ο τρίτος χρόνος της γνωριμίας μου με τον αγαπητό μου ιερέα. Χάρηκα πολύ που ο πατέρας δύσκολα θα με χαιρετούσε όπως τον χαιρετούσε ο πατέρας μου.
Ήξερε από τα γράμματα μου πόσες διαφορετικές λύπες και περιπέτειες έχω, και σε κάθε γράμμα επαναλάμβανε: «Κάποτε θα περιμένω να έρθει η ώρα που θα έρθω σε σένα και θα καταθέσω στα άγια πόδια σου το βαρύ φορτίο μου, που συνθλίβει την ψυχή μου. ... »Γονάτισα μπροστά στον γέροντα, με κοίταξε με στοργή και γεμάτος πατρική αγάπη και είπε χαμογελώντας:
« Λοιπόν, παιδί μου, σε έφερε ο Κύριος να σε ξαναδώ. Ανυπομονούσα να έρθεις. Πες μου όλη σου τη ζωή, πώς τά πας εκεί με τους εργάτες της υπακοής σου; Η πνευματική ζωή βελτιώνεται;
- Συγχώρεσέ με, αγαπητέ πατέρα, είναι πολύ δύσκολο να συνηθίσεις, έχω τόση περηφάνια.
Εξακολουθούσα να θεωρώ τον εαυτό μου αληθινό άτομο, όλα κυλούσαν όπως συνήθως για μένα. Ένιωσα ελεύθερη και η συνείδησή μου δεν με βασάνιζε, και ποτέ δεν παρατήρησα τον εαυτό μου σε κάτι άδικο, απαιτώντας, διατάζοντας και τιμωρώντας, επιπλήττοντας, τώρα όμως με κατηγορεί, γελοιοποιώντας με, και η συνείδησή μου δεν με βασάνιζε, αλλά τώρα πάνε όλα ανάποδα: για κάθε προσβλητική λέξη, ή όταν κάποιος με μαλώνει, υποφέρω. Μερικοί πεισματάρηδες δεν ζητούν συγχώρεση για πολύ καιρό, αλλά εγώ υποφέρω. Δεν ξέρω, πατέρα, αν συμπεριφέρομαι δίκαια ή όχι. Κάποτε απέρριψα σθεναρά δύο αδερφές, απρόσεκτα, κατέστρεψα πολύ τα πράγματα και μου είπαν και διάφορα χλεύη. Το Σάββατο θά πάω στην εκκλησία, αλλά είναι πολύ σκληρό στην καρδιά μου που δεν ζήτησαν συγχώρεση. Θυμήθηκα τα λόγια σου ότι πρέπει να πας να συναντηθείς με τη συμφιλίωση εγώ, δεν μπορώ να πάω έτσι στην εκκλησία. Διαφορετικά, θα τους δώσεις λόγο, θα σε κοροϊδέψουν και στο μέλλον δεν θα υπακούσουν. Αν και δυσκολεύτηκα, πήγα στο κελί τους, άνοιξα την πόρτα και είπα: Αδελφές, συγχωρέστε με, για το όνομα του. Την ίδια στιγμή ρίχτηκαν στα πόδια μου και άρχισαν να ζητούν συγγνώμη. Αλλά ακόμα δεν έχω ταπείνωση (δάκρυα ανέβηκαν στον λαιμό μου από περηφάνια), δεν μπορούσα να τους πω λέξη, αλλά όταν επέστρεψα στο κελί μου, ένιωσα ψυχική ηρεμία για πρώτη φορά στη ζωή μου, και μάλιστα ήξερα την ευλογημένη αξιοπρέπεια της συμφιλίωσης. ότι είναι απαραίτητο να πάω μόνη μου προς τη συμφιλίωση, δεν μπορώ να πάω έτσι στην εκκλησιά - και ξέσπασα.
- Λοιπόν εσύ, παιδί, το έκανες αυτό, νίκησες τον εχθρό με τη συμφιλίωση σου, αυτό προσπαθείς πάντα να το κάνεις. Κάθε καλή πράξη - γίνεται με μεγάλες δυσκολίες, και μετά ποιο ευχάριστα. Αφήστε τους να γελάσουν μαζί σας που δεν καταλαβαίνουν την πνευματική ζωή.
-
Αγάπητε Πατέρα! Μέχρι τώρα, μέχρι να σε γνώριζα, νόμιζα ότι ζούσα όπως έπρεπε, αλλά όταν μου εξηγείς τα πάντα - και πώς πρέπει να δουλέψω τον εαυτό μου και να ελέγξω κάθε πράξη και λέξη, κίνηση της καρδιάς, για να τα περιγράψω όλα σε εσάς ή στον πνευματικό πατέρα ... Πόσο δύσκολο ήταν για να συνηθίσω μια τέτοια αλλαγή! Με ξαναζωντάνεψες!
Αν εδραιώσεις την καρδιά σου στο Θεό, τότε δεν θα λυπηθεί υπερβολικά για μένα αλλά θα παραδοθείς πάντα στο θέλημα του Θεού, τότε ο Κύριος θα δείξει έλεος για την αφοσίωσή σου σε μένα. Προσευχές ο ένας για τον άλλον - είναι τόσο χρήσιμες! Μερικές φορές ο ίδιος εκπλήσσομαι που η δύναμη του Θεού είναι τέλεια στις αδυναμίες μου, πράγμα που σημαίνει ότι οι προσευχές των ειλικρινών αφοσιωμένων πνευματικών παιδιών με βοηθούν. Λοιπόν, παιδί, μου διέλυσε τις σκέψεις και τις ανησυχίες για μένα με μια προσευχητική ομολογία αφοσίωσης στο θέλημα του Θεού, και δεν θα είναι επιβλαβείς, αλλά θα εδραιωθούμε περισσότερο στην Αγία αγάπη και στην προσευχή ο ένας για τον άλλον, όπως γράφει ο Απόστολος: προσευχόμαστε. ο ένας για τον άλλον, και θά θεραπευθείτε [Ιακ. 5:16].
- Ναι, πιστεύω, αγαπητέ πάτερ, ότι οι άγιες προσευχές σου με βοηθούν τόσο πολύ στη ζωή μου! Όταν έχω στενοχώρια ή σύγχυση και διάφορες δοκιμασίες, παίρνω το μολύβι στα χέρια μου, αρχίζω να γράφω. Και ήδη όταν λάβω μια απάντηση από εσάς, τότε όλες οι θλίψεις και οι δοκιμασίες εξαφανίζονται και η ζωή ξαναζωντανεύει, και είμαι έτοιμη να υπομείνω τα πάντα, και αυτοί οι άνθρωποι που μου έχουν παρουσιάσει τόση δυσάρεστη κατάσταση γίνονται αγαπητοί ευεργέτες και θα κάνω ευχαρίστως το καλό και πηγαίνω να τους συναντήσω για συμφιλίωση ....
- Ναι, αγαπητό μου παιδί, ο ίδιος ο Θεός σου δίνει ανακούφιση και ψυχική ηρεμία με την πίστη. Οποιος πασχίζει να κάνει το θέλημα του γέροντα του θα είναι πάντα ανέμελος. Ακολουθήστε αυτή την υπακοή και θα έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. <…>
Μέχρι το φθινόπωρο του 1909
- Όταν ήμουν στην Όπτινα, ένας αδερφός με απέρριψε για το τίποτα, ένιωσα τόσο προσβεβλημένος, πήγα στον γέροντα Αμβρόσιο και του είπα: «Να, πατέρα, πώς με προσέβαλε ο τάδε αδελφός» και εγώ περίμενα από τον γέροντα να τον κατηγορήσει. Αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν έτσι. "Του ζήτησες συγχώρεση;" - λέει ο γέροντας. - «Όχι, πατέρα». - «Πήγαινε λοιπόν να του ζητήσεις συγχώρεση». - "Μα δεν φταίω σε τίποτα ..." - "Πήγαινε." Και η περηφάνια, όπως η δική σου, βράζει σε όλους μαςε. Άνοιξε το κελί - έπεσα στα πόδια του, και αυτός - για μένα, και αμέσως άλλαξε η όψη του, αντί για θυμό, εμφανίστηκε η αδελφική αγάπη, - και ο γέρος με σήκωσε στα χέρια του. - Ο εχθρός νικήθηκε! Έτσι, αγαπητό παιδί, καλό και χρήσιμο - όλα αποκτώνται με δυσκολία. Ζήσε πιο εύκολα, να έχεις ταπεινότητα, να θεωρείς τον εαυτό σου τον χειρότερο, να μην ξεχωρίζεις από κανέναν.
- Κατά πόσο, πάτερ, εκπλήσσομαι ευθέως με τον εαυτό μου που ζω έτσι: είμαι αμελής, δεν έχω χρόνο στην πνευματικά. - προσπαθήστε όσο το δυνατόν περισσότερο να νηστεύετε, να προσεύχεστε, να μην καταδικάζετε κανέναν. Κρατήστε τα χείλη σας από άσκοπες κουβέντες, μην μαλώνετε με κανέναν, μην επιμένετε μόνοι σας, προσπαθήστε να υποχωρήσετε σε όλους, μην βλάψετε τους γείτονές σας, συγχωρήστε όλους όσους θα ζητήσουν συγχώρεση, μην τους βασανίζετε με βραδύτητα, είναι πολύ δύσκολο για όλους όταν ζητάτε συγχώρεση, [αλλά] συγχωρούν. Να έχετε ταπείνωση, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει σωτηρία. Θα πρέπει πάντα να θεωρείς τον εαυτό σου τον χειρότερο από όλους, να μην ανεβαίνεις ποτέ στη σκέψη. Πάντα όμως να λες: Κύριε, όχι εμείς, όχι εμείς, αλλά δόξασε το όνομά σου [Ψαλμ. 113: 9].
Και μετά υπακούτε στις εντολές. <…> Στο Ευαγγέλιο - το κήρυγμα στον όρο των Μακαρισμών. Θα κάνεις τα πάντα και με τη βοήθεια του Θεού θα σώσεις την ψυχή σου. Αναγκάστε τον εαυτό σας να αγαπήσει όλους και αυτούς Όποιος μιλάει άσχημα για εσένα και εμένα, αλλά τον ευχαριστούμε με κάποιο τρόπο, αυτοί οι άνθρωποι μας είναι αγαπητοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου