Συνοδοιπόροι στον Ουρανό της Εκκλησίας μας.... Ημέρα 26η.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.... Στέκεις εκεί μπροστά Του κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, παρακολουθείς όλα αυτά τα οποία πέρασε στην επίγεια δράση Του και γονατίζεις προσευχόμενος να σου ρίξει ένα βλέμμα στην ανάξια ψυχή σου, παρακαλείς να φωτίσει το σκοτάδι σου, έστω μια λάμψη για λίγο, μια ευλογία, μια βοήθεια στην λύση του προβλήματος σου...Να σου δείξει δρόμο στο λαβύρινθο που έχεις κλειστεί.... Στέκεις εκεί για εσένα, για το παιδί σου, για τον αδερφό σου, για κάθε εν ανάγκη άνθρωπο.... Στέκεις εκεί και λες Θεέ μου λυπήσου μας, θεέ μου και τον δούλο σου αυτόν βοήθησε τον και αυτόν τον δούλο σου, αναρίθμητα ονόματα που έχουν την ανάγκη Του... Σηκώνεις ελάχιστα το βλέμμα σου και ψηλότερα τα χέρια σου και ψελλίζει το στόμα σου..... Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς.
Και όταν τελειώνει η ακολουθία, μόλις λίγο μετά χτυπά το τηλέφωνο και σου λένε.... Όλα εντάξει, όλα θα γίνουν χωρίς πρόβλημα, ξεπεράστηκε κάθε κίνδυνος, βρέθηκε λύση για το πρόβλημα....
Τι να πεις; Πώς να Τον ευχαριστήσεις; Νιώθεις τα δάκρυα της ευτυχίας να ζεσταίνουν το πρόσωπο σου και να ευωδιάζουν, δεν τα σκουπίζεις γιατί είναι σαν να νιώθεις το χέρι Του να σε χαϊδεύει... Πόση δύναμη έχει η προσευχή την ώρα της Θείας Λειτουργίας!!! Μηδενίζει η απόσταση από την Γή στον Ουρανό και κάθε όνομα που μνημονεύεται ή προσεύχεται λαμβάνει το Αντίδωρο από την Αγάπη Του Θεού...
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν..
- Ο Ανάξιος -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου