Ἡ γέννησή σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως. Ἡ μοναδικὴ γνώση διέλυσε τὰ σκοτάδια καὶ κατήργησε τὸ ψεῦδος, ὁ ἄνθρωπος ἀπέκτησε πυξίδα, ἡ Ἀλήθεια ἦρθε, τὸ Φῶς ἀνέτειλε καὶ ὁ ἀπεγνωσμένος ὁδοιπόρος τῆς γῆς βρῆκε προσανατολισμό.
Ὦ φῶς Θεοῦ πῶς τὸν καταυγάζεις τὸν ἄνθρωπο τῆς προσευχῆς καὶ τὸν κάνεις ἄλλον, τόν πρίν ἔξαλλον καὶ ἐκπτωτικόν!
Ὦ ἐράσμιο φῶς πόσο σὲ ποθῶ σὲ νοσταλγῷ, Σὲ ὑπεραγαπῶ. Πότε θὰ ἔρθεις νὰ πληρώσεις ὅλον με μὲ τὸ κάλλος σου; Δὲν ξέρεις πόσο σὲ περιμένω! καὶ τοῦτο γιατί εἶμαι τυφλὸς καὶ σκοντάφτω καὶ κάνω τοῦ κόσμου τὶς ἁμαρτίες.
Λοιπὸν Χριστέ μου, νοητὲ Ἥλιε, πόσο ἐκυριάρχει τὸ ψεῦδος τῶν ψευδοθεῶν πρὶν μᾶς ἔρθεις μὲ τὴ Γέννησή σου; Τὰ ἀμυδρὰ φῶτα τῶν ποιητῶν καὶ φιλοσόφων δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ διαλύσουν τὰ πυκνὰ σκοτάδια τῆς ἀθεΐας. Ἦρθες τὸ μοναδικό, τὸ ἀνεπανάληπτο, τὸ σωστικὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ παγερὸ χειμωνιάτικο βράδυ στὴ Βηθλεέμ. Ἔγινες μικρὸς γιὰ νὰ μᾶς κάμεις μεγάλους, ἔγινες ἀδύνατος γιὰ νὰ μᾶς κάμεις δυνατούς. Ἦρθες κλαίγοντας στὸν κόσμο γιὰ νὰ στεγνώσεις τὰ δάκρυά μας.
Ὦ πόσο πονῶ ψυχικὰ ποὺ δὲ βρῆκες μιὰ θέση σ' ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ τοῦτο γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς μία θέση στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας (1928-2019✞)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου