Αγαπώ όλους τους ανθρώπους εξίσου και μαθαίνω να βλέπω το φως στη ζωή όλων.

«Αγαπώ τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού.  Αγαπώ όλους τους ανθρώπους εξίσου και μαθαίνω να βλέπω το φως στη ζωή όλων.  Μπαίνω στη λογική του Χριστού.  Πάντα αναρωτιέμαι τι θα έκανε ο Χριστός για μένα σε αυτή την κατάσταση.  Θα τοποθετούσε ογκόλιθους στην πλάτη του πεσμένου ή θα σήκωνε, θα χάιδευε, θα συγχωρούσε με καλοσύνη, πραότητα, συμπόνια;  Οι διαφορές είναι μόνο ψυχικές, στην αγάπη δεν υπάρχουν διαφορές.  Η αγάπη δεν χρειάζεται υπότιτλους ή λεξικό.  Έχει το ίδιο άρωμα και γεύση σε όλη τη γη.  Ενώπιον του Θεού δεν υπάρχουν λευκοί ή μαύροι, Ρουμάνοι ή Έλληνες, αδύναμοι ή χοντροί, έξυπνοι ή ανόητοι, πλούσιοι ή φτωχοί, άξιοι ή ανάξιοι, τραγανοί ή αφράτοι, ή άλλες κατηγορίες, σε Αυτόν είναι όλοι ψυχές.  Κι αν χάσει ούτε μια ψυχή, οι άγγελοι δεν παρηγορούνται.  Οπότε αναθέτει στον καθένα τον τρόπο, το ρυθμό, την ώρα, τη στιγμή του... Ο Χριστός δεν βάζει ποτέ ταμπέλες σε κανέναν.  Δεν χρειάζεται καν να κοιτάξουμε τον άλλον με την πέτρα, αλλά πρέπει να αφαιρέσουμε ακόμη και την άμμο από τα χέρια της ψυχής.  Ο άνθρωπος πρέπει να αγγίζεται τόσο τρυφερά με αγάπη!  Αν προσφέρουμε αγάπη και συγχώρεση παντού, ο Θεός φροντίζει για τα υπόλοιπα.  Δεν ξέρω Έλληνα, Ρώσο, Ρουμάνο, Σέρβο, Βούλγαρο, Άγγλο, Γάλλο, Αραβικό, Κινέζο Χριστό... Ο Χριστός είναι το παν.  Ο σταυρός στον Γολγοθά ήταν για όλους, όπως και η Ανάσταση.  Χριστός σημαίνει όλη την ανθρωπότητα.  Ας μην μετατρέψουμε τη θεολογία σε φιλοσοφία, ιδεολογία, ποίηση.  Είθε το Άγιο Πνεύμα να αγγίξει τις καρδιές μας, όχι μόνο το μυαλό μας…»

    (Πατηρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου - «Άκου, δες, άγγιξε»)