Ο σύζυγος
στο τελικό στάδιο του καρκίνου......
Εκείνη διαρκώς δίπλα του
«απὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός».....
Ο καρκίνος μεταστατικός
κι έχει αγκαλιάσει όλο του το ''είναι''
και εκείνη
δεν σταματά να τον αγκαλιάζει......
να θερμαίνει με την αγάπη της,
με την προσευχή της
το κορμί που παγώνει
από τα ''φιλιά''
που του στέλνει
από απέναντι ο θάνατος.....
Και σαν πίσω(στο σπίτι)
ξέρεις ότι σε περιμένει
και άλλη μια ψυχούλα
με ιδιαίτερες ευαισθησίες(αμεα)
τότε στην ανηφοριά του Γολγοθά σου
ψάχνεις(κάποτε κι απελπισμένα)
με το βλέμμα σου γύρω
κάποιον Κυρηναίο
έτσι….. να άρει λίγο το βάρος….
να πάρεις μια ανάσα βρε αδελφέ….
Και ξέρεις πόσοι
αφανείς Κυρηναίοι υπάρχουν……
Δεν είναι λίγοι…..
Δόξα τω Θεώ……
Από την μαγείρισσα
που θα φροντίσει να μην πεινάσει
όσο είναι στον χώρο τούτο…..
Από την νοσοκόμα
που θα κάνει την αποκλειστική
για να πάει λίγο σπίτι
να κάνει ένα μπάνιο……
Από τον γιατρό
που δεν θα πάψει να ελπίζει….
Από την καθαρίστρια
που με τον καλό τον λόγο,
που με το χιούμορ της
παλεύει να ζωγραφίσει
ξανά στα χείλη της
το χαμόγελο…..
Από εκείνον τον μυστικό
‘’ταχυδρόμο της προσφοράς’’
που θα αφήσει
δίχως να το καταλάβει εκείνη
κάτω από το μαξιλάρι του
έναν ‘’φάκελο αγάπης’’…..
Είδες…..
κι αν ο Γολγοθάς
έχει τόσες πολλές
επώδυνες ανηφοριές
ο Θεός δεν παύει
να στέλνει δίπλα μας
άλλους τόσους Κυρηναίους….
Ναι ο πόνος είναι πολύς
μα και η Αγάπη Του είναι μεγάλη!!
πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου