"ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΑΓΑΠΗΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ!"

"ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΑΓΑΠΗΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ!"

Ευγνωμονώ και δοξάζω τον Θεό, που με οδήγησε στο Πετραχήλι του Γέροντα Κύριλλου.  Την πρώτη φορά που συνομίλησα μαζί του μετά το Αρχονταρίκι που προσέφερε πάντοτε σε όλους τους πιστούς μετά την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, με κοίταξε με αγάπη και μου είπε: 

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι! Ποιον έχεις Πνευματικό;

Τον πατέρα Κωνσταντίνο Σακαρίδη, του απάντησα.

Ο Γέροντας συγκινήθηκε. Γνώριζε τον πατέρα Κωνσταντίνο, όπως τον γνωρίζουν οι περισσότεροι παλιοί που αγαπούν και υπηρετούν με πάθος την Ορθοδοξία! Θυμήθηκε εκείνα τα χρόνια που ήταν μικρό παιδί στην Ξάνθη και τους μάζευε ο πατέρας Κωνστάντιος στην Καβάλα και στους Φιλίππους. Θυμήθηκε αργότερα που συναντούσε τον πατέρα Κωνσταντίνο στην Ξάνθη που πήγαινε συχνά και εξομολογούσε ώρες ολόκληρες, πολλές φορές μέχρι το ξημέρωμα! 

Τι κάνει ο πατέρας Κωνσταντίνος με ρώτησε με αγάπη. Του ανέφερα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, αλλά και το θαύμα του Θεού να τον κρατάει ακόμα κοντά μας και του ζήτησα να προσευχηθεί για τον παππούλη μας.

Με συγκίνησε ο Γέροντας Κύριλλος. Από εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα στην καρδιά μου. Δεν περίμενα ποτέ πως ο Θεός θα μου έστελνε και δεύτερο Πνευματικό Πατέρα με το χάρισμα της αγάπης, που για μένα είναι το μεγαλύτερο από τα χαρίσματα που δίνει ο Χριστός στους ανθρώπους. 

Κοντά στον Γέροντα ένιωθα πως γνωριζόμασταν χρόνια. Η αγάπη του δεν ήταν ανθρώπινη. Τα λόγια του, το βλέμμα του, ο τρόπος του με συγκινούσαν αφάνταστα! Οι συμβουλές του στην εξομολόγηση είχαν τη χάρη του Θεού. Πήγαινες με μύρια προβλήματα και έφευγες ανάλαφρος σαν πουλάκι. Ζητούσες τις προσευχές του για ανθρώπους που είχαν ανάγκη και ο Γέροντας όχι μόνο έδειχνε έμπρακτο ενδιαφέρον για να βοηθήσει με κάθε τρόπο, αλλά ήσουν βέβαιος πως θα έκανε έμπονη προσευχή στον Κύριο καθώς σημείωνε τα ονόματα σε χαρτάκι. 

Ο Γέροντας ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος του Θεού με πλείστα χαρίσματα. Ομολογητής της πίστεως στους δύσκολους έσχατους καιρούς.

Άγνωστες όμως είναι οι βουλές του Κυρίου μας. Ο Χριστός μας ήθελε να του χαρίσει και το στεφάνι του Μαρτυρίου και μ΄αυτό να τον πάρει κοντά Του. Ο Γέροντας ήταν πάντοτε έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι. Εμείς δεν είμαστε άξιοι για να τον έχουμε κοντά μας. 

Για όλους εμάς τα πνευματικά του παιδιά είναι μεγάλη η απώλεια. Η ευλογημένη όμως χαρμολύπη, μας συγκινεί και μας γεμίζει ευγνωμοσύνη στον Θεό που έφερε αυτόν τον Άγιο άνθρωπο στη ζωή μας, ευγνωμοσύνη στον Γέροντα που μας σκέπασε με την αγάπη του. Τώρα από τις Ουράνιες Σκηνές θα μας προσέχει και θα μας οδηγεί.

Διαβάζοντας το παρακάτω εξαιρετικό αφιέρωμα της Ιστοσελίδας Νοιάζομαι στον Γέροντα Κύριλλο, μπορείτε να έχετε μια μικρή γεύση του μεγάλου πνευματικού αναστήματος του Γέροντα. Αν θέλει ο Θεός, στο επόμενο διάστημα θα αναφερθούμε σε θαυμαστά περιστατικά από την ζωή του!

Να έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του!

Ο κοσμαγάπητος Γέροντας Κύριλλος Κεχαγιόγλου, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου κοιμήθηκε το βράδυ της Παρασκευής 11-12-2021 μ.Χ..

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

 Ο γλυκύτατος Γέροντας  Κύριλλος, με τα χιλιάδες πνευματικά παιδιά σε Θεσσαλονίκη, Λαγκαδά και περίχωρα, ξεχώριζε για την αγάπη του, για το ζεστό χαμόγελό του, που από την πρώτη στιγμή σε πλυμμήριζαν και σε έκαναν να νιώσεις παιδί του, φίλος του, αδελφός του.

 Η γλυκιά φωνή του συμμαρτυρούσε τούτη την αγάπη και σου έδειχνε τον δρόμο, μα και τον τρόπο να επιστρέψεις στην θαλπωρή του Θεού.

 Κι όσο ήρεμος και πράος ήταν με τους απλούς ανθρώπους, άλλο τόσο δυναμικός και ασυμβίβαστος ήταν για την Πίστη και την Πατρίδα, που επίσης υπεραγαπούσε, θυμίζοντας εκείνους τους παλαιούς Γεροντάδες των μεγάλων εθνικών αγώνων του Γένους!

 Τούτη η αγάπη του, τούτη η ζεστασιά του, η πραότητα, μα και η αγωνιστικότητά του, μάζευαν, στο Μοναστήρι που έχτισε με χίλιους κόπους από το 1990, εκατοντάδες ανθρώπους κάθε Κυριακή και πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά.

 Για όλους αυτούς, για όλους εμάς, οι Κυριακές είχαν αποκτήσει μια πολύ μεγάλη, ξεχωριστή χαρά και σημασία, στην μεγάλη οικογένεια, στο ευλογημένο καταφύγιο του Γέροντα Κύριλλου και της συνοδείας του! Πήγαινες με βουνά προβλημάτων και σκέψεων και έφευγες ξαλαφρωμένος, χαρούμενος, ανεξήγητα χαρούμενος και κεφάτος, λες και έκανες “Πάσχα”. Γέμιζε η ψυχή, χαιρόταν καθάρια Ρωμιοσύνη η καρδιά, αγαλλόταν Ορθοδοξία και Ελλάδα το μέσα μας…

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

 Η δε φιλοξενία του Γέροντα ήταν το κάτι άλλο. Έπρεπε την Κυριακή, μετά την Λειτουργία και το κήρυγμά του, όλοι, μα όλοι να περάσουν στο Αρχονταρίκι, όπου θα τους κερνούσε λουκουμάκι, κουλουράκι και καφεδάκι υπέροχο και μοναδικό, ενώ ο ίδιος όρθιος, ακούραστος, θα συζητούσε μαζί τους διάφορα φλέγοντα θέματα και στο τέλος όλοι μαζί θα έλεγαν την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον κόσμο Σου“, “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν μας“!

 Στις δε εορτές της Μονής, παρέθετε τράπεζα σε όλους τους προσκυνητές! Κι ας ήταν χιλιάδες!

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

 Εκπληκτικό ήταν ότι τα κηρύγματά του και τα όσα έλεγε στο Αρχονταρίκι, αποτελούσαν ταυτόχρονα απαντήσεις σε εσωτερικές προσωπικές απορίες, σε διλήμματα πολλών και έτσι αθόρυβα ο Θεός πληροφορούσε και καθοδηγούσε, μέσα από το “δοχείο χάριτος” που κοσμούσε την Μονή και ολόκληρη την Θεσσαλονίκη, προς δόξαν Θεού! 

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

 Στην δε Εξομολόγηση με πατρική αγάπη περιέβαλε τον άνθρωπο, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας με τέτοια διάκριση και αγάπη, που σου άγγιζε το φιλότιμο και σε διόρθωνε χωρίς να το θέλεις. Πετώντας έφευγες!

 Οι δε πατέρες φρόντιζαν τους αναμένοντες καλύτερα και από αδέλφια, φέρνοντας κεράσματα, καφεδάκια και πολύ αγάπη!

ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

  Ο Γέροντας, είχε ανοίξει την πνευματική αγκαλιά του σε όλους. Και δόθηκε με όλη του την ψυχή στο μεγάλο πολλαπλό διακόνημά του, κάνοντάς μας όλους να δοξάζουμε τον Θεό, για τον καλό άγιο παπούλη μας είχε στείλει. Μα δεν είμασταν άξιοι να τον έχουμε…

 Ο καλός μας, ο γλυκός μας Γέροντας Κύριλλος έφυγε. Χτυπημένος από τον κορωνοϊό, διασωληνωμένος, ομολογητής ταυτόχρονα και μάρτυρας! 

 Ομολογητής γιατί ομολόγησε με παρρησία σε αρχές και εξουσίες και διατάγματα την Ορθόδοξη Πίστη!

 Μάρτυρας, γιατί, αν και οσία μορφή, πέρασε το μαρτύριο της ασθενείας και της διασωλήνωσης, αποφεύγοντας να σώσει την ζωή του, φοβούμενος μην τυχόν παραχωρήσει ούτε χιλιοστό στον εχθρό, που μηχανεύεται χίλια δυο για να μας ρίξει, να μας αφαιρέσει την Πίστη, το στέφανο, την εν Χριστώ παλικαριά μας…

ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ

  Η είδηση της ξαφνικής εκδημίας του πραγματικά δύσκολα γίνεται πιστευτή. Δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει πως ο καλός μας Γέροντας δεν είναι πια μαζί μας. Πως δεν θα τον ξαναδούμε εκεί στο Μοναστήρι του! Πως δεν θα ακούσουμε την γλυκιά, πατρική, γεμάτη αγάπη φωνή του! Πως δεν θα ξαναντικρύσουμε το ζεστό, το εγκάρδιο χαμόγελό του. Πως δεν θα ξανανιώσουμε την αγάπη του…

 Σε ένα παρεκκλήσι, αναρρωτώμενοι ανθρωπίνως “γιατί Χριστέ μου“, το μάτι μας έπεσε πάνω στο Ευαγγέλιο που κρατούσε στην εικόνα του ο Χριστός, όπου έγραφε:

“Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει, ζήσεται“! Και αυτή είναι τελικά η απάντηση. Ο άγιος Γέροντάς μας, είναι πια δίπλα στον Χριστό! Στεφανωμένος, άξιος, γλυκός, αθάνατος!

 

 Γέροντα Κύριλλε, σε ευχαριστούμε για την απέραντη αγάπη σου. Για την απέραντη γλυκύτητά σου. Για τις υπέροχες Κυριακές μας! Για τα άνθη που στόλισες τις μίζερες ζωές μας, όπως ακριβώς είχε στολίσει παραδείσεια την αυλή του Μοναστηριού σου, με τα ελάφια, τα συντριβάνια και τα τόσα πανέμορφα και πολύχρωμα λουλούδια.

 

  Ο Θεός ας τον αναπαύει στον Παράδεισο.

 

  Η Παναγιά Αγία Σκέπη, ας τον σκέπει αιώνια.

 

  Την ευχή σου Γέροντα! Σε ευγνωμονούμε!

Να αγιάσεις αγαπημένε μας Γέροντα!

https://youtu.be/_6IGtjdyBag

Πηγή: https://www.noiazomai.gr